Jean-Baptiste de Laumoy

Jean Baptiste Joseph de Laumoy
Jean-Baptiste de Laumoy
Narodziny 12 kwietnia 1750
Chilleurs-aux-Bois ( Orléanais )
Śmierć 19 stycznia 1832(81 lat)
Paryż
Pochodzenie Francja
Uzbrojony dżin
Stopień generał brygady
Lata służby 1768 - 1811
Nagrody Rycerz Saint-Louis

Jean Baptiste Joseph de Laumoy , urodzony dnia12 kwietnia 1750w Chilleurs-aux-Bois ( Loiret ), zmarł dnia19 stycznia 1832w Paryżu jest francuskim generałem rewolucji i imperium .

Dokumentacja serwisowa

Wszedł do służby w 1768 roku, jako uczeń szkoły wojskowej w Paryżu , następnie wstąpił jako podporucznik do Królewskiej Szkoły Inżynierii Mézières le31 marca 1768i zostawia to jako inżynier porucznik 1 st styczeń 1770.

Drugi kapitan włączony 1 st styczeń 1777, wyrusza w Nantes The5 marca 1777, z grupą czterech inżynierów wojskowych pod dowództwem pułkownika Duportaila do udziału w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych . Plik8 lutego 1779, został przydzielony do generała Benjamina Lincolna i12 maja 1780, został wzięty do niewoli przez Anglików po kapitulacji Charlestonu . Został uwolniony przez wymianę więźniów dnia26 listopada 1782i 30 września 1783, został awansowany do stopnia generała brygady w armii amerykańskiej.

Z powrotem we Francji w Grudzień 1783, został rycerzem Saint-Louis the4 lipca 1784, następnie zostaje wysłany do Santo Domingo . Został mianowany pułkownikiem1 st lipca 1785. Zostaje mistrzem obozu02 grudnia 1787i 14 lutego 1789, został przydzielony jako zastępca dowódcy na Martynice , odpowiedzialny za stłumienie buntu.

W Maj 1790, został odwołany do Francji, awansował do stopnia generała brygady na25 sierpnia 1791w Metz i zajmował różne stanowiska w armiach rewolucyjnych, w tym szefa sztabu generała Lafayette, zanim udał się na wygnanie z tym ostatnim wSierpień 1792. Schwytany przez Austriaków w Rochefort w Belgii, zostaje uwolniony i osiada w Holandii . Podczas inwazji wojsk francuskich na Holandię został zmuszony do ucieczki i wyjechał do Ameryki, do Filadelfii, gdzie jego nazwisko zostało usunięte z listy emigrantów. Z powrotem we Francji wSierpień 1801, jest dopuszczony do zmiany leczenia w dniu 8 lipca 1803i odchodzi na emeryturę 6 czerwca 1811.

On umarł na 19 stycznia 1832, w Paryżu.

Źródła