| Narodziny |
505 Konstantyn z Osroene |
|---|---|
| Śmierć |
578 Edessa |
| Imię w języku ojczystym | البرادعي |
| Czynność | Kapłan |
| Pole | Przywódca religijny ( d ) |
|---|---|
| Religia | Kościoły trzech soborów |
| Etap kanonizacji | Taumaturg ( d ) |
| Przyjęcie | 31 lipiec , 30 lipiec |
Jacques Baradaeus (w Syryjski Ya'quv Burd'oyo , to znaczy „postrzępione” burd'é ; łacińska Jacobus Baradaeus ), zwany także Zanzale (Τζάνζαλος) był VI th century założyciel i organizator Syryjski Kościół Ortodoksyjny , znany jako „ Monophysite ”, po schizmy w kościele Antiochii spowodowane kłótni nad Rady Chalcedoński . Kościół ten jest często nazywany po nim „Kościołem Jakubickim”. On umarł na30 lipca 578.
Jego życie zna współczesny współwyznawca Jan z Efezu , który poświęcił mu dwie biografie.
Urodził się około 500 roku w miejscowości zwanej Constantine d'Osroène przez Greków -Rzymian i Tella przez Syryjczyków. Jego ojciec, Théophile Bar-Manu, był księdzem i jako niemowlę został umieszczony w klasztorze, w którym kształcił się pod kierunkiem opata Eustathe. Po śmierci rodziców uwolnił ich dwóch niewolników i pozostawił im majątek rodzinny. Będąc mnichem i księdzem, zyskał taką reputację, że Teodora , gdy tylko została cesarzową, sprowadziła go do Konstantynopola ze swoim rodakiem Serge de Tella ( 527 ). Zamieszkał w klasztorze w stolicy i przebywał tam przez piętnaście lat.
W 542 , Al-Haris ibn Jabalah , emir ghassanidzi , chrześcijanin z Monophysite czułość , zapytał cesarzowej Teodory , aby zezwolić na poświęcenie dwóch biskupów tej tendencji: jeden dla Arabów, jeszcze za jej non-arabskich protegowanych. Cesarzowa przychyliła się do prośby i poleciła Teodozjuszowi z Aleksandrii , którego ulokowała w jednym ze swoich pałaców w Konstantynopolu , aby przystąpił do konsekracji. Theodore, znany jako Theodore Saudyjskiej, został mianowany biskupem Bosra i Jacques Baradée biskup Edessy .
Od tego dnia Jacques Baradée stał się niestrudzonym organizatorem na całym Bliskim Wschodzie Kościoła monofizyckiego oddzielonego od oficjalnego Kościoła. Niestrudzenie przemierzał wszystkie prowincje Azji Mniejszej i Wyspy Egejskie aż do granicy perskiej, od Armenii po Egipt, ciągle zmieniając swój wygląd, by uciec przed cesarską policją, ale najczęściej ubrany w żebraka, co tłumaczy jego przydomek. Wkrótce za jego głowę wyznaczono cenę, ale nikomu nie udało się go złapać.
Pierwsze lata rozpoczął od święceń kapłańskich i diakonów (100 000 według Jana z Efezu , liczba niewątpliwie przesadzona). Od 557 r. konsekrował także biskupów, metropolitów i patriarchów, z poszanowaniem tradycyjnych okręgów kościelnych: z dwudziestu siedmiu konsekrowanych biskupów siedmiu przeznaczono na miejsca w Azji Mniejszej, ośmiu na wschodzie, syryjskich, a dwunastu w Egipcie ( natomiast przed nim pozostało tylko trzech biskupów podających się za monofizyków ). Następnie konsekrował Serge de Tella na patriarchę Antiochii (następcy Sewera, który zmarł w 538 ), Teodozjusz był uważany przez ruch za prawowitego patriarchę Aleksandrii . Konsekrował również tego, który od Jana z Efezu został powołany na metropolitę tego miasta. Serge de Tella zmarł w 561 , aw 564 zastąpił go Paulem le Noir .
