Jacques Imbert-Colomès

Jacques Imbert-Colomès Funkcje
Członek Rady Pięćset
od 4 grudnia 1797
Radny
Lyon
1778-1789
Biografia
Narodziny 3 listopada 1729
Lyon
Śmierć 24 listopada 1808(w wieku 79 lat)
Bath
Narodowość Francuski
Czynność Polityk
Inne informacje
Partia polityczna Clichy Club

Jacques Imbert , znany jako Imbert-Colomès od 1786 r. , Urodzony dnia3 listopada 1729w Lyonie , zmarł dnia24 listopada 1808w Bath w Somerset w Anglii jest kupcem i politykiem Francuzem , zastępcą burmistrza Lyonu, posłem , działaczem rojalistycznym.

Biografia

Syn René Imbert i Françoise Soubry, Jacques-Pierre studiował u jezuitów w Grand College w Lyonie , gdzie zasmakował w nauce, zanim wszedł do rodzinnej firmy „Maison Imbert”, rue Sainte-Catherine, która zajmuje się produkcja i handel jedwabiem i bankowość; niósł pracę do kanutów i chodził do domu.

Po śmierci ojca w 1764 roku ożenił się z Catherine-Victoire Colomès dzięki spadkowi  ; on ma 35 lat, ona ma 16 lat. Po śmierci swojego starszego brata Jean-Isaïe (radny 1778-1779), w 1779 roku zostaje wyłącznym zarządcą „domu Imbertów”.

Pierwszy radny Lyonu

W 1786 r. Jacques Imbert-Colomès był rektorem General Hospital of Charity, człowiekiem króla na zgromadzeniu królewskich przywilejów jarmarków w Lyonie , administratorem Królewskiej Akademickiej Szkoły Rysunku i Geometrii w dystrykcie Terreaux i gabinet matek karmiących, filar towarzystwa filharmonii. W następnym roku21 grudnia 1787Został powołany pod nazwą „Imbert-Colomès” 3 e radnego z Lyonu , następnie 1 st radnym21 grudnia 1788za rok 1789 .

Po silnych mrozach zimy 1788 r. Miasto boryka się z kryzysem gospodarczym i nędzą (pszenica waży 60 funtów rocznie, czyli 128 kg). Pełniąc funkcje dowódcy wojskowego Lyonu od kwietnia 1789 do lutego 1790 , Imbert-Colomès stłumił zamieszki ludowe i bunt chłopów Wielkiego Strachu w Wiedniu, tworząc dedykowany mu oddział gwardii narodowej, Muscadins , który chronił go w coraz bardziej niespokojny Lyon. W lutym 1790 r. Tłum pochwycił podczas zamieszek w rezerwach broni Arsenału i splądrował domy mieszczańskie, w tym jego własne. Zagrożony, zrezygnował i uciekł do Bourg-en-Bresse .

Ukryty w Annonay, a następnie w Loriol , uczestniczył w rojalistycznych spiskach do 1793 r. , Zanim wyemigrował do Rosji z opornym księdzem z Mions . Plik11 listopada 1793, jego majątek zostaje postawiony w stan upadłości.

Działacz rojalistyczny, zastępca

W kontakcie z brytyjskim ambasadorem Williamem Wickhamem , który stoi na czele rozległej sieci szpiegów w Szwajcarii i Francji, wraca do Lyonu, gdzie promuje rojalistyczną działalność wywrotową, organizuje Biały Terror i zostaje wybrany do Rady Pięciu Setów 23 roku V zarodkowego. ( 1797 ) 131 głosami na 175 wyborców i uzyskuje zniesienie sekwestracji w dniu 18 czerwca . Jednak tajny agent w służbie Burbonów , powiązany z klubem Clichy , sprzeciwił się Dyrektorium . Skazany na deportację podczas zamachu stanu w 18 roku V Fructidor , uciekł. Cały jego dobytek, w szczególności gabinet historii naturalnej i obrazy, są rozproszone.

Wygnanie i więzienie

Na wygnaniu do Niemiec został objęty amnestią w konsulacie . Wplątany przez Fouché w spisek emigrantów w Bayreuth , został aresztowany przez władze pruskie na wniosek rządu francuskiego i zamknięty w cytadeli Bayreuth. Uwolniony w 1807 r . Wyjechał do Anglii . Osiadł w Bathwick-upon-Avon, w mieście Bath , w Somerset , zmarł, czekając na pojawienie się przed Ludwikiem XVIII .

Potomkowie

Zostawił czworo dzieci: Marie-Françoise-Victoire Imbert, ochrzczonych dnia 21 maja 1766który przeżywszy sielankę z muzykiem Muzio Clementi w 1784 r., czemu sprzeciwiał się jego ojciec, był inspiracją dla wielkiego kompozytora, który wyjechał na wygnanie do Szwajcarii  ; w końcu wyszła za mąż24 czerwca 1788z Guillaume Marest de Saint-Pierre, prawnikiem z Roanne z siedzibą w Lyonie; owdowiała w 1800 r. , w 1806 r. powtórnie wyszła za mąż za hrabiego de Montrichard , byłego stronnika królowej Marii Antoniny, byłej emigrantki w armii Condé; Antoine-Jacques Imbert, zwany 1 st  styczeń 1768 , zmarł w 1781 roku; Catherine-Sophie Imbert, ochrzczona12 czerwca 1769, po ślubie 1 st październik +1.790z Jeanem François Josephem Labitantem, doradcą króla i skarbnikiem Francji w Grenoble; w końcu Jean-Isaïe Imbert przyjął chrzest17 marca 1777. Jest także wujem Blaise de Jouvencel , zastępcy i burmistrza Wersalu.

A ulica Lyon w 1 st  dzielnicy , nosi jego imię.

Teksty opublikowane za jego życia

Częściowe źródła

Uwagi i odniesienia

  1. Georges Ribe, Opinia publiczna i życie polityczne w Lyonie w pierwszych latach drugiej Restauracji: ultra reakcja i doświadczenie konstytucyjne, 17 lipca 1815 - 9 stycznia 1822 , Librairie du Recueil Sirey, 1957, 421 stron, s.  23.