Narodziny |
849 Norwegia |
---|---|
Śmierć |
910 Reykjavik |
Zajęcia | Odkrywca , Goði |
Małżonka | Hallveig Fróðadóttir ( d ) |
Dziecko | Þorsteinn Ingólfsson |
Ingólfur Arnarson jest uznawany za pierwszego Skandynawę na stałe zamieszkałego na Islandii . Według Landnámabók , księgi kolonizacji, dotarł tam w 874 roku .
Landnámabók , napisany od trzech do czterech lat po rozpoczęciu kolonizacji, zawiera długą historię ustanowienia Ingolf Arnarson. Książka twierdzi, że opuścił Norwegię po tym, jak został uwikłany w feud z Earlem Atli. Słyszał o wyspie, że Garðar Svavarson , Flóki Vilgerðarson i inni znaleźli na Oceanie Atlantyckim .
Wyjeżdża więc do Islandii ze swoim bliskim przyjacielem Hjörleifrem Hróðmarssonem . Ingólfur Arnarson zostaje tam, ale jego przyjaciel wyjeżdża do Irlandii , po czym oboje wracają do Norwegii. Następnie decydują się osiedlić na stałe na Islandii i wyjechać z rodzinami i meblami.
W 874 roku , gdy Islandia była w zasięgu wzroku w Ingólfshöfði , nakazał wyrzucić za burtę święte kolumny jego wysokiego siedzenia ( öndvegissúlur ), wyrzeźbione z wizerunkiem bogów. Zgodnie z tradycją miejsce, w którym dotkną ziemi, będzie miejscem, w którym się zakorzeni. Dwóch jego niewolników szukało filarów przez trzy lata, zanim znaleźli je w zatoce dzisiejszego Reykjaviku .
W międzyczasie Hjörleifur Hródmarsson został zabity przez swoich irlandzkich niewolników (zwanych przez Skandynawów Vestmannem , „Człowiekiem Zachodu”) z powodu wyrządzonego im złego traktowania. Ingólfur Arnarson udał się następnie na poszukiwanie tych niewolników, zabijając ich po kolei na archipelagu, na którym się schronili i któremu nadali swoją nazwę: Wyspy Vestmanna ( Vestmannaeyjar w języku islandzkim, w rzeczywistości oznacza „wyspy ludzi zachodu ”).
Mówi się, że Ingólfur Arnarson skolonizował większość południowo-zachodniej Islandii, ale nic o nim nie mówi się po jego ustanowieniu. Jego syn, Thorsteinn Ingólfsson , był ważnym przywódcą i podobno był założycielem pierwszej rzeczy , czyli parlamentu na Islandii, który byłby przodkiem Althing .
„Ingólfur” pochodzi ze staronorweskiego i oznacza „Wilczy Bóg” ( „Ing” = „Bóg” + „úlfr” = „Wilk” ).
Ari Thorgilsson , autor Íslendingabók ( Księgi Islandczyków ), również mówi, że Ingólfur był pierwszym skandynawskim osadnikiem na Islandii, ale wspomina, że Paparowie , czyli irlandzcy mnisi i pustelnicy , mieszkali na wyspie przed przybyciem Skandynawów, ale opuścili ją, ponieważ oni nie chciał mieszkać z pogańskimi przybyszami.