| Narodziny |
30 listopada 1936 Le Havre France |
|---|---|
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Rysownik |
| Pracował dla | Chained Duck , Charlie Hebdo , Humanity , The World , The Savannah Echo |
|---|
Cardon , którego prawdziwe nazwisko brzmi Jacques Armand Cardon , urodził się dnia30 listopada 1936w Havre ( Lower Seine ) jest francuskim projektantem i rysownikiem .
Ojciec Cardona, pracownik łodzi żaglowej , został wzięty do niewoli w 1940 roku i zmarł w niewoli. Opuścił region Paryża i spędził wojnę w środkowej Bretanii. Pozostaje bardzo naznaczony okropnościami wojny.
Cardon zna rekonstrukcję portu Lorient i mieszka w koszarach Château de Soye , zanim w wieku 17 lat pracował w Arsenałach Marynarki Wojennej. Odbył służbę wojskową w Tulonie , aw 1957 r. Zaproponowano mu naukę w Szkole Sztuk Pięknych, gdzie studiował litografię ; następnie ćwiczy grawerowanie i rzeźbę . Wrócił na chwilę do Lorient, a następnie przybył do Paryża.
W 1961 roku opublikował swoje pierwsze rysunki w Bizarre, opublikowane przez Jeana-Jacquesa Pauverta . Z polecenia Pauverta spotkał się z wczesnym zespołem Hara-Kiri , w skład którego wchodzili Cabu , Woliński , Fred , Roland Topor , François Cavanna i profesor Choron . Czuje się blisko Gébé , także z klasy robotniczej. Od 1962 współpracował z Siné-Massacre , France-Deux (publikował m.in. Le Crime pays bien ), L'Humanité oraz recenzją SNESup , National Union of Higher Education .
W 1968 roku współpracował z L'Action , publikował rysunki w L'Enragé , z Siné , Gébé , Wolinski, Topor itp. W latach 1970-1978 publikował komiksy w Le Fou parle , Charlie Hebdo , L'Écho des savanes i komiksy polityczne w Politique-Hebdo - dla L'Humanité-Dimanche do 1979 roku.
Bierze udział w Tac au Tac , serialu telewizyjnym Jeana Frapata ; wyciągnął do baletu Paul-André Fortiera , w Montrealu , w 1981 roku napisał i wyreżyserował kreskówkę, 7-minutowy film krótkometrażowy L'Empreinte , którego animacja w reżyserii Henri Lacam (nagroda dla pierwszej pracy w Annecy Festiwal , selekcja na Festiwal Filmowy w Cannes , 1975). Wraz z Kerleroux , Vasquez de Sola i Grandremy stworzył magazyn Le Père Denis .
Regularnie współpracuje z Le Monde, a od 1974 roku z Canard Enchaîné . W tym samym czasie wystawiał swoje rysunki we Francji, Niemczech i innych krajach europejskich.
Jego rysunki pojawiają się w antologii Planete, L'Humor noir , przez Jacques'a Sternberg (1967), w którym opublikował serię nieprawdopodobnych krzesła pochodzący z 1962 roku tworzy ludzkiej kondycji w Satirix (1972) i Albin Michel publikuje Ligne de Wyciek . The True History of Air Counters została opublikowana przez La Courtille (1973). W 1986 r. Éditions du heron opublikowało zbiór Comment crier et quoi . W 1995 roku wyprodukował rysunki dla Les Sursitaires przez Elias Canetti . Sześć lat później narysował w antologii Tout rire du monde , wydanej przez Glénat.
W 2002 roku ukazała się monografia Cardon, Drawings, zawierająca wybór jego prac z ostatnich trzydziestu lat, wydana przez Éditions du Héron w Lozannie.
W 2010 roku ukazała się retrospektywa 240 rysunków: Cardon, Vu de dos - trzydzieści lat więcej niż rysunki polityczne opublikowane przez L'Échappée. Ta praca ukazuje jego ciche postacie, widziane od tyłu, ale rozpoznawalne; jego rysunki rzadko wykorzystują dymki . Praca została pozytywnie przyjęta przez krytykę w L'Est Républicain , Le Point .
W 2015 roku Cardon, który dorastał w mieście Soye, otrzymał medal miasta Ploemeur , który nadał mu również tytuł honorowego obywatela; ponadto artysta jest jednym z honorowych prezesów stowarzyszenia Mémoire de Soye. Mieszka w Anjou od początku XXI wieku.
W 2020 roku opublikował Cathédrale Cardon, podsumowanie całej swojej kariery projektanta.