Jean-Baptiste de Lorcet

Jean-Baptiste de Lorcet
Jean-Baptiste de Lorcet
Portret generała Jean-Baptiste de Lorceta (zbiory prywatne).
Narodziny 17 marca 1768
Reims , Marne
Śmierć 4 grudnia 1822 r(w wieku 54 lat)
Autry , Ardeny
Pochodzenie Francja
Uzbrojony Kawaleria
Stopień generał brygady
Lata służby 1792 - 1815
Konflikty Francuskie Wojny Rewolucyjne
Wojny Napoleońskie
Nagrody Baron Cesarstwa
Dowódca Legii Honorowej
Kawaler de Saint-Louis

Jean-Baptiste de Lorcet , ur.17 marca 1768w Reims nad Marną i zmarł dnia4 grudnia 1822 rw Autry w Ardenach jest francuskim generałem Rewolucji i Cesarstwa . Oficer piechoty w 1792 r., następnie zrobił karierę w sztabach i kilkakrotnie wyróżnił się w walce, co dało mu w 1799 r. stopień generała brygady . W pierwszych kampaniach cesarstwa nie brał udziału, lecz został przydzielony do wojska. Półwysep hiszpański w 1808 roku objął szefa brygady lekkiej kawalerii, z którą wyróżnił się na Col de Baños , Tamames i Alba de Tormes . W 1810 r. dowodził brygadą dragonów podczas kampanii portugalskiej . Ranny w następnym roku podczas bitwy pod Fuentes de Oñoro , został repatriowany do Francji i dlatego wykonywał jedynie drugorzędne obowiązki. Uważany jest za jednego z najlepszych generałów kawalerii w armii Hiszpanii .

Biografia

Od porucznika-ochotnika do generała brygady

Wchodzi do służby w dniu 22 lipca 1792 rjako porucznik w 1 st  Batalionu Krajowego Federated , z którymi zawarł kampanii w tym roku w Armii Renu . W 1793 został zatrudniony przy oblężeniu Moguncji i and10 kwietniaotrzymuje od generała Dubayeta rozkaz wejścia z 50 ludźmi do wsi Costheim. Atakuje ciało 400 Prusaków stacjonujących we wsi i zmusza je do wycofania się w nieładzie, tak że połowa z nich utonęła próbując przeprawić się przez Men na prowizorycznych tratwach. W tym przypadku został postrzelony i ranny. 1 st maja 1793Lorcet zostaje mianowany kapitanem batalionu chasseurs z Cassel i wraz z garnizonem Moguncji przechodzi do armii Wandei . 9 październikawalczy w aferze Moulin-aux-Chèvres , podczas której ginie pod nim koń i otrzymuje nową ranę.

20 kwietnia 1794 rGenerał Moulin dołącza go do Sztabu Generalnego Armii Zachodu . Podczas walki z Condé Lorcet otrzymuje kulę, która przecina jego klatkę piersiową. Mianowany adiutantem generalnym szefem tymczasowej brygady na21 majapotwierdzony w tej randze przez rząd dnia government 23 października. 13 czerwca 1795służył w Armii Renu , a7 sierpniawstąpił do Armii Włoch . 21 kwietnia 1796, w bitwie pod Mondovi jako pierwszy przekroczył rzekę brodem San Michele na czele dwóch batalionów, pod okiem Bonapartego i Berthiera, którzy pochwalili mu tę akcję. 5 sierpniaJest on w bitwie pod Castiglione w Masséna podziału i otrzymuje dwa strzały tam, zanim ponownie ranny podczas przejścia Tagliamento16 marca 1797.

W tym samym roku generał Augereau wysłał go na rekonesans z dwoma eskadrami na Villafranca i Treviso . Opuszczając Padwę Lorcet po dwóch dniach marszu przybywa do Villafranca i spotyka tam dwa austriackie pułki. Pomimo swojej liczebnej niższości, udaje mu się wyrzucić ich z Treviso i ściga ich do Saint-Artien. Rozpoczęła się wtedy zacięta walka, która obróciła się na korzyść Francuzów i zmusiła Austriaków do ponownego przekroczenia Piave . 5 sierpnia 1797pod dowództwem generała Walthera brał udział w ataku na Fort Chiusa . Następnie został zatrudniony w Sztabie Generalnym Armii Anglii od12 stycznia 1798 r. Przechodzi do armii Moguncji w dniu21 sierpnia, potem do Armii Dunaju , w czasie której otrzymał strzał podczas bitwy pod Winterthur na27 maja 1799. Lorcet został awansowany na generała brygady dalej30 lipca 1799i był świadkiem bitwy pod Brackenheim , gdzie kolejny strzał trafił go w brzuch. Wkrótce potem otrzymał dowództwo 10 tys. piechoty i kawalerii rozmieszczone na wyżynach Hochheim i otrzymał rozkaz zmuszenia Austriaków do przeprawy przez Niddę i Men, misję, którą z powodzeniem wykonał.

