Idealizacja (psychoanaliza)

W psychoanalizie , idealizacja jest mechanizmem obronnym , który składa się z wymianą co powoduje ból ze zniekształconego przekonania, że jest łatwy do sterowania.

Istnieje idealizacja pozytywna, która przedstawia sobie i innym lepsze spojrzenie na rzeczywistość, oraz idealizacja negatywna, która koncentruje się na wadach, wyolbrzymia je, a nawet je wymyśla.

Identyfikacja z obiektem wyidealizowany przyczynia się do tworzenia i wzbogacania organów będących ego idealne i ego idealne . Dla Kleinian idealizacja wiąże się z zazdrością, której jest przeciwieństwem, a nawet odpowiednikiem.

Uwagi i odniesienia

1. Tomasella 2015 , s.  25.
2. Tomasella 2015 , s.  26.

Bibliografia

• Jean Laplanche i Jean-Bertrand Pontalis , Vocabulary of psychoanalysis , Paryż, 1967, wyd. 2007, wyd .: PUF - Quadrige, Coll.: Quadrige Dicos Poche, ( ISBN  2130560504 )
• Saverio Tomasella, Ukryte szaleństwo: przetrwanie z osobą nieosiągalną , Paryż, Albin Michel ,2015, 261  str. ( ISBN  978-2-226-25729-1 )