Kennewick Man

Kennewick Man
Obraz poglądowy artykułu Człowiek z Kennewick
Czaszka Człowieka z Kennewick na wystawie w Państwowym Muzeum Historii Naturalnej w Karlsruhe .
Informacje kontaktowe 46°13′23″ północ, 119°08′36″ zachód
Kraj Stany Zjednoczone
stan Waszyngton
Dolina Kolumbia rzeka
Sąsiednie miasto Kennewick
Data między 7600 a 7200 pne J.-C.
Okres geologiczny Holocen
Epoka geologiczna mezolitu
Odkryty dnia 28 lipca 1996 r.
Zidentyfikowane w Homo sapiens
Geolokalizacja na mapie: Waszyngton
(Zobacz sytuację na mapie: Waszyngton) Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Stany Zjednoczone
(Zobacz sytuację na mapie: Stany Zjednoczone) Lokalizacja

Kennewick Man to nazwa nadana do kopalnych szkielet współczesnego człowieka znalezionego w 1996 roku na rzece Columbia , w pobliżu miasta Kennewick , w stanie Waszyngton , w północno-zachodniej części Stanów Zjednoczonych . Zanim genetyka wyjaśniła sytuację w 2015 roku, jej interpretacja była przedmiotem kontrowersji. Niektórzy naukowcy, tacy jak antropolog James Chatters  (w), uważali, że wykazał cechy anatomiczne bliższe Europejczykom niż Azjatom, a zatem mogli przełożyć starą falę osadnictwa Ameryki z Europy.

W czerwiec 2015, badanie genetyczne przeprowadzone przez duńsko-amerykański zespół wykazało, że DNA szkieletu było bardziej spokrewnione z populacjami rdzennych Amerykanów niż z jakąkolwiek inną populacją na świecie. W 2016 roku zdecydowano, że ludzkie szczątki Kennewick Mana będą miały pochówek rdzennych Amerykanów. 17 lutego 2017 r. Muzeum Burke'a zwróciło te szczątki delegacji rdzennych Amerykanów, które zostały pochowane następnego dnia.

Odkrycie

Szkielet odkopano po osunięciu się ziemi na brzegu rzeki Columbia . Został znaleziony na28 lipca 1996 r., podczas corocznego wyścigu wodolotów , przez dwóch młodych widzów, którzy natknęli się na coś, co początkowo uznali za „okrągły kamyk”, a które w rzeczywistości było ludzką czaszką.

James Chatters, wezwany na miejsce miejscowy antropolog , od razu zauważył, że czaszka, oczywiście stara, przedstawia postacie kaukaskie, takie jak Europejczycy. Następnie postanowił kopać dalej i wydobyć 350 fragmentów praktycznie kompletnego szkieletu tego samego osobnika. Na kość miednicy czekała niespodzianka: tkwił w niej prawie cały grot włóczni z oszlifowanego kamienia. Nie umarł od rany zadanej włócznią i przeżył kolejne dwadzieścia lat, kość zespawała się wokół tego fragmentu.

Interpretacje z lat 1990-2000

Randki

Datowanie węglem 14 wykazały, że człowiek z kennewick żył w latach 7600 i7200 pne J.-C.Na kontynencie amerykańskim znaleziono wiele starszych ludzkich skamielin .

Kaukaski charakter

Obserwacje anatomiczne wykazały, że mężczyzna ten miał cechy fizyczne rasy białej i nierdzennej , w tym czaszkę dolichocefaliczną . Dla niektórych to odkrycie mogło podważyć teorię azjatyckiej populacji kontynentu amerykańskiego.

Jego odkrywca opisał go w ten sposób: „Jest to jedyny [szkielet] tak kompletny i tak stary w Stanach Zjednoczonych. Należał do mężczyzny po czterdziestce, o wąskiej twarzy i wydatnym podbródku. Nie miał spokojnego życia. Często wykrzywiał usta i prawdopodobnie dużo płakał…” . Według jego analiz, ten człowiek nie przypominał innych mężczyzn zamieszkujących ten region w tamtym czasie: jego czaszka byłaby typu „  kaukaskiego  ”, to znaczy zbliżonego do Europejczyków, a nie takiego „  mongoloidalnego  ” Azjaci i rdzenni Amerykanie.


kontrowersje naukowe

Starożytna osada

Interpretacja Człowieka Kennewick była częścią debaty na temat pierwszego osadnictwa w Ameryce . Obecnie powszechnie uważa się, że pierwsze populacje Nowego Świata przybyły z Azji Północno-Wschodniej przez Cieśninę Beringa około 25 000 do 20 000 lat temu, ale pozostawały na Alasce przez kilka tysięcy lat. na południu i zaludniają resztę kontynentu.

