Narodziny |
9 grudnia 1917 Lesisty |
---|---|
Śmierć |
11 maja 1987 lub 12 maja 1987 Waszyngton |
Pogrzeb | Lesisty |
Imię w języku ojczystym | Jezus Jezus Angleton |
Narodowość | amerykański |
Trening |
Yale University School of Law Harvard Malvern College ( w ) |
Czynność | Szpieg |
Pracował dla | Centralna Agencja Wywiadowcza , Biuro Służb Strategicznych |
---|---|
Uzbrojony | armia Stanów Zjednoczonych |
Konflikt | Druga wojna światowa |
James Jesus Angleton (9 grudnia 1917w Boise ( Idaho ) -11 maja 1987w Waszyngtonie ) to amerykański inteligencja oficer , które wyreżyserował Kontrwywiadu z Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA) od 1954 do 1974 roku.
Jego ojciec, James Hugh Angleton, pierwszy w wojsku, poznał swoją żonę Carmen Mercedes Moreno (pochodzącą z Meksyku i Apaczów) podczas wyprawy generała Pershinga do Meksyku , z którą miał czworo dzieci: Jamesa Jesus, Hugh Rolla, Carmen i Dolores . Następnie zrobił karierę cywilną w firmie kasowej NCR Corporation , gdzie został właścicielem franczyzy we Włoszech .
James Angleton dorastał jako amerykański emigrant ze swoim ojcem w Mediolanie , zanim został wysłany doWrzesień 1933w Malvern College (we) , szkole publicznej w Worcestershire w Anglii. W 1937 r. Wrócił do Stanów Zjednoczonych, aby studiować literaturę na Uniwersytecie Yale . Okazuje się, że jest doskonały w interesujących go tematach, ale zaniedbuje innych. Pasjonat pokera i współczesnej poezji stworzył pismo Furioso (przegląd literacki stworzony pod patronatem jego pierwszego mentora, Ezry Pounda ), który miałby pewne znaczenie we współczesnej literaturze amerykańskiej. Dyplom uzyskał dopiero po nadrobieniu zaległości w ostatnim kwartale awansu w 1941 r. WWrzesień 1941, porzucił literaturę i poszedł na studia do Harvard Law School , ale został zmobilizowanyMarzec 1943 w wieku 25 lat.
Podczas swoich zajęć Angleton zgłosił się na ochotnika do Biura Usług Strategicznych (OSS), które przydzieliło go do jego włoskiego biura w Waszyngtonie. Po ślubie z Cicely d'Autremont wLipiec 1943, Angleton stacjonuje w Londynie, we włoskim biurze oddziału kontrwywiadu (X-2) (fr) OSS, który współpracuje ze swoim odpowiednikiem brytyjskiej tajnej służby wywiadowczej (SIS lub „MI6”), obsługując odszyfrowywanie Ultra wiadomości z niemieckich służb wywiadowczych. Angleton jest w to bardzo zaangażowany, nie tylko swoją zwykłą pracą, ale także myśleniem teoretycznym. Uważa, że kluczem do kontrwywiadu jest wniknięcie w sekrety przeciwnika - i należy przypuszczać, że przeciwnik będzie próbował zrobić to samo. Ultra była lepszym źródłem informacji wywiadowczych, umożliwiającym ustalenie, co myślą niemieckie służby i wprowadzanie ich w błąd, wysyłając im fałszywe informacje do niższych rangą źródeł: agentów (zdemaskowanych i zwróconych), kanałów dyplomatycznych, prasy, służb sojuszniczych i mężczyzn , biznes, zmniejszając znaczenie.
W listopadzie 1944 roku Angleton został mianowany szefem jednostki X-2 w Rzymie SCI Z, której misją było odnajdywanie i neutralizowanie agentów wroga. Angleton jest tam skuteczny, wykorzystując inteligencję Ultra bez narażania źródła, utrzymując więź z włoskimi służbami, jednocześnie penetrując je poprzez rekrutację własnych informatorów. Z drugiej strony, w operacji, w którą był osobiście zaangażowany, złagodzi swoje zasady i kupi fałszywe informacje Watykanu od oszusta. W kwietniu 1945 roku, w wieku 27 lat, został mianowany szefem X-2 na całe Włochy.
Po zakończeniu wojny Angleton pozostał w kontrwywiadu i we Włoszech, starając się monitorować wszelką działalność zagranicznego wywiadu. Pod koniec 1946 r. Jego służba liczyła 50 informatorów i trafiła do siedmiu zagranicznych służb wywiadowczych. Został mianowany szefem Jednostki Służb Strategicznych (służba zrzeszająca oddziały szpiegowskie i kontrwywiadowcze byłego OSS) we Włoszech w listopadzie 1945 roku.
Angleton wrócił do Stanów Zjednoczonych w listopadzie 1947 r., Gdzie stacjonował w sztabie jeszcze nie nazywanego dyrekcji operacyjnej (odpowiedzialnej za szpiegostwo, kontrwywiad, a od 1952 r. Za działalność konspiracyjną) młodej Centralnej Agencji Wywiadowczej ( CIA).
