Jacques-Charles Bonnard

Jacques-Charles Bonnard Obraz w Infobox. Portret Jacques-Charles Bonnard z profilu , 1816 r., Rys. Anne-Louis Girodet-Trioson Biografia
Narodziny 30 stycznia 1765
Paryż
Śmierć 28 października 1818(w wieku 53 lat)
Bordeaux
Narodowość Francuski
Trening Paryska Szkoła Sztuk Pięknych
Czynność Architekt
Inne informacje
Różnica Nagroda Rzymska

Jacques-Charles Bonnard jest francuskim architektem i grawerem urodzonym dnia30 stycznia 1765w Paryżu i zmarł dalej28 października 1818w Bordeaux .

Uczeń Jean-Augustina Renarda w École des beaux-arts , wygrał I Grand Prix ​​de Rome w 1788 roku z Jeanem Jacquesem Tardieu za projekt skarbu publicznego.

W 1815 r. Został wybrany do Akademii Sztuk Pięknych - Sekcja Architektury - Fotel 8.

Biografia

Jest architektem, który żył w trudnym okresie, przekraczając rewolucję , konsulat , imperium i restaurację . Zmiany ustrojowe będą miały wpływ na realizację powierzonych mu projektów.

Będzie on odpowiedzialny za przywrócenie tuilerie aby mieszkalnej, kiedy król Ludwik XVI został sprowadzony z Wersalu do Paryża . Bonnard podjął się rozbudowy, ale wydarzenia z 1792 r. Wstrzymały prace i architekt uznał za rozsądną emigrację .

Wrócił do Francji dopiero pod panowaniem Cesarstwa. Zastąpił Pierre-Nicolas Bénard jako architekt w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Bonnard musiał w 1810 r. Opracować plan nowego hotelu, który miał pomieścić usługi tego ministerstwa. Wybieramy Quai d'Orsay . Ale Imperium upadło, rządowi Restauracji brakowało funduszy i dopiero w 1833 roku Jacques Lacornée mógł rozpocząć planowaną budowę.

Bonnard nie był bardziej zadowolony ze swojego projektu dla Hôtel des Postes, który zaczął realizować w 1811 r. I musiał porzucić w 1812 r.

Pracuje

Ryciny

Według spisu francuskiego funduszu po roku 1800, tom 3, Jacques-Charles BONNARD wytrawiony według Perciera i Fontaine'a „Wybór najsłynniejszych domów rozrywkowych w Rzymie ... Zmierzone i sporządzone przez Charlesa Perciera i PFL Fontaine”, chez Didot, 1809

Znamy inną akwaforty z 1793 roku przedstawiającą polowanie na karabin.

Uwagi i odniesienia

  1. Richard Dagorne i Sidonie Lemeux-Fraitot "Anne-Louis Girodet i Lancelot-Théodore Turpin de Crissé: skrzyżowane ścieżki i fakultatywne powinowactwo", Przegląd muzeach Francji, Revue du Louvre , n o  3 czerwca 2011, pp. 52-75.

Linki zewnętrzne