Zgodnie z teorią Solutre'a , grupa mogła przybyć w międzyczasie z Europy Zachodniej na początku późnego glacjału , między 20 a 17 000 lat temu. Solutrejscy ludzie mogli płynąć wzdłuż paku lodowego, który następnie opadał zimą na szerokość geograficzną dzisiejszej Hiszpanii.

Granice tych interpretacji

Kwestionowano znaczenie klasyfikacji anatomicznych opartych wyłącznie na wskaźnikach głowowych . Antropolog Franz Boas już w 1913 roku wykazał wpływ czynników środowiskowych na wskaźnik głowowy.

Argumenty oparte na podobieństwach między narzędziami kamiennymi ze stanowisk Clovis i Solutrean również zostały zakwestionowane. Solutrean to jedna z kultur europejskiego górnego paleolitu , obecna w południowo-zachodniej Francji i Hiszpanii od 23 000 do 17 000 lat przed teraźniejszością . Jest szczególnie znany z tego, że wytwarza bardzo drobne, dwustronnie ulistnione końcówki, zwane „  liście laurowymi  ”, wykazujące morfologiczne analogie z końcówkami znajdowanymi na stanowiskach Clovis . Zwolennicy migracji grup solutrejskich do Ameryki tracą jednak z oczu fakt, że ponad 4000 lat dzieli ostatnie przejawy solutrejczyków w Europie od pierwszych punktów Clovis. Produkcja bifacjalnych końcówek liści jest znana w wielu kontekstach geograficznych (Australia, Afryka Południowa) i możliwa jest konwergencja morfotechniczna między narzędziami Solutrean i Clovis.

Kontrowersje wokół praw mniejszości indiańskich

Kontrowersje pojawiły się, gdy plemiona indiańskie (w tym Umatillas , Colvilles , Walla Walla , Yakamas i Nez-Perce ) chciały, kilka dni po odkryciu, odzyskać kości człowieka Kennewick, którego nazwały „wielkim przodkiem”, zwrócić go na ziemię.

Po raz pierwszy odnieśli sukces na mocy prawa federalnego z 1990 r ., Ustawy o ochronie grobów i repatriacji Indian amerykańskich . Początekkwiecień 1998, korpus saperów wojskowych , oddział inżynierów wojskowych odpowiedzialny za instalacje hydrauliczne państwa, zakopał miejsce odkrycia szkieletu.

Zadowoleni rdzenni Amerykanie przewodniczyli ceremonii, ponieważ wojskowy helikopter zrzucił na miejsce tony ziemi i kamieni, uniemożliwiając dalsze badania. Same kości zostały umieszczone w depozycie w Burke Museum of Natural History i Kultury , w Seattle , Waszyngton .

Wtedy to pozbawieni przedmiotu badań Robson Bonnichsen, Douglas W. Owsley i sześciu innych antropologów złożyli pozew przeciwko rządowi federalnemu. 4 lutego 2004 r., Sąd Apelacyjny Stanów Zjednoczonych dla Dziewiątego Okręgu oddalił apelację złożoną przez amerykańskich inżynierów wojskowych i plemion Umatillas, Colville, Yakamas, Nez Perce  itp. biorąc pod uwagę, że powodowie nie byli w stanie udowodnić swojego pokrewieństwa z danym prehistorycznym człowiekiem. Sędzia wykazał ponadto, że rząd federalny działał w złej wierze i przyznał naukowcom zwrot 2 379 000  USD kosztów poniesionych w trakcie procesu. W ten sposób można wznowić badania genetyczne.

