Historia francuskiej animacji rozpoczyna się w XIX th wieku, kiedy Francja pionierem w kolejnych patentów do wynalezienia Kinematograf . To głównie zarabia swoje ostrogi w XX th wieku, kiedy powstają francuski twórcy w kontrapunkt hegemonic Disney .
W ciągu stulecia Francja była świadkiem powstania poważnego i solidnego przemysłu filmów animowanych, ale projekty czasami walczyły o znalezienie funduszy i musiały ograniczać swoje ambicje, ponieważ cierpiały z powodu zdyskredytowania w porównaniu z kinem w trakcie tworzenia. . Jednorazowe sukcesy krytyczne i komercyjne, takie jak Le Roi et l'Oiseau (1980), Kirikou et la Sorcière (1998), Les Triplettes de Belleville (2003), Persepolis (2007) czy nawet reputacja Le Petit Prince (2015) gatunek muzyczny.
W dzisiejszych czasach francuskie kino animowane ma tendencję do łączenia się w międzynarodowe koprodukcje, aby dzielić ciężar finansowania. Chociaż komercyjny sukces filmów wyprodukowanych we Francji wymaga międzynarodowego kwalifikacji, umiejętności techników animacji, wyszkolonych w prestiżowych szkołach, takich jak Les Gobelins , pozostają uznawane na całym świecie.
Oto w całości film Poor Pierrot , pierwszy film animowany w kinie, wyreżyserowany przez Émile Reynaud w 1892 roku. Odrestaurowany przez Juliena Pappé , z motywem muzycznym Gastona Paulina:
Plik 28 października 1892, Francuz Émile Reynaud (1844-1918) położył kres wynalazkowi, który nosił w sobie przez piętnaście lat, oferując publiczności swoje „ Świetliste pantomimy ” w ramach swojego Teatru Optycznego, które Muzeum Grévin wita w piwnicy n o 10 boulevard Montmartre w Paryżu. „Świetliste Pantomimy” to pierwsze bajki kinowe , malowane bezpośrednio na taśmie o szerokości 70 mm (złożone z kwadratów żelatyny zabezpieczonych szelakiem ) i wyświetlane na ekranie przed zgromadzonymi widzami. W ten sposób Teatr Optyczny inauguruje pierwszą projekcję na dużym ekranie obrazów dających iluzję ruchu. Każda Pantomima trwa od 1 minuty 30 do 5 minut (w tym czasie pierwsze filmy kinowe, wyprodukowane przez Thomasa Edisona i wyreżyserowane przez Williama Kennedy'ego Laurie Dicksona , trwają od 30 do 50 sekund; filmy, które bracia Lumière później nakręcili, będą po prostu tak krótkie). Zachowały się te pantomimy: Pauvre Pierrot (1892) i Around a cabin (1894).
W kwietniu 1906 roku jest Amerykaninem Jamesem Stuartem Blacktonem (1875-1941), który wyreżyserował pierwszą w historii kina kreskówkę na srebrnym filmie: Humorous Phases of Funny Faces ( zabawne postacie Phases funny ). Film trwa 3 minuty, rysowany jest białą kredą na tablicy. Animowane są również litery tytułowe. „Ten proces we Francji nazwano„ ruchem amerykańskim ”. W Europie był jeszcze nieznany ” .
W 1908 r. Francuski projektant Émile Courtet , znany jako Émile Cohl (1857–1938), wznowił ten proces i wyprodukował pierwszy francuski film animowany na filmie światłoczułym 35 mm : Fantasmagorie ; ten film jest wyświetlany po raz pierwszy17 sierpnia 1908 i zapowiada pracę twórcy z wyobraźnią i kreatywnością.
Jednym z najbardziej znanych francuskich reżyserów animowanych filmów fabularnych jest Paul Grimault (1905-1994) z takimi filmami jak La Bergère et le Ramoneur , lepiej znanymi w drugiej wersji zatytułowanej Król i ptak , które są znane na całym świecie z jakości ich animacji. . W latach trzydziestych XX wieku Paul Grimault pojawił się