Jacques Caron

Jacques Caron Kluczowe dane
Narodowość Kanada
Narodziny 21 kwietnia 1940,
Noranda ( Kanada )
Emerytowany gracz
Pozycja Bramkarz
Łapało lewo
Grał dla NHL
Los Angeles Kings
St. Louis Blues
Vancouver CanucksLAH
Springfield Indians Springfield
Kings
Syracuse Eagles
Binghamton Dusters Binghamton
Whalers AMH
Crusaders of Cleveland
Stingers of CincinnatiWHL
Denver Spurs
Prezesi ZHL Charlotte Washington
Chequers
Kariera zawodowa . 1959 - 1981
Poczta
Tytuł Dyrektor zarządzający Binghamton Dusters
Czynność 1977-1980

Jacques Caron (urodzony dnia21 kwietnia 1940w Noranda , Province of Quebec , Kanada ) jest kanadyjską profesjonalny lód hokeista grający Goaltender . Następnie zaczął trenować bramkarzy w National Hockey League z Hartford Whalers i New Jersey Devils .

Kariera

Bramkarz (1956-1977)

Pochodzący z Abitibi Jacques Caron grał w juniorskim hokeju w Ontario , w Toronto Marlboros (1956-1957), a następnie w Peterborough Petes, gdzie kierował nim Scotty Bowman . Petes dotarli do finału Memorial Cup w 1959 roku, ale przegrali 4: 1 z Winnipeg Braves. W wieku 19 lat Caron postanowił przejść na zawodowstwo i jesienią 1959 roku podpisał swój pierwszy kontrakt z prezydentami Waszyngtonu we Wschodniej Lidze Hokeja . Rozegrał 55 meczów, ale klub miał trudny sezon, nie brał udziału w rozgrywkach. , play-off i po kłopotach finansowych zostaje przeniesiony latem do Cherry Hill w New Jersey . Caron nie podąża za kolegami z drużyny, ustawia się w Rouyn-Noranda Alouettes i wygrywa mistrzostwa Północnej Ligi Seniorów w Ontario (NOHA). Kilka miesięcy później wrócił do EHL i wziął udział w kilku spotkaniach z Charlotte Chequers , następnie rozegrał 5 meczów w American Hockey League z Springfield Indians i zanotował 4 zwycięstwa z jedną porażką. W następnym sezonie wrócił do Springfield i podzielił siatkę z George'em Woodem. Obaj mężczyźni wspólnie chronili klatkę Indian do 1967 roku. W tym czasie Caron poznał właściciela i menadżera klubu, Eddiego Shore'a . Były obrońca Bruinsa pozwala sobie na interwencję podczas treningu i stosuje dość nietypową technikę nauczania swojego zawodnika: nienawidzi bramkarzy, którzy rzucają się na lód i postanawia założyć pasek na szyję Carona, który `` przyczepia się do poziomego drążka siatki '' . Shore zaatakował także innych graczy, aw 1966 roku Caron i jego koledzy z drużyny zbuntowali się i zagrozili, że opuszczą klub. Właściciel ostatecznie poddaje się i obiecuje ustąpić ze stanowiska dyrektora zarządzającego pod koniec sezonu.

Jacques Caron decyduje się odejść z hokeja na emeryturę wiosną 1967 roku. Szuka pracy jako mechanik w rejonie Toronto, kiedy dowiaduje się, że królowie Los Angeles zrzekli się jego praw, gdy organizacja kupowała Indian od Springfield. Nowe rozszerzenie NHL podwoiło liczbę pozycji dostępnych dla bramkarzy, a Caron decyduje się wrócić do gry, a następnie Kings oferują mu kontrakt. Większość sezonów 1967-1968 i 1968-1969 spędził w mniejszych szeregach, ale rozegrał cztery mecze z klubem NHL. Następnie skorzystał z rady weterana Terry'ego Sawczuka , który w tamtym czasie miał najwięcej zwycięstw jako bramkarz w NHL. Nowo przybyły do ​​Los Angeles Sawchuk ma ponad 20-letnie doświadczenie w hokeju na lodzie i dzieli się swoją wiedzą z Caronem. Wspólnie pracują głównie nad oczekiwaniem na gry.

