Hyakumonogatari kaidankai (百 物語 怪 談 会 , Lit. „Gathering of Stu Fantastycznych Opowieści” ) to bardzo popularna japońska gra ustna z okresu Edo .
Gra rozpoczyna się, gdy zapada noc. Do zabawy potrzebne są trzy oddzielne pokoje. Najpierw zapala się sto andons, a lustro zostaje umieszczone na małym stoliku w ramach przygotowań do gry. Kiedy zapada noc, goście zbierają się w pierwszej z trzech sypialni, stają wśród Andonów i na zmianę opowiadają kaidan (怪 談 , Fantastyczne historie ) i ludowe opowieści przekazywane przez mieszkańców wioski, którzy twierdzą, że spotkali się z czymś nadprzyrodzonym. Z każdym opowiedzianym kaidanem narrator wchodzi do trzeciego pokoju, dmucha andona , patrzy w lustro i wraca do pierwszego pokoju. Po każdej opowieści komnata powoli ciemnieje, gdy uczestnicy przechodzą do setnej historii, tworząc warunki wymagane do przywołania duchów.
Jednak, jako że gra osiągnęła 99 th historię, wielu uczestników są przerywane, obawiając się, aby pokazać ducha których oparła.
Chociaż dokładne pochodzenie kaidankai Hyakumonogatari jest nieznane, uważa się, że po raz pierwszy wykonano go wśród klasy samurajów jako sprawdzian odwagi w czasach Muromachi (1333-1568). W opowieści dla dzieci Otogi monogatari Ogity Ansei z 1660 roku opisano wersję gry, która opowiada o tym, jak kilku młodych samurajów opowiada historie à la Hyakumonogatari kaidankai . W opowieści, gdy samuraj kończy setną historię, zaczyna gasić świecę, gdy nagle widzi, jak olbrzymia sękata ręka schodzi na niego. Gdy niektórzy samurajowie kulą się ze strachu, cios jego miecza ujawnia, że ręka jest tylko cieniem pająka.
Początkowo gra Hyakumonogatari kaidankai była popularna wśród wyższych klas wojowników, ale wkrótce zyskała przychylną opinię wśród robotniczych chłopów i mieszczan w okresie Edo . Zbiory hyaku monogatari („Sto opowieści”) cieszyły się ogromną popularnością na wszystkich poziomach społeczeństwa, bezpośrednio w formie książek lub przy okazji spotkań, podczas których wymieniano fantastyczne historie, jak np . Kaidankai . Wraz ze wzrostem zainteresowania opowiadaniem Kaidanowi o najnowszych i oryginalnych czasach, ludzie zaczynają podróżować po okolicy, aby zbierać tajemnicze opowieści, z których wiele łączy mieszankę zemsty duchów i karmy w buddyzmie (in) .
Prawdziwie popularne zjawisko, ucieczka wokół Hyakumonogatari kaidankai w połączeniu z nowymi technikami druku, powoduje eksplozję sprzedaży książek o tematyce kaidan i poszukiwanie odpowiednich opowieści we wszystkich zakątkach Japonii i Chin. Pierwszy kaidan-shu został opublikowany w 1677 roku . Zatytułowana Shokoku hyakumonogatari , czyli 100 opowieści z wielu krajów , znana jest z tego, że jest zbiorem opowieści ludzi mieszkających w kilku krajach, którzy twierdzą, że każda opowieść jest prawdziwa.
Książki takie jak ta często używają w tytule terminu Hyakumonogatari , a popularność opublikowanej historii trwa długo po tym, jak moda na samą grę minęła .