Hosshō-ji

Hosshō-ji (法勝寺 ) Jest świątynia buddyjska znajduje się w północno-wschodniej części Kyoto w Japonii, obdarzony przez cesarza Shirakawa w realizacji świętej przysięgi. Kompleks świątynny położony jest na wschód od rzeki Kamo w dystrykcie Shirakawa, a jego główną cechą architektoniczną jest ośmiopiętrowa ośmioboczna pagoda .

Hosshō-ji jest jedną z „sześciu zwycięskich świątyń” (六 勝 寺, Rokushō-ji ). Składają się z klasztorów, z których każdy cieszy się niezwykłym patronatem cesarskim od samego początku. Czasami są uważane za „świątynie najwyższe” lub „świątynie shō  ” ze względu na środkową sylabę nazwy świątyni.

Historia

Hosshō-ji zostało założone we wczesnym okresie Heian . Został zbudowany na miejscu jednego ze starożytnych pałaców cesarza Shirakawy.

Ta świątynia i inne osady Rokushō-ji odgrywają szczególną rolę w imperialnym "rządzie klauzurowym" (院 政 ) . Chociaż klasztory najwyraźniej zostały ustanowione w ramach wypełniania ślubów złożonych przez tych członków rodziny cesarskiej, związek cesarzy Shirakawy, Toby, Sutoku i Konoe z Hosshō-ji i innymi świątyniami „ślubowania cesarskiego” oraz z rezydencjami cesarskimi przyleganie do kompleksów świątynnych jest bardzo odkrywcze. Oczywiście świątynie nie były budowane po prostu jako akty pobożności, ale jako środek ochrony dochodów z ziemi i określonego stylu życia. Oczywiście budowa nowych świątyń może służyć jako środek przymusu w celu uzyskania poparcia innych rodzin Kuge i usprawiedliwienia stosowania podatków publicznych na korzyść członków cesarskiego gospodarstwa domowego, co jest intencją religijną wspierającą interes polityczny.

Rokushō-ji są również określane jako sześć „świątyń wyższości”, a każda z nich jest wyjątkowo poświęcona ezoterycznym aspektom buddyjskiej ontologii, takim jak

• „wyższość prawa buddyjskiego” -

Hosshō-ji (法 勝 寺 ) , Założony przez cesarza Shirakawę w 1077 roku.

• „wyższość kultu” -

Sonshō-ji (尊勝寺 ) , Założony przez cesarza Horikawa (syn Shirakawa) w 1102

• „najwyższy” -

Saisho-ji , założony przez cesarza Toba (Grand-syn Shirakawa) w 1118.

• „wyższość doskonałości” -

W Enshō-ji (円勝寺, Enshō-ji ) , Założona przez cesarskiej małżonki Taiken-mon'in (adoptowaną córką Shirakawa i matka cesarza Sutoku) w 1128

• „wyższość stawania się” -

Jōshō-ji (成勝寺 ) , Założony przez cesarza Sutoku (prawnuk Shirakawa) w 1139 roku.

• „wyższość czasu trwania” -

Enshō-ji (延 勝 寺, Enshō-ji ) , Założony przez cesarza Konoe (prawnuka Shirakawy) w 1149 roku.

Zobacz też

• Lista świątyń buddyjskich w Kioto
• Lista skarbów narodowych Japonii (rzeźby)

Bibliografia

• John Whitney Hall and Mass, Jeffrey P. , wyd. (1974). Medieval Japan: Essays in Institutional History. New Haven: Yale University Press ; OCLC 50635949 . [przedrukowany przez Stanford University Press , Stanford, 1988. ( ISBN  0-8047-1511-4 i 978-0-8047-1511-9 ) ; OCLC 18576991
• Iwao, Seiichi, Teizō Iyanaga, Susumu Ishii, Shōichirō Yoshida i wsp. (2002). Słownik historyczny Japonii. Paryż: Maisonneuve & Larose. ( ISBN  2-7068-1632-5 i 978-2-7068-1632-1 ) ; OCLC 51096469
• Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1956). Kioto: Stara stolica Japonii, 794-1869. Kioto: Stowarzyszenie Pamięci Ponsonby. OCLC 36644
• Takagaki, Cary Shinji. (1999). „Rokusho-ji, sześć świątyń wyższości w Heian w Japonii”. (Rozprawa doktorska Uniwersytetu Toronto, http://hdl.handle.net/1807/13266 ). Ottawa: Library and Archives Canada | National Library of Canada / Bibliothèque nationale du Canada.
• Varley, H. Paul, wyd. (1980). Kitabatake Chikafusa , 1359], Jinnō Shōtōki („Kronika bogów i władców: Jinnō Shōtōki z Kitabatake Chikafusa” przetłumaczone przez H. Paula Varleya). Nowy Jork: Columbia University Press . ( ISBN  0-231-04940-4 )

Uwagi i odniesienia

• (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z angielskiej Wikipedii „  Hosshō-ji  ” ( zobacz listę autorów ) .

1. Paine, Robert Treat i in. (Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden). The Art and Architecture of Japan (wydanie trzecie), str.  346 .
2. Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1956). Kyoto: The Old Capital of Japan, 794-1869 , s.  114 .
3. Adophson, Mikael S. (2000). Bramy władzy: mnisi, dworzanie i wojownicy w przedmodernistycznej Japonii , str.  388 n99.
4. McCullough, Helen Craig. (1988). The Tale of the Heike , s.  485 ; Yiengpruksawan, Mimi Hall. (1998). Hiraizumi: Sztuka buddyjska i polityka regionalna w XII-wiecznej Japonii , s.  216 n13.
5. Hall, John i in. (1974). Medieval Japan: Essays in Institutional History , s.  21 .
6. Varley H. Paul. (1980). Kitabatake Chikafusa , 1359], Jinnō Shōtōki („Kronika bogów i władców: Jinnō Shōtōki z Kitabatake Chikafusa” przetłumaczone przez H. Paula Varleya) , s.  200 .
7. Takagaki, Cary Shinji. (1999). „Rokusho-ji, sześć świątyń wyższości w Heian Japan”, str.  2 .