Zauważony w Waszyngtonie , dołączył do młodego CIA w 1948 r. W Biurze Operacji Specjalnych (OSO, „biuro operacji specjalnych”), gdzie odpowiadał za stosunki z niektórymi służbami sojuszniczymi (rozmówca Philby'ego, oficera łącznikowego MI6 w Waszyngtonie; wywiadem izraelskim). Tworzy biuro kontrwywiadu agencji. Dzięki współpracy z izraelskimi służbami wywiadowczymi uzyskał „ tajny raport ” od radzieckiego przywódcy Nikity Chruszczowa potępiający zbrodnie Stalina . Przekazał ten tekst Allenowi Dullesowi, który opublikował go w New York Times , ujawniając całemu światu nieznane wówczas zbrodnie Stalina.
Był szefem kontrwywiadu CIA od 1954 do 1974 roku , zanim został zwolniony ze stanowiska za zbytnią gorliwość. Rzeczywiście, jego paranoja tworzy szkodliwy klimat w CIA: Angleton monitoruje wszystkich i wytropuje najmniejsze ślady prokomunizmu . Posuwa się nawet do podejrzenia Josepha McCarthy'ego , którego żarliwy antykomunizm wydaje mu się podejrzany. To paranoja może być ze względu na odkrycie, że jego stary przyjaciel Kim Philby , MI6 oficerem łącznikowym w Waszyngtonie, był w rzeczywistości tajny członek z KGB . Niektórzy specjaliści od wywiadu uważają go za podwójnego radzieckiego agenta.
Jego paranoja wywołała w nim obsesję na punkcie widzenia podwójnych agentów wszędzie , zwłaszcza w amerykańskiej administracji, poczynając od sekretarza stanu Henry'ego Kissingera, którego podejrzewał, że jest pod wpływem ZSRR. Wątpliwości przenoszą go poza Atlantyk, w szczególności w stosunku do dyrektora francuskiej służby dokumentacji zewnętrznej i kontrwywiadu (SDECE) Paula Grossina (z pomocą Philippe'a Thyraud de Vosjoli) , uwiarygodnia rewelacje radzieckiego dezertera Anatoli Golitsyne, który uważa że SDECE jest infiltrowane przez KGB, co destabilizuje francuską służbę), a nawet brytyjskiego premiera Harolda Wilsona . W stosunkach międzynarodowych przychodzi mu też do głowy, że podział między ZSRR a Chinami jest tylko pozorem zatruwania Stanów Zjednoczonych. Ta paranoja, która prowadzi do narastających podejrzeń, jest znana w zawodzie wywiadowczym pod pojęciem „syndrom Angletona”. Dyrektor CIA William Colby pozbywa się tego pierwiastka z ciężką przeszłością, czyniąc go odpowiedzialnym za czarne wydarzenia operacji CHAOS .
Trwale dotknięty, a nawet zdyskredytowany zniknięciem, w 1978 roku, w dziwnych okolicznościach Johna Paisleya , jednego z jego agentów odpowiedzialnych za wypłukiwanie podwójnych agentów, ten wybitny mężczyzna zawsze ubrany na czarno (nazywany przez swoich kolegów „szarym duchem” CIA) pozostaje uważany za jednego z najbardziej znanych członków amerykańskiego kontrwywiadu.
Pasjonat wędkarstwa muchowego i storczyków, w których wygrywał konkursy w specjalistycznych salonach, nazywany jest „człowiekiem ze storczykami” . Przydomek „ Matka ” jest całkowicie apokryficzny .
Osobowość Angletona ma mniej lub bardziej swobodnie inspirowane postacie z różnych powieści, w tym Orchids for Mother (Aaron Latham, 1977); La Sape ( Kolec ) (Arnaud de Borchgrave i Robert Moss, 1984); Bractwo róży ( Bractwo róży ) ( David Morrell , 1986); Harlot i jej duch ( Harlot's Ghost ) ( Norman Mailer , 1992); Spytime: The Undoing of James Jesus Angleton ( William F. Buckley, Jr. , 2000); Pasażer (Chris Petit, 2006).
The Company: The Great CIA Novel (2003) Roberta Littella przyznaje zaszczytne miejsce Jamesowi Angletonowi w roli łowców kretów. Wpobranym z tej powieściminiserialu The Company (2007) rolę Angletona wciela Michael Keaton .
W Millennium James Angleton jest wzorem do naśladowania dla Everta Gullberga , byłego szefa sekcji Zalachenko.
W filmie Reasons of State (reż. Robert De Niro , 2007) postać Edwarda Wilsona, grana przez Matta Damona , jest inspirowana Angletonem.
W czwartym sezonie Bureau of Legends postać grana przez Mathieu Amalrica nazywa się JJA, w nawiązaniu do inicjałów Jamesa Angletona.
James Angleton nadaje swoje imię piosence Angleton zespołu Biting Elbows, opowiadając o swoim życiu.
Artykuły