Pod konsulatem

25 kwietnia 1800, otrzymuje rozkaz Moreau, aby wesprzeć dywizję, która chce przejąć okopy Albrouck, bronione przez 5000 bojowników. Lorcet stanął na czele 1500 ludzi i zaatakował reduty, w których zmusił 500 Austriaków do złożenia broni, zagarniając również trzy sztuki artylerii i amunicję. Następnie ładuje uciekinierów z tych 4 th  huzarów i rośnie do Bend . 5 października 1800, stał się panem Frankfurtu . W latach 1801 do 1803 służył w 13 th i 2 TH  oddziały wojskowe i otrzymał tytuł szlachecki w Legii Honorowej na11 grudnia 1803 r.. Komendant Zakonu w dniu14 czerwca 1804 rzostaje mianowany członkiem kolegium elektorów Marny .

Generał Imperium

1 st wrzesień 1805, Lorcet był zatrudniony w Boulogne u admirała Lacrosse i był odpowiedzialny za szkolenie marynarzy w kolejce. 1 st lipca 1806objął wtedy dowództwo nad obozowymi marynarzami, styczeń 1807 18Jest on przypisany do 2 -go  podziału 1 st  korpusu armii rezerwowej. To tymczasowo kontroluje 1 st  podział ciała15 października 1808.

W Listopad 1808jest przydzielony do kwatery głównej Armii Hiszpanii . Generał Colbert zginął w akcji Cacabelosa w dniu3 stycznia 1809, Został zastąpiony przez następny dzień Lorcet który następnie został dowódcą brygady lekkiej kawalerii z 6 -go  korpusu - 3 rd  huzarów i 15 th  chasseurs a Cheval . Generał bierze udział w swojej pierwszej walce na półwyspie na12 sierpnia 1809, U Banos przejść , podczas której 3 rd  husaria prowadzić „podziwu” ładunek co znacznie przyczynia się do francuskiego sukcesu. Kilka miesięcy później, podczas bitwy pod Tamames , jego kawaleria rozcięła hiszpańską dywizję Carrera i zajęła stacjonujące w pobliżu działa, ale konfrontacja zakończyła się porażką, a Lorcet został ranny po raz dziesiąty w karierze. 26 listopada, na polu bitwy pod Alba de Tormes , lekka kawaleria Lorceta i dragonki Kellermanna popychają przeciwną kawalerię i miażdżą linię hiszpańską w pobliżu centrum. Jeden podział zostaje włamany i zaczyna się inny; 2000 mężczyzn zostaje wziętych do niewoli, a bateria wpada w ręce napastników. Kawaleria francuska wykonała następnie częściowe szarże, a wieczorem przypuściła ostateczny szturm na wycofujące się wojska hiszpańskie, zadając dalsze straty. Brygada Lorcet stracił w ciągu dnia dwóch funkcjonariuszy 3 rd  Hussars rannych oraz dwóch funkcjonariuszy zabitych i dwóch rannych w ciągu 15 th  strzelców.

Dwa dni później Lorcet dotarł do hiszpańskiej dywizji księcia del Parque i próbował ją ponownie zaatakować, ale zbyt słaby, by stawić opór liczebnie przewagi przeciwników, wycofał się w dobrym stanie po zadaniu Hiszpanom ciężkich strat. W lecie 1810 roku on i jego zespół przyczyni się do siedzeń Ciudad Rodrigo i Almeida , jeszcze w ramach 6 -tego  ciała, które jest teraz częścią armii Portugalii . To polecenie nie trwa od since24 lipcana swoim stanowisku zastąpił go generał Gourlez de Lamotte . Lorcet zostaje przydzielony do 2 -go  podziału dragonów Trelliard od którego bierze głowę 1 st  brygady z15 września. Ma pod sobą dwa pułki, że 3 e  Dragons (pułkownik Berruyer ) i 6 th  smoki (pułkownik Picquet ) każda czterech dywizjonów. Brygada Lorceta wzięła udział w trzeciej inwazji Francji na Portugalię we wrześniu i była szczególnie obecna w bitwie pod Buçaco podczas pierwszej części kampanii. WListopad 1810oba pułki znajdują się w Santarém . Operacja jest ostatecznie porażką i na emeryturze, choć stosunkowo niewiele popełnił 1 st  Brygadę oskarża dotkliwe straty: w1 st kwiecień 1811W 3 E  dragons wyrównuje ponad 179 zawodników, w tym 32 pacjentów.

