Houlin

Houlin lub Chullin (dosł. „Zwyczajny” lub „banalny”) to trzeci traktat o Misznie w Zakonie Kodashim i dotyczy praw rytualnego uboju zwierząt i ptaków na mięso do zwykłego lub nieświęconego użytku. (W przeciwieństwie do do świętego użytku ) oraz ogólnie z żydowskimi prawami żywieniowymi , takimi jak przepisy regulujące zakaz mieszania mięsa ( fleishig ) i produktów mlecznych ( milchig ).

Chociaż jest zawarta w Kodashim Seder, dotyczy głównie rzeczy niekonsekrowanych i rzeczy używanych jako zwykłe pożywienie dla ludzi, zwłaszcza mięsa; dlatego jest czasami nazywany „Shehitat Houlin” („Ubój niekonsekrowanych zwierząt”). Składa się z dwunastu rozdziałów, dotyczących przepisów dotyczących uboju zwierząt i ptaków na mięso zwykłego użytku, w przeciwieństwie do świętego użytku, innych przepisów dotyczących spożycia mięsa oraz ogólnie przepisów dotyczących żywności .

Przepisane zasady uboju koszernego, znanego jako Szehita , obejmują pięć rzeczy, których należy unikać: nie powinno być żadnych opóźnień; nie można wywierać nacisku na ruch noża do przodu i do tyłu; nóż nie może wysuwać się poza określony obszar gardła; nóż nie powinien wbijać się pod skórę ani między przełyk a tchawicę; nie wolno odrywać przełyku ani tchawicy podczas uboju.

Miszna

Treść dwunastu rozdziałów Miszny można podsumować w następujący sposób:

  1. Kiedy i przez kogo zwierzę musi zostać zabite, aby nadawało się do rytualnego pożywienia; instrument, za pomocą którego ma zostać dokonane zabójstwo; przestrzeń, w której należy wykonać nacięcie i której występ sprawia, że ​​zwierzę jest „terefa”. Bada różnice między szeszitą a meliką (uszczypnięcie głowy ptaków przyniesionych w ofierze; zob. „  Kpł 1:12 ET  ”, 5: 8) oraz różny stopień podatności naczyń na nieczystość.
  2. Narządy do przecięcia: u czworonogów należy przeciąć tchawicę i przełyk lub większość z nich; u drobiu wystarczy odciąć jeden lub większość z tych narządów. W obu przypadkach żyłę szyjną należy przeciąć. Poniżej podano zasady dotyczące charakteru nacięcia. Następnie następuje szereg zasad dotyczących zwierząt zabitych na cześć obcych bóstw lub ubóstwionych obiektów naturalnych: dotyczące miejsc, w których oficjalne zabicie zwierzęcia mogłoby wzbudzić podejrzenie o bałwochwalstwo; lub zakaz używania mięsa zwierząt zabitych w celach świętych jako zwykłego pożywienia.
  3. Zwierzęta zranione chorobą, wypadkiem lub atakiem zwierząt. Miszna wymienia osiemnaście chorób i urazów, które powodują zwierzęcą terefę , w tym perforacje płuc lub jelita cienkiego oraz złamania kręgosłupa lub żeber. Przytacza również choroby i urazy, które nie powodują, że zwierzę jest terefa, i kończy, wymieniając oznaki koszernych zwierząt .
  4. Zarodki, żywe lub martwe, znalezione u samicy poddanej ubojowi; na cięciu cesarskim .
  5. Zakaz uboju zwierzęcia i jego potomstwa tego samego dnia. Jeśli oba zwierzęta zostały poświęcone i zabite na terenie Świątyni, można użyć zwierzę zabitego jako pierwszego, ale nie drugiego; zabójca drugiego podlega kareth (cięcie, wycięcie). Jeśli żadne zwierzę nie zostało poświęcone i oba zostały zabite poza świętym obszarem, mięso obu może być użyte do pożywienia; ale zabójca drugiego jest narażony na rzęsy. Aby uniknąć niezamierzonego naruszenia tego zakazu, handlarz bydłem jest zobowiązany do poinformowania kupującego o sprzedaży matki lub potomstwa na targ mięsny. To powiadomienie powinno być wysyłane zawsze, gdy jest większe zapotrzebowanie na mięso niż zwykle, na przykład w przeddzień święta.
  6. Obowiązek pokrycia krwi dzikich zwierząt lub ptaków zabitych rytualnie ( „  Kpł 17:13 ET  ” ) oraz materiału, którym ma być przykryta. Dotyczy to tylko krwi zwierząt, które po uboju okazują się ukrywać i tylko wtedy, gdy ubój został popełniony z uzasadnionych powodów.
  7. Zakaz spożywania Gid hanasheh , który obowiązuje zawsze i wszędzie i dotyczy zwierząt konsekrowanych i niekonsekrowanych, a także młodych żyjących u zamordowanej matki.
  8. Zakaz mieszania mleka i mięsa  ; „mięso” obejmuje całe mięso zwierząt z wyjątkiem ryb i szarańczy. Jako dodatek rabiniczny, na stole jadalnym nie należy umieszczać mięsa i mleka obok siebie.
  9. Tusze i gady, które przekazują zanieczyszczenie przez kontakt; Kawałki różnych części „nebeli” (bryły padliny) są uważane za jeden kawałek i jeśli są razem dostatecznie duże, tworzą każdą żywność, z którą wchodzą w kontakt z nieczystością. Na przykład kawałek skóry i kawałek kości lub ścięgna, jeśli są razem równe wielkości oliwki, powodują, że inaczej czysta żywność jest nieczysta.
  10. Części każdego rytualnie zabitego zwierzęcia, które świecki musi oddać kapłanowi (przednia łapa, policzki i usta) oraz zasady dotyczące rannych zwierząt, które należy przedstawić kapłanowi lub które należy odkupić.
  11. Obowiązek przekazania kapłanowi pierwszego owocu strzyżenia owiec ( „  Pwt 18: 4 ET  ” ); różnice między tym obowiązkiem a tym, o którym mowa w poprzednim rozdziale; liczbę owiec, które muszą być posiadane przed wejściem w życie tego prawa; okoliczności, w których jest się zwolnionym.
  12. Prawo Shiloua Haken. Prawo to ma zastosowanie tylko wtedy, gdy matka jest faktycznie w gnieździe ze swoimi młodymi i gdy ptaki gniazdują na świeżym powietrzu, skąd mogą łatwo uciec. Niekoszerne ptaki i ptaki „herodianowe” (= ptaki powstałe w wyniku kojarzenia różnych gatunków, które byłyby praktykowane przez Heroda ) nie są objęte tym prawem.

