| Narodziny |
7 listopada 1681 Rouen |
|---|---|
| Śmierć |
18 lutego 1758(w 76) Paryż |
| Czynność | Historyk |
| Religia | katolicyzm |
|---|---|
| Zakon religijny | Towarzystwo Jezusa |
Isaac-Joseph Berruyer , urodzony dnia7 listopada 1681w Rouen i zmarł dalej18 lutego 1758, jest francuskim historykiem.
Wielkim dziełem Berruyera, który wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w 1697 r., Jest jego Histoire du Peuple de Dieu , opublikowane w trzech częściach. Ta oryginalna próba przepisania Biblii na język francuski w formie powieści dostosowanej do gustu tamtych czasów przyniosła mu wielki rozgłos, ale też wzbudziła spore kontrowersje. Jednak w realizacji swojego projektu Berruyer wprowadził wiele elementów niestosownych, heretyckich, wręcz bluźnierczych i obscenicznych, co natychmiast wywołało liczne protesty zarówno ze strony duchowieństwa, jak i świeckich, co doprowadziło do włączenia go do Indeksu w 1734 roku. zaangażował swojego generała do wydania nowego zredagowanego wydania w 8 tomach w latach 1733-1734.
Pierwsza część Historii nosi tytuł Historia ludu Bożego od jego powstania do przyjścia Mesjasza (7 tomów, Paryż, 1728). Zmienione i poszerzone wydanie ujrzało światło dzienne w Paryżu w 1733 r. Następnie pojawił się dodatek (Paryż, 1734), zawierający kontynuację proroctw Starego Testamentu, historię Hioba, mapy niezbędne do zrozumienia historii świętej, itp. Do 1736 r. Ukazało się siedem wydań tego dzieła, które zostało przetłumaczone na język niemiecki, włoski, hiszpański i polski.
Druga część Historii ukazała się w Paryżu w 1753 roku: Historia Ludu Bożego od narodzin Mesjasza do końca Synagogi. w 1754 r. dokładniejsze wydanie ukazało się w Antwerpii (8 t.), a drugie wydanie w 1755 r. w Paryżu (4 t.), które zawierało pięć pytań: 1. Chrystus, przedmiot Ewangelii; 2. O Chrystusie, Synu Bożym; 3. O Chrystusie, Synu Człowieczym; 4. O Chrystusie, założycielu nowej religii; 5. O ofiarowaniu Chrystusa w świątyni i oczyszczeniu Maryi Dziewicy. Według Augustina de Backera ta druga część Historii została opublikowana bez wiedzy i wbrew woli hierarchii domu jezuitów w Paryżu. Berruyer umieścił swoje nazwisko tylko na nielicznych egzemplarzach tej publikacji.
Trzecia część pracy nosiła tytuł: Histoire du people de Dieu, czyli parafraza Listów Apostołów (2 tomy, Lyon, 1757). Publikacja różnych części tej pracy wzbudziła oburzenie i ostre kontrowersje. Wolność, z jaką Berruyer opisywał pewne fakty, została uznana za niewłaściwą. Autor został uznany za winnego, ponieważ nadał fragmentom historii świętej aurę powieści, a nie trzeźwej historii. Niektóre z propozycji, które przedstawił, zostały zinterpretowane jako faworyzujące nestorianizm . Ale przede wszystkim obwiniano Berruyera za skorzystanie z rady Hardouina .
Historii Ludu Bożego został skazany przez wielu biskupów we Francji, przez przełożonych Towarzystwa Jezusowego, przy Sorbonie , a przez Parlament Paryża . Pierwsza część została umieszczona na czarnej liście,27 maja 1732, druga część, 3 grudnia 1754i przez krótki opis Benedykta XIV , w17 lutego 1758 ; trzecia część24 kwietnia 1758i przez krótki raport Klemensa XIII , w2 grudnia 1758. P. Legrand napisał przy tej okazji, o cenzurze ks Berruyer . Ta praca jednak odniosła popularny sukces.
Zrewidowane i poprawione wydanie pierwszej części usuwającej obciążone fragmenty, zatwierdzone przez rzymskich cenzorów, zostało opublikowane w Besançon przez braci Gauthier w 1828 roku.