Plik 12 czerwca 1969, the Blues of Saint-Louis , za pośrednictwem swojej szkoły klubowej, wybierają Caron podczas między-ligowego draftu. Bramkarz spędził następne dwa sezony w Western Hockey League z Denver Spurs , ale jego obozy treningowe i krótkie callback'y z The Blues pozwoliły mu ocierać się o dwóch innych wspaniałych bramkarzy, Jacques'a Plante i Glenn Hall . Plante uczy go między innymi technik ruchu. Ta współpraca wydaje się mieć pozytywny wpływ, odkąd Caron ostatecznie dołączył do zespołu Blues w sezonie 1971-1972. Cieszy się swoją najlepszą kampanią NHL, publikując rekord 14 zwycięstw, 8 porażek i 5 remisów. W play-offach w 1972 roku był początkowym bramkarzem Bluesa. W pierwszej rundzie St. Louis zmierzy się z Minnesotą. W Północnej Gwiazdy wziąć 2-0 prowadzenie w serii, ale Caron wstaje w Gry 3 i 4 oraz remis jest tworzony. The Blues ostatecznie wygrać serię w godzinach nadliczbowych w 7 th  gry. Kolejnymi przeciwnikami są Bruins i niejaki Bobby Orr . Boston jest bezlitosny i miażdży the Blues w 4 meczach, zmierzając prosto do finału i zdobywając Puchar Stanleya z rąk New York Rangers . Wydaje się, że Caron ma trudności z wyzdrowieniem po porażce, ponieważ zanotował tylko 8 zwycięstw w 30 meczach w następnym sezonie. Następnie wCzerwiec 1973, Niebiescy go nie chronią, a Vancouver Canucks go przeciągają. Drugie miejsce dla Gary'ego Smitha w sezonie 1973-1974 wygrał tylko 2 mecze w 10 meczach. Jego kariera w NHL dobiegła końca, a od 1974 do 1977 grał w Syracuse ( Eagles and Blazers ), Cleveland i Cincinnati ( AMH ). Jego kariera bramkarza dobiega końca.

Dyrektor zarządzający i asystent trenera (1977-1992)

Latem 1977 roku Beauceron André Veilleux, były właściciel Jaros de la Beauce , kupił Rhode Island Reds i przeniósł drużynę do Binghamton w Nowym Jorku . Następnie kontaktuje się z Caronem i prosi go, aby został dyrektorem zarządzającym jego zespołu. Bramkarz, który jeszcze oficjalnie nie przeszedł na emeryturę, przyjmuje ofertę i przenosi się do Binghamton. Pod jego kierownictwem Dusters miał niestety trzy trudne sezony, odnotowując skumulowany rekord 88 zwycięstw w 240 meczach i tylko raz przeszedł do playoffów. W 1980 roku Binghamtom stał się szkolnym klubem Hartford Whalers , a dyrektor zarządzający Jack Kelley włączył Carona do swojej kadry trenerskiej. Został okrzyknięty asystentem trenera, ale zamiast tego działa jako doradca bramkarzy i trener, zarówno w Hartford, jak i Binghamton. Przekazał nawet swój sprzęt bramkarski na mecz z Binghamton w sezonie 1980-1981 , pozwalając mu grać przez ponad cztery dekady (1950, 1960, 1970, 1980). Jego związek z Hartford zakończył się w 1992 roku, kiedy był ofiarą wypadku drogowego, który zmusił go do powrotu do zdrowia przez długi czas.

Trener Martina Brodeura (1993-2011)

Latem 1993 roku Caron uczęszczał do szkoły hokejowej w swoim rodzinnym regionie, kiedy Gilles Laperrière, były rekruter z Montreal Canadiens , zaoferował swoje usługi Jacques'owi Lemaire'owi , nowemu trenerowi New Jersey Devils . Pomysł przyjął się i kilka tygodni później9 sierpnia, zostaje trenerem bramkarzy diabłów. Caron ma bogate doświadczenie w świecie hokeja; był zawodnikiem i pobierał lekcje od takich znakomitości jak Terry Sawchuk i Jacques Plante , był dyrektorem zarządzającym profesjonalnego klubu hokejowego i trenerem bramkarzy w NHL. Jest teraz gotowy do pracy z kamieniem szlachetnym, nieoszlifowanym diamentem. I to właśnie Devils dał mu na zgrupowaniu w 1993: Martin Brodeur , 21, w pierwszej rundzie pick, 20 th ogólnie w zanurzeniu 1990 . Organizacja diabłów dostrzegła w nim wielkie znaczenie. Caron nie okłamuje swojego nowego pracodawcy, a młody Brodeur szybko staje się kluczowym graczem klubu. W 1994 roku zdobył z Calder Trophy , przyznawaną corocznie dla najlepszego debiutanta w lidze, i pierwszy Puchar Stanleya w czerwcu 1995 r . Współpraca między dwoma mężczyznami trwała 15 lat. W 2012 roku Martin Brodeur jest bramkarzem z największą liczbą zwycięstw w historii NHL. Z Caronem jako trenerem zdobył trzy puchary Stanleya, cztery trofea Jenningsa i cztery trofea Véziny .

Chris Terreri , były kolega z drużyny Brodeur, jest trenerem bramkarzy w New Jersey od 2011 roku . 72-letni Jacques Caron nadal pracuje w zespole trenerskim Devils. Mieszka w Bradenton , Floryda i działa jako specjalnego trenera przypisania .

Statystyka

Aby zapoznać się ze znaczeniami skrótów, zobacz Statystyki hokeja na lodzie .