Tosefta

Tosefta i Miszna odpowiadają sobie w pierwszych siedmiu rozdziałach. Rozdział 8 Tosefta odpowiada rozdziałom 8-9 Miszna; rozdział 9 do rozdziału 10; i od 10 do 11-12. Z drugiej strony Tosefta jest bardziej rozwlekła niż kompilacja starszej siostry i czasami cytuje epizody z życia wielkich ludzi związanych z tematem. Dlatego mówiąc o zakazie spożywania mięsa przygotowywanego do celów bałwochwalczych, cytuje relacje Eleazara b. Ostatnia choroba Damy i rzekoma apostazja (patrz Ben Dama; Eliezer Ben Hyrcanus).

Talmud

Miszna Houlina jest rzadko wspominana w Talmudzie Jerozolimskim; w rzeczywistości tylko 15 z 75 Misznajotów w traktacie jest cytowanych w całym Talmudzie Jerozolimskim. Inaczej jest w przypadku Babilońskiej Gemary, która omawia i wyjaśnia każdą część Miszny, a także większość Tosefty. Daje jasny przegląd głównego celu postanowień tego traktatu - zapobiegania okrucieństwu i bólowi oraz odprowadzania każdej kropli krwi z organizmu w celu uzdrowienia ciała.

Samuel de Nehardea ustalił następującą zasadę: „Kiedy tabah [rzeźnik] nie zna przepisów dotyczących szeszity, nie powinno się jeść niczego, co ubił”. Samuel podsumował prawa szeszity w następujących pięciu słowach z Miszna: „szehija” (opóźnianie), „derassa” (siekanie), „halada” (wbijanie noża pod żyły), „hagrama” (cięcie w coś innego niż odpowiednia część zwierzęcia) i „ikour” (łza; Houlin 1: 2; 2: 3,4), przed którym każdy powinien się wystrzegać.

Podobnie jak w innych traktatach, dyskusje halachiczne przeplatane są pouczającymi i zabawnymi agadotami. W zestawieniu znaków, dzięki którym zwierzęta ukrywające się odróżnia się od zwierząt niekoszernych, wspomniany jest jednorożec, który jest gazelą Bei-Ilai. Ta ostatnia wzmianka sugeruje „lwa z Bei-Ilai”, a następnie kompilator opowiada rozbudowaną historię Cezara (cesarza) i Jozuego ben Hananiasza (59b i nast.).

Uwagi i odniesienia

  1. Philip Birnbaum , A Book of Jewish Concepts , Nowy Jork, NY, Hebrew Publishing Company,1975, 541–542  s. ( ISBN  088482876X , czytaj online ) , „Kodashim”
  2. Talmud babiloński , t.  lot. 5, Londyn, The Soncino Press,1948, XVII - XXI  s. , „Wprowadzenie do Seder Kodashim”
  3. PD-icon.svgTen artykuł zawiera fragmenty z 1901–1906 Jewish Encyclopedia , której treść jest w domenie publicznej .
  4. Hullin 9a; patrz Shechita ; porównuje Rabbinowicz, "Medycyna Talmudu", Wstęp

Linki zewnętrzne