Ale jego praca jako organizatora nie obyła się bez wielkich trudności. Nauczyciel z Antiochii o nazwisku John Asqunages przybył w 557 r., aby głosić w Konstantynopolu formę monofizyzmu określaną przez jego przeciwników jako „ triteizm ”; swoje tezy zdobył mnich o imieniu Atanazy, który był wnukiem cesarzowej Teodory i któremu zapisał swoje dokumenty po śmierci. Athanase z kolei pozyskał dla „ tryteizmu ” dwóch głównych asystentów Jacques'a Baradée: Conona, którego uczynił biskupem Tarsu , i Eugeniusza, biskupa Seleucji w Izaurii . Teodozjusz z Aleksandrii i Jacques Baradée, wspierani przez emira Al-Haritha , zgodzili się potępić „ tryteizm ”, a Conon i Eugene, którzy zgromadzili także trzeciego biskupa, Theonasa, zostali następnie przywódcami konkurencyjnego Kościoła, zwanych „kondobauditami” ( nazwany na cześć budynku w Konstantynopolu, w którym się spotkali). Co gorsza: Athanase zdołał również przekonać Serge'a de Tellę , którego znał od dawna, do idei Asqunages; po jego śmierci w 561 , Serge był w sprzeczności z Théodose i Jacques Baradée, co wyjaśnia, dlaczego wahali się go zastąpić.
Trudności pojawiły się również z Pawłem Czarnym . Kiedy Teodozjusz zmarł w 566 r. , sam będąc Egipcjaninem, mimo tytułu patriarchy Antiochii starał się zostać wybrany na patriarchę Aleksandrii . W 571 r. , uczestnicząc w Konstantynopolu w rozmowach z chalcedońskim patriarchą Janem III Scholastykiem , zjednoczył się z oficjalnym Kościołem, po czym, zmieniając zdanie, został uwięziony. Udało mu się w 572 uciec ze stolicy, schronił się u Al-Mundhira , następcy Al-Haritha jako emira Ghassanidów . Po dowiedzeniu się o jego ucieczce Jacques Baradée ekskomunikował go, ale w 575 r. , podczas synodu w Syrii, kazał go zrehabilitować i przywrócić do pracy. Ta ostatnia decyzja wywołała całkowite odrzucenie w Egipcie: Paweł Czarny próbował narzucić tam jako patriarchę Aleksandrii syryjskiego mnicha o imieniu Teodor, ale egipscy monofizyci wybrali w 576 innego patriarchę, Piotra IV , który ekskomunikował zarówno Teodora, jak i Pawła Czarnego .
Jacques Baradée zaczął od potępienia elekcji Piotra IV , ale udał się do Aleksandrii, gdzie zmienił swoje stanowisko: zgodził się na złożenie przez Pawła Czarnego ze stanowiska patriarchy Antiochii w zamian za cofnięcie jego ekskomuniki. Ale ten kompromis z Egipcjanami został bardzo źle przyjęty przez wielu po jego powrocie do Syrii: przypomniano mu, że patriarcha Aleksandrii nie miał władzy kanonicznej nad patriarchą Antiochii . Prawdziwa schizma wywiązała się między zwolennikami Pawła Czarnego (w tym emira Al-Mundhira) a zwolennikami Jacquesa Baradée. Paweł wkrótce wrócił do Konstantynopola , gdzie miał również duże wsparcie w społeczności Monofizytów.
W 578 , po śmierci Piotra IV Aleksandryjskiego , jego następca Damien skierował swój list synodalny do Jacques'a Baradée. Postanowił ponownie pojechać do Aleksandrii . To właśnie podczas tej podróży zachorował i zmarł w klasztorze Mar Romanus na granicy z Egiptem30 lipca.
Clavis Patrum Græcorum 7170-7199.
„Zanzale (jacob)” , w Marie-Nicolas Bouillet i Alexis Chassang , Universal Dictionary of History and Geography ,1878( przeczytaj online )