Itakura Katsushige
Itakura Katsushige
| Chamberlain z Japonii | |
|---|---|
| od 1623 | |
| Daimyo | |
| od 1609 | |
| Kyoto shoshidai | |
| od 1601 | |
| Edo machi-bugyō | |
| od 1590 | |
| Sunpu machi-bugyō ( d ) | |
| od 1586 |
| Daimyo |
|---|
| Narodziny |
1545 Oi-chō, Okazaki ( d ) |
|---|---|
| Śmierć | 14 czerwca 1624 |
| Pogrzeb | Chōen-ji (Nishio) ( d ) |
| Imię w języku ojczystym | 板倉 勝 重 |
| Czynność | Samuraj |
| Rodzina | Klan Itakura |
| Tata | Itakura Yoshishige ( d ) |
| Dzieci |
Itakura Shigemune Itakura Shigemasa |
| Pokrewieństwo |
Q57887734 (zięć) Andō Shigeyoshi ( d ) (zięć) |
Widok na grób.
Itakura Katsushige (板倉 勝 重 ) ( 1545 -14 czerwca 1624) jest daimyō z okresu Azuchi Momoyama i wczesnego okresu Edo . Walczył po stronie Tokugawy Ieyasu w bitwie pod Sekigaharą w 1600 roku.
Rodzina Daimyo Katsuhige twierdzi, że pochodzi z gałęzi Shibukawa Seiwa-Genji . Itakura identyfikują pochodzenie swojego klanu w prowincji Mikawa , a potomkowie Katsuhige byli uważani za najstarszą gałąź klanu.
Katsuhige jest czasami określany tytułem Iga-no kami.
Służył szogunatowi Tokugawa jako drugi Shoshidai z Kioto od 1601 do 1620 roku. Oprócz funkcji administracyjnych, udział shoshidai w uroczystych wydarzeniach pomógł skonsolidować i wzmocnić siłę szogunatu. Na przykład wWrzesień 1617, Tokugawa Hidetada wita delegację koreańską w zamku Fushimi , a Katsuhige jest wezwany z dwóch powodów: (1) dla Koreańczyków, aby podkreślić wagę, jaką przywiązuje się do ambasady, oraz (2) dla obecnych dworzan kuge , aby upewnić się, że są pod wrażeniem.
Katsushige został zastąpiony przez jego najstarszego syna, Szigemune, który piastował urząd od 1620 do 1654 roku. Zasługi zdobyte przez Katsuhige i Shigemune pojawiły się wiele lat później, kiedy niewybaczalne działania jego potomka groziły zniszczeniem rodziny Itakura.
To dziwne, że był jednym z „nowych ludzi” bliskich Tokugawie Ieyasu . Po oblężeniu Osaki , Katsushige otrzymał zadanie egzekwowania nowego kodeksu postępowania dla szlachty dworskiej, Kuge Shohatto . Jest starszym oficerem szogunatu, który kontroluje ukończenie zamku Nijō w 1603 roku.
Jego grób znajduje się w świątyni Chōen-ji w Nishio .
Uwagi i odniesienia
- (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Itakura Katsushige ” ( zobacz listę autorów ) .
- Meyer, Eva-Maria. „Gouverneure von Kyôto in der Edo-Zeit”. Universität Tübingen (w języku niemieckim).
- Nussbaum, Louis-Frédéric i in. (2005). Itakura Katsushige w encyklopedii japońskiej , str. 403 .; nb, Louis-Frédéric to pseudonim Louis-Frédéric Nussbaum, patrz Deutsche Nationalbibliothek Authority File .
- Papinot, Jacques. (2003). Nobiliare of Japan - Itakura, s. 16-17 ; Papinot, Edmond . (1906). Słownik historii i geografii Japonii. (Francuski niemiecki).
- Murdoch, A History of Japan , s. 10 .
- Meyer, Eva-Maria. „Gouverneure von Kyôto in der Edo-Zeit”. Uniwersytet w Tüebingen (w języku niemieckim).
- Toby, Ronald . (1991). Państwo i dyplomacja we wczesnej nowożytnej Japonii: Azja w rozwoju Tokugawa Bakufu , s. 69 .
- Murdoch, str. 10 , s. 134 .
- Pisk, Timon. (2006). Secret Memoirs of the Shoguns: Isaac Titsingh and Japan, 1779-1822 , s. 117 ] -121.
- Bolitho, Harold. (1974). Skarby wśród mężczyzn , s. 161 .
- Butler, Lee A. „Regulamin Tokugawy Ieyasu dla sądu: ponowna ocena” , Harvard Journal of Asiatic Studies , t. 54 N O 2 (grudzień 1994), pp. 509-551 .
- Budowa zamku Nijō , Uniwersytet Columbia.
Bibliografia
- Bolitho, Harold . (1974). Treasures Among Men: The Fudai Daimyo w Tokugawa w Japonii. New Haven: Yale University Press. ( ISBN 0-300-01655-7 i 978-0-300-01655-0 ) ; OCLC 185685588
- Meyer, Eva-Maria. (1999). Japans Kaiserhof in de Edo-Zeit: Unter besonderer Berücksichtigung der Jahre 1846 do 1867 . Münster: Tagenbuch. ( ISBN 3-8258-3939-7 )
- Murdoch, James i Isoh Yamagata. (1903–1926). Londyn: Kegan Paul, Trubner. OCLC 502662122
- Nussbaum, Louis Frédéric i Käthe Roth. (2005). Japan Encyclopedia. Cambridge: Harvard University Press . ( ISBN 0-674-01753-6 i 978-0-674-01753-5 ) ; OCLC 48943301
- Papinot, Edmond . (1906) Słownik historii i geografii Japonii. Tokyo: Sansaisha Bookstore. . Kliknij, aby uzyskać dostęp do zdigitalizowanej wersji (2003) japońskiej książki Nobiliary z 1906 roku
- Sasaki Suguru. (2002). Boshin sensō: haisha no Meiji ishin. Tokio: Chūōkōron-shinsha.
- Pisk, Timon . (2006). Secret Memoirs of the Shoguns: Isaac Titsingh and Japan, 1779-1822 . Londyn: Routledge Curzon. ( ISBN 070071720X i 9780700717200 ) „ OCLC 635224064
- Toby, Ronald P. (1991). Państwo i dyplomacja we wczesnej nowożytnej Japonii: Azja w rozwoju Bakufu Tokugawa. Stanford: Stanford University Press . ( ISBN 0-8047-1952-7 )