Koniec kontrowersji i kontrowersji

Według badań genetycznych, przeprowadzonych przez zespół duńskiego badacza Eske Willersleva  (in) z Uniwersytetu Kopenhaskiego oraz Szkoły Medycznej Uniwersytetu Stanforda , opublikowanych w czerwcu 2015 r. w czasopiśmie Nature , Morton Rasmussen, jeden z badaczy, potwierdza „analizując to starożytne DNA [szkieletu], byliśmy w stanie wykazać, że człowiek Kennewick jest bardziej spokrewniony z obecną populacją rdzennych Amerykanów niż z jakąkolwiek inną populacją” . Dodał, „ze względu na kontrowersje wokół początków tej osoby, to nowe informacje będą bardzo interesujące dla naukowców, a także do członków plemion, którzy twierdzą, że ciało . ” Haplogrupy z Y chromosomie (przekazywanym z ojca na syna) z KENNEWICK Człowieka Q-M3 i haplogrupy z mitochondrialnym DNA (przesyłanego za pośrednictwem linii matczynej) jest X 2a , dwie uniparentalna markery, które znajdują się prawie wyłącznie w Native American. Według tego badania genetycznego, Człowiek Kennewick jest bardzo zbliżony do populacji plemienia Colville w stanie Waszyngton i Algonquins .

W 2016 r. Korpus Inżynierów Armii Stanów Zjednoczonych, a następnie Smithsonian Institution ogłosiły, że po dwóch dekadach argumentów naukowych i prawnych szczątki Kennewick Man będą miały pochówek rdzennych Amerykanów, który został wprowadzony w życie w lutym 2017 r.

Uwagi i referencje

  1. (w) „  Etroitement Kennewick Man związany z rdzennymi Amerykanami, mówią genetycy  ” na sciencedaily.com ,18 czerwca 2015(dostęp 4 kwietnia 2017 )
  2. Agence Science-Presse, "  Kennewick saga zbliża się do końca  " , na sciencepresse.qc.ca ,19 czerwca 2015(dostęp 4 kwietnia 2017 )
  3. Attilio Gaudio, Odyseja człowieka w ruchu: podróż antropologiczna: aktualna wiedza i metody badawcze , Firenze University Press,2004, s.  120.
  4. Sylvie Briet, „  Ameryka dba o swoje stare kości  ” , na liberation.fr ,27 lutego 2001(dostęp 4 kwietnia 2017 )
  5. (w) Corey S. Sparks i Richard L. Jantz, "  Ponowna ocena plastyczności ludzkiej czaszki: ponownie Boas  " , PNAS , tom.  99 N O  23,12 listopada 2002 r., s.  14636-14639 ( DOI  10.1073 / pnas.222389599 , przeczytaj online )
  6. (w) Ralph L. Holloway, „  Head to head with Boas: Czy pomylił się co do plastyczności kształtu głowy?  » , PNAS , tom.  99 N O  23,12 listopada 2002 r., s.  14622-14623 ( DOI  10.1073 / pnas.242622399 , czytaj online )
  7. (w) Lawrence Guy Straus, David J. Meltzer i Ted Goebel, „  Epoka lodowcowa Atlantyda? Odkrywanie 'połączenia' Solutrean-Clovis  ” , World Archeology , Taylor & Francis, Ltd., tom.  37, n o  4,grudzień 2005, s.  507-532 ( JSTOR  40025088 , czytaj online )
  8. Por. wyrok „  Wyrok nr. 02-35994: Bonnichsen i in., Vs. Stany Zjednoczone i in.  » [PDF] , o Sądzie Apelacyjnym Stanów Zjednoczonych dla Dziewiątego Okręgu (Sąd Apelacyjny Dziewiątego Okręgu) ,4 lutego 2004 r.(dostęp 20 września 2016 r . ) .
  9. (w) Melissa Lee Phillips, „  Naukowcy w końcu badają Kennewick Mana  ” , w BBC News ,6 lipca 2005(dostęp 20 września 2016 r . ) .
  10. (w) Douglas Preston, „  Człowiek z Kennewick wreszcie uwolniony, by podzielić się swoimi sekretami  ” w Smithsonian Magazine ,wrzesień 2014.
  11. (w) Morten Rasmussen i in. , "  Pochodzenie i powiązania Kennewick Man  " , Naturę , N O  52323 lipca 2015, s.  455-458 ( DOI  10.1038 / nature14625 , przeczytaj online )
  12. (w) „  Kennewick Man do pochówku rdzennych Amerykanów  ” na Science ,29 kwietnia 2016(dostęp 4 kwietnia 2017 r . ) .
  13. (w) Erin Blakemore, „  Ponad 9000 lat później, Kennewick Man zostanie pochowany przez rdzennych Amerykanów  ” na Smithsonian ,28 kwietnia 2016(dostęp 4 kwietnia 2017 )

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne