Zastępca Lozère | |
---|---|
6 maja 1906 -7 grudnia 1919 | |
Zastępca Haute-Garonne | |
8 maja 1898 -31 maja 1902 | |
Zastępca Haute-Garonne | |
4 października 1885 -14 października 1893 | |
Radny Generalny Haute-Garonne | |
1870-1871 | |
Prezydencka Akcja Liberalna |
Narodziny |
6 sierpnia 1838 Angers |
---|---|
Śmierć |
12 maja 1932(93) Paryż |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Polityk , prawnik |
Tata | Constance Piou |
Rodzeństwo | Amicie Piou ( d ) |
Partie polityczne |
Liberalna Grupa Działania Niezależnej Republikańskiej Federacji Republikańskiej (od1919) |
---|
Jacques Piou , urodzony dnia6 sierpnia 1838w Angers ( Maine-et-Loire ) i zmarł dnia12 maja 1932w Paryżu , jest człowiekiem polityka francuska . Prawnik , zastępca w Haute-Garonne od 1885 do 1893, następnie od 1898 do 1902, następnie zastępca do Lozère od 1906 do 1919. Był burmistrzem Sadirac . Odegrał decydującą rolę w zgromadzeniu katolików do republiki, będąc założycielem pierwszej partii politycznej, we współczesnym tego słowa znaczeniu, centroprawicowej, a od 1898 do 1918 roku pozostał jednym z głównych francuskich katolickich przywódców politycznych. .
Jacques Piou jest synem Constance Piou , pierwszej prezes Sądu Apelacyjnego w Tuluzie, mianowanym senatorem pod koniec Drugiego Cesarstwa i wybranym na posła konserwatywnego z Haute-Garonne w 1871 r. Oraz Palmyre Le Dall de Kereon, siostrzenicy Odilona Barrota . Jest starszym bratem Amicie Piou (1847-1917), żoną Julesa Lebaudy (1828-1892), matką Jacquesa Lebaudy i Maxa Lebaudy .
Po krótkiej, ale błyskotliwej karierze prawnika, w wieku 38 lat opuścił bar w Tuluzie, aby zająć się polityką. Liberalny monarchista, przyjaciel i doradca polityczny hrabiego Paryża, jednego z liderów, wraz z Armand de Mackau , Unii des Droites od 1885 do 1888 roku, Jacques Piou wziął po wyborach w 1889 roku szef katolików zebrał do Republic poprzez utworzenie w parlamencie z Auguste d'Arenbergiem grupy praw konstytucyjnych, która w 1893 r. Stała się prawem republikańskim . Został pobity w wyborach parlamentarnych w 1893 r. , A głosy rojalistów wolały głosować przeciwko niemu niż za wiecem, co również zrobili dla Alberta de Mun .
W 1901 roku z Albertem de Munem i poparciem Leona XIII założył Ludową Akcję Liberalną , która w szczytowym okresie miała 2500 komitetów, 280 000 współpracowników i 70 deputowanych.
Ludowa Akcja Liberalna, która była pierwszą solidnie zorganizowaną prawicową partią polityczną, ogłosiła się konstytucyjna i zamierzała działać na rzecz obrony wszystkich wolności, wśród których przede wszystkim umieściła wolność religijną zagrożoną przez Combesa i jego następców. Jacques Piou sprawował urząd prezydenta aż do śmierci i sprawował nad nim niepodzielną władzę.
Polityka Jacquesa Piou, który dążył do pojednania, z szacunkiem dla instytucji republikańskich, katolików z Republiką i republikanów z Kościołem francuskim, spotkała się z jego prawicowym sprzeciwem ze strony rojalistów, przez Action Française , w szczególności Charles Maurras i Léon. Daudet (który nadał swoim żołnierzom przydomek „ piou-piou ”) i nieprzejednani katolicy, których buntował jego liberalizm; po swojej najbliższej lewej stronie Piou sprzeciwiał się chadekom, którzy uznali jego program za zbyt konserwatywny, i umiarkowanym republikanom, którzy uważali go za naznaczony katolicyzmem.
Swoje najskuteczniejsze konkursy odnalazł wśród katolików społecznych i liberalnych katolików, braci wroga, których udało mu się zmusić do wspólnego życia w jego partii, co można uznać za osiągnięcie. Jeśli nigdy nie udało mu się zjednoczyć, jak marzył, wszystkich sił centroprawicy, to jednak do 1918 r. Był najbardziej wpływową prawicową postacią polityczną w Izbie.
Ożenił się z Julie Gentien, córką bogatego Bordeaux (właściciel Château de Tustal w Sadirac w Gironde, którego był burmistrzem) i Léonie Lefebvre des Noettes, z którą miał dwie córki. Jedna zmarła w wieku 13 lat, a druga, Léonie Thérèse, poślubiła przyszłego zastępcę Camille Guyot de Villeneuve . Guyot de Villeneuve to nazwa miejskiego stadionu w mieście Sadirac.