Przezwisko | Tarno |
---|---|
Narodziny |
25 maja 1948 Paryż |
Narodowość | Francuski |
Śmierć |
16 marca 2005 r. Paryż |
Zawód | Teoretyk, krytyk, scenarzysta |
Wybitne filmy | gniazdo os |
Stronie internetowej | http://jftarno.free.fr/ |
Jean-François Tarnowski jest francuskim teoretykiem i krytykiem filmu , także scenarzystą , urodzonym25 maja 1948w Paryżu, gdzie zmarł16 marca 2005 r. .
Po studiach uniwersyteckich na Sorbonie i Vincennes uzyskał tytuł magistra filozofii w 1971 roku. W tym samym roku opublikował swój pierwszy artykuł zatytułowany De la specificité du cinema w przeglądzie Les Temps Modernes .
Do 2001 roku współpracował z kilkoma magazynami i recenzjami, w tym Positif , L'Écran Fantastique , Starfix , 20 Ans , La Revue du cinéma , Psychoanalyse à l'Université i Simulacres . Równolegle wykłada reżyserię na uniwersytecie, w Graduate School of audiowizualnej produkcji (Esra), a następnie w Międzynarodowej Szkole Audiowizualnej Kreacji i Produkcji (Eicar).
W 1987 roku obronił pracę doktorską zatytułowaną Eseje z estetyki i filozofii kina - O ogólną teorię sztuki filmowej . Współtworzył także z Florentem Emilio Siri scenariusz do filmu Nid de guêpes (2002).
Przyjaciele i uczniowie nadali mu przydomek „Tarno”.
Tarnowski zbudował ogólną teorię sztuki siódmej, opartą na samej praktyce wielkich reżyserów i analizie ich filmów. Jego teoria opierała się na wnikliwej i precyzyjnej analizie cięcia, co pozwoliło mu na wyartykułowanie intencji reżysera z emocjami wywołanymi w widzu. To pozwoliło mu na stwierdzenie: „Teoria, którą praktykuję, jest samą praktyką sztuki filmowej”. Opanowując technikę kinematograficzną, jako pierwszy w latach 70. opracował analizy ujęcia po ujęciu za pomocą fotogramów. Jego analizy wprowadzenia Obywatel Kane w La Revue du Cinéma , o Frenzy czy L'Eclipse w Positif lub z Duel i Federalnej Policji Los Angeles ( Żyć i umrzeć w Los Angeles ) autorstwa William Friedkin , w Starfix , zostały oznaczone pokolenie miłośnicy kina i przyszli filmowcy. William Friedkin w przedmowie do antologii poświęconej magazynowi Starfix , opublikowanej w 2016 roku, odwołuje się do analizy pościgu samochodowego policji federalnej w Los Angeles strzał po ujęciu i nazywa to „ostatecznym”.
Chętnie zastosował w kinie siatkę czytelniczą psychoanalizy , wyartykułując rezonans niektórych filmów ( Obcy , ET , Jurassic Park ) z teoriami psychoanalitycznymi. Dużo pracował nad melancholią i tym, co nazwał „sekretem melancholii” (szczególnie w Hitchcock , Truffaut i Spielbergu , serii reżyserów, w których widział synostwo).