Statystyki według sezonu
Pora roku Zespół Liga Sezon zasadniczy Play-offy
PJ  V   re  Pr / N Min  pne Śr % Arr  Bł Gra słów PJ  V   re  Min  pne Śr % Arr  Bł Gra słów
1956-1957 Toronto Marlboros OHA Jr 10 600 29 2.9 0 2 0 - - - - - - - - -
1957-1958 Peterborough Petes OHA Jr 31 1,840 113 3.68 0 1 4 240 14 3.5 0
1958-1959 Peterborough Petes OHA Jr 43 24 14 4 2.580 129 3 0 2 0 13 9 3 780 35 2.69 2
Puchar Pamięci 1959 Peterborough Petes Puchar Pamięci 2 0 2 0 120 9 4.5 0 0 2 0 2 120 9 4.5 0
1959-1960 Prezydenci Waszyngtonu EHL 55 3,300 218 3,97 0 3 0 - - - - - - - - -
1961 Rouyn-Noranda Alouettes Puchar Allana 3 0 3 0 180 13 4.33 0 0 3 0 3 180 13 4.33 0
1961-1962 Indianie Springfield THE H. 5 4 1 0 310 17 3.29 0 1 0 - - - - - - - - -
1961-1962 Charlotte Checkers EHL 5 300 26 5.2 0 0 0 - - - - - - - - -
1962-1963 Indianie Springfield THE H. 38 12 14 7 2 180, 112 3.08 0 2 0 - - - - - - - - -
1963-1964 Indianie Springfield THE H. 31 12 14 1 1 780 110 3.71 0 0 0 - - - - - - - - -
1964-1965 Indianie Springfield THE H. 55 21 29 4 3 321, 195 3.52 0 2 0 - - - - - - - - -
1965-1966 Indianie Springfield THE H. 33 15 15 1 1,832 80 2.62 0 2 14 6 3 3 360 14 2.33 0 0
1966-1967 Indianie Springfield THE H. 35 11 17 5 1,866 136 4.37 0 1 17 - - - - - - - - -
1967-1968 Los Angeles Kings NHL 1 0 1 0 60 4 4 89.2 0 0 - - - - - - - - -
1967-1968 Springfield Kings THE H. 42 19 18 4 2393 151 3.79 0 0 2 - - - - - - - - -
1968-1969 Los Angeles Kings NHL 3 0 2 0 140 9 3.86 86.8 0 0 - - - - - - - - -
1968-1969 Denver Spurs WHL 31 7 21 3 1,764 122 4.15 0 2 12 - - - - - - - - -
1969-1970 Denver Spurs WHL 31 8 16 4 1,548 120 4.65 0 0 4 - - - - - - - - -
1970-1971 Denver Spurs WHL 30 10 13 4 1,668 109 3,92 0 2 6 2 0 2 120 9 4.5 0 0
1971-1972 Blues de Saint-Louis NHL 28 14 8 5 1,616 69 2.56 91.2 1 0 9 4 5 499 26 3.13 89.8 0 2
1971-1972 Denver Spurs WHL 20 15 3 0 1 160, 45 2.32 0 0 12 - - - - - - - - -
1972-1973 Blues de Saint-Louis NHL 30 8 14 5 1,558 92 3.54 88,6 1 0 3 0 2 140 8 3.43 89,6 0
1973-1974 Vancouver Canucks NHL 10 2 5 1 465 38 4.9 83.2 0 2 - - - - - - - - -
1974-1975 Syracuse Eagles THE H. 50 16 21 9 2 755, 170 3.7 0 0 4 1 0 1 60 8 8 0 2
1975-1976 Syracuse Blazers NAHL 32 1,725 90 3.1 0 3 21 - - - - - - - - -
1975-1976 Cleveland Crusaders AMH 2 1 0 1 130 8 3.69 0 0 0 - - - - - - - - -
1976-1977 Syracuse Blazers NAHL 22 1,307 83 3.63 0 1 0 - - - - - - - - -
1976-1977 Cincinnati Stingers AMH 24 13 6 2 1,292 61 2.83 0 3 0 1 0 1 14 3 12,86 0 0
1977-1978 Binghamton Dusters THE H. 1 0 0 0 1 0 0 0 0 0 - - - - - - - - -
1980-1981 Binghamton Whalers THE H. 1 0 0 0 19 1 3.16 0 0 0 - - - - - - - - -
Sumy 72 24 30 11 3,840 212 3.31 0 2 2 12 4 7 639 34 3.19 0 2

Uznanie

Jacques Caron jest członkiem Springfield , Massachusetts Hockey Hall of Fame .

Bibliografia

  1. „  Caron nie naśladuje Eddiego Shore'a  ”, The Sun ,10 grudnia 1993, S2
  2. „  Eddie Shore nieco u początków Stowarzyszenia Zawodników  ”, Le Soleil ,5 października 1994, S6
  3. „To było moje marzenie”, Le Soleil , 18 kwietnia 1997, s.D2
  4. "  Lemaire, najlepszy trener" - Jacques Caron  ", Le Soleil ,18 maja 1994, S2
  5. (w) „  New Jersey Devils Coaching Staff  ” na nhl.com (dostęp 25 września 2020 r . ) .
  6. „  Jacques Caron - Statistics  ” , na www.nhl.com (dostęp 14 sierpnia 2019 )
  7. (w) „  Jacques Caron hockey statistics & profile  ” w internetowej bazie danych hokeja (dostęp: 14 sierpnia 2019 r. )
  8. http://hockeyspringfield.org/index.php/springfield-hof/37-players/92-jacques-caron.html