Pierwsze dni maj 1811marszałek Masséna zderza się z siłami brytyjskimi podczas bitwy pod Fuentes de Oñoro . Brygada Lorceta, przyłączona do rezerwy kawalerii, liczyła w tym czasie 419 kawalerii. 5 MajaTrzeciego dnia bitwy generał Lorcet został poważnie ranny odłamkiem. Następnie opuścił półwysep w czerwcu, aby odzyskać siły we Francji. W latach 1812-1814 służył w armii holenderskiej pod rozkazami generała Molitora . 31 marca 1812 robjął dowództwo departamentu Yssel ,20 majaże z Bouches-de-la-Meuse i7 wrześniaże z Fryzji . 1 st styczeń 1813, został mianowany baronem Imperium, ale w tym samym roku został wzięty do niewoli przez Kozaków . 3 stycznia 1814 rJest to część 3 -go  podziału 1 st  korpusu Wielkiej Armii . 19 lipca 1814 r, podczas Pierwszej Restauracji , król Ludwik XVIII uczynił go rycerzem Saint-Louis i powierzył mu dowództwo nad miejscem Saint-Malo na10 maja 1815. Jednak generał zebrał się wokół Napoleona podczas Stu Dni . 29 sierpnianastępnie, po zwrocie Burbonów , Lorcet jest umieszczany w zależności od dostępności, a następnie w połowie zapłaty na1 st grudzień 1815. On umarł na4 grudnia 1822 rw Autry .

Rozważania

Odważny i kompetentny generał Lorcet jest uważany za jednego z najzdolniejszych generałów kawalerii w armii hiszpańskiej . Robert Burnham umieszczone w 5 th  stanowisko w rankingu w pierwszej piątce kawalerii brygadiera porcja półwyspu, ze względu na jego odwagę „mało wiarygodne” i jakości jego rozkaz: „pokazał przykład i był jeszcze w miejscu, gdzie walka był najbardziej zawzięty ” . Wysłany na odległe teatry działań, nigdy nie miał szansy, by jego talenty zostały docenione w ich prawdziwej skali.

Jeśli chodzi o jego osobowości, historyk Alain Pigeard zauważa, że „miał reputację łatwo upić . ”

Herb

Postać Imię i herb barona coat
Orn ext baron Imperium ComLH.svgHerb do rysowania.svg


Ramiona barona Jean-Baptiste Latrille de Lorceta i Imperium , dekret z15 sierpnia 1810 r, patent na listy z 1 st styczeń 1813, Komendant Legii Honorowej

Kwartalnie, 1. Azure skrzydlatemu smokowi Or; drugiemu z baronów wyciągniętych z wojska; do trzeciego Gules do szalejącego lwa Argent; po czwarte, Azure z dwoma splecionymi wężami, z głowami w złowrogich, w fessie, Lub pomiędzy dwoma fess Argent - Liveries: kolory tarczy.

Bibliografia

  1. Lievyns, Verdot i Bégat 1844 , s.  355.
  2. Lievyns, Verdot i Bégat 1844 , s.  355 i 356.
  3. Lievyns, Verdot i miał 1844 , str.  356.
  4. Burnham 2011 , s.  177.
  5. Chartrand 2013 .
  6. Gates 2009 , s.  197 i 489.
  7. Oman 1996 , s.  100.
  8. Burnham 2011 , s.  293 i 308.
  9. Burnham 2011 , s.  43 i 45; 177.
  10. Burnham 2011 , s.  177; 243, 248 i 249.
  11. Burnham 2011 , s.  177; 244 i 250.
  12. Burnham 2011 , s.  45 i 51.
  13. Burnham 2011 , s.  51 i 52.
  14. Tulard 1979 , s.  256.
  15. Burnham 2011 , s.  178.
  16. Burnham 2011 , s.  99 i 178.
  17. Alain Pigeard ( pref.  Baron Gourgaud), Gwiazdy Napoleona: marszałkowie, admirałowie, generałowie 1792-1815 , Kwartet,1996, 768  pkt. , s.  462.

Aby wejść głębiej

Bibliografia

Linki zewnętrzne