|
Prokurator Sądu Kasacyjnego Cas | |
|---|---|
| 24 lipca 1996 r. -21 października 2004 | |
| Pierre Truche Jean-Louis Nadal | |
|
Prokurator Generalny Sąd Apelacyjny w Paryżu | |
| 10 lutego 1994 -24 lipca 1996 r. | |
| Claude Jordan Alexandre benmachlouf | |
| Dyrektor Krajowej Szkoły Sędziów | |
| 23 lutego 1978-Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden |
| Narodziny |
17 grudnia 1936 Metz |
|---|---|
| Śmierć |
17 lutego 2007 r.(w wieku 70 lat) Wersal |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Sędzia |
| Tata | Pierre Burgelin ( d ) |
| Członkiem | Zawodowe Stowarzyszenie Sędziów |
|---|---|
| Nagrody |
Komendant Legii Honorowej Oficer Legii Honorowej (1995) |
Jean-François Burgelin , ur17 grudnia 1936w Metz i zmarł dnia17 lutego 2007 r.w Wersalu jest francuskim sędzią .
Jest w szczególności Prokuratorem Generalnym Sądu Kasacyjnego .
Syn Pierre'a Burgelina, profesora uniwersyteckiego i Françoise Cazamian, jego żony, został ochrzczony dnia 28 grudnia 1937, w domu rodziców, przez pastora Temple-Neuf. Żonaty dnia9 września 1960 z Berthe du Mesnil du Buisson miał trzech synów, Charles-Henri, Denis i Guillaume.
Licencjonowana w prawo i posiadaczem dyplomu absolwent prawa prywatnego, zdał egzamin wstępny do Narodowego Centrum Badań Sądowych (CNEJ) w 1960 roku został zastępcą prokuratora przy Tribunal de grande instance w Nancy w 1965 roku . Mianowany pierwszym sędzią w Pontoise w 1973 r. , w 1975 r. dołączył do paryskiego sądu apelacyjnego , gdzie pełnił funkcję sekretarza generalnego pierwszej prezydentury.
Chargé de mission do sekretarza stanu ds. pracowników imigrantów, Paula Dijouda , w 1976 roku został mianowany w 1977 sekretarzem Najwyższej Rady Sądownictwa .
W 1978 r. został mianowany przez Strażnika Pieczęci Alaina Peyrefitte dyrektorem Krajowej Szkoły Sądownictwa (ENM) (1978-1981), z którego to stanowiska został odwołany przez Roberta Badintera w 1981 r. przez mianowanie go na wiceprezesa trybunał z Paryża .
Powołany w 1982 roku , prezes izby przy Sądzie Apelacyjnym w Paryżu . Od 1986 do 1988 był dyrektorem gabinetu strażnik pieczęci , ministra sprawiedliwości , Albin Chalandon .
Doradca Sądu Kasacyjnego odgrudzień 1986w 1994 r. awansował na prokuratora generalnego w Sądzie Apelacyjnym w Paryżu . On przyciąga krytykę tam opowiadając się za rezygnację sędzi Éric Halphen w aferze Schuller-Maréchal , a następnie uznając, że żadne przestępstwo nie zostało utworzone w przypadku paryskiego mieszkania z Alainem Juppé . W 1996 r., broniąc „bardzo dużej ostrożności” w walce z korupcją , wysoki sędzia ponownie wywołał ożywione debaty.
W 1996 r. został mianowany przez rząd Alaina Juppé Prokuratorem Generalnym Sądu Kasacyjnego oraz Trybunału Sprawiedliwości Republiki .
Na tym ostatnim stanowisku poprosił o 11 czerwca 1998 r.dymisja na rzecz socjalistycznych ministrów Laurenta Fabiusa, Georginy Dufoix i Edmonda Hervé w skażonym procesie krwi. 24 lutego 1999 r., na rozprawie sądowej nadal prosił o zwolnienie trzech ministrów, uzyskując to z pierwszych dwóch.
W 2000 r. został brutalnie przesłuchany przez zastępcę (PS) Arnauda Montebourga, który oskarżył go o blokowanie śledztwa w sprawie fikcyjnych prac RPR, które mogą mieć związek z Jacquesem Chiracem . Najwyższa Rada Sądownictwa (CSM) bronił Jean-Francois Burgelin, biorąc pod uwagę, że te ataki „podważa autorytet instytucji sądowej” . W 2001 r. Głowa Państwa osobiście wręczyła mu insygnia Komendanta Legii Honorowej , witając „całkowitą niezależność” sędziego i potępiając „nieuzasadniony atak” .
W 2004 roku , na kilka miesięcy przed przejściem na emeryturę, został powierzony przez ministrów zdrowia i sprawiedliwości misję refleksji nad chorymi psychicznie przestępcami. Dlatego też po raz pierwszy zaproponował we Francji stworzenie „zamkniętych ośrodków opieki społecznej” , miejsc, w których niebezpieczni ludzie mogliby być dożywotnio przetrzymywani. Pod koniec 2004 roku był również mediatorem w sporze pomiędzy Bernardem Tapie a Consortium de Réalisation (CDR) w sprawie sprzedaży Adidasa .
Przeszedł na emeryturę przed granicą wieku, w grudniu 2004 roku , z powodów zdrowotnych.
Członek Professional Association of Magistrates (APM), szybko zyskał reputację sędziego pokoju zbliżonego do prawicy. Kilkakrotnie wypowiadał się za reformą wymiaru sprawiedliwości skoncentrowaną na zniesieniu sędziów śledczych, ustanowieniu anglosaskiej procedury kontradyktoryjnej i powołaniu prokuratora.
Członek Krajowej Komisji Konsultacyjnej ds. Praw Człowieka (CNCDH).