Iossif Adamovich
Iazep AdamovichNarodziny |
26 grudnia 1896 Borissov |
---|---|
Śmierć |
22 kwietnia 1937(40 lat) Mińsk |
Imię w języku ojczystym | Язэп Аляксандравіч Адамовіч |
Narodowości |
Radziecka Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka |
Trening | Akademia Wojskowa MV Frounzé |
Czynność | Polityk |
Pracował dla | Ludowy Komisariat Spraw Wojskowych Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej ( d ) , Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej ( d ) |
---|---|
Partie polityczne |
Socjaldemokratyczna Partia Pracy Rosji Białoruska Partia Komunistyczna ( w ) |
Członkiem |
Komitet Centralny Związku Radzieckiego ( en ) Rewolucyjny Komitet Wojskowy Frontu Zachodniego ( d ) Rada Komisarzy Ludowych Białorusi ( en ) Centralny Komitet Wykonawczy Białoruskiej SRR ( d ) Centralny Wszechrosyjski Komitet Wykonawczy ( en ) Biuro Tymczasowe Białoruski ( d ) |
Konflikty |
I wojna światowa Bunt Strekopytovsky'ego ( d ) Rosyjska wojna domowa Wojna polsko-radziecka |
Iazep Aliaxandravich Adamovich (po białorusku : Язэп Аляксандравіч Адамовіч , po rosyjsku : Иосиф Александрович Адамович ), ur . 26 grudnia 1896 (7 stycznia 1897w kalendarzu gregoriańskim ) do Borissowa i zmarł22 kwietnia 1937w Mińsku jest białoruskim politykiem .
Pochodzący z klasy robotniczej Iazep Adamovich rozpoczął pracę w wieku dziesięciu lat w fabrykach w Borysowie , Mińsku i Tyflisie . W 1914 r. Zaciągnął się do armii carskiej, walczył na froncie południowo-zachodnim i rumuńskim. W 1916 wstąpił do Socjaldemokratycznej Robotniczej Partii Rosji . Po rewolucji lutowej 1917 r. Pracował w sztabie Czerwonej Gwardii w Smoleńsku . WLipiec 1918, awansował do stopnia szefa garnizonu Czerwonej Gwardii w Smoleńsku i komisarza bolszewickiego prowincji smoleńskiej. Yazep Adamovich prowadzi walkę z antybolszewickimi ugrupowaniami w Smoleńsku, Witebsku i na prowincji homelskiej . WWrzesień 1920został komisarzem ds. wojskowych Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej , aw 1921 r. objął stanowisko komisarza spraw wewnętrznych i wiceprzewodniczącego Rad Komisarzy Ludowych Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Odpowiada za prześladowania antybolszewików i uczestniczy w tworzeniu ZSRR . W 1924 r. Został przewodniczącym Rady Komisarzy Ludowych Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Uczestniczy w prowadzonej na szeroką skalę białoruskiej polityce życia publicznego: instytucje oświatowe i kulturalne, prasa, administracja i struktury partyjne są zobowiązane do posługiwania się białoruskim jako jedynym językiem . Jednak w 1927 r. Został usunięty ze stanowiska, aw 1932 r. Wysłany na Kamczatkę, gdzie prowadził zakład rybacki. Wrócił do Mińska, tam się zabił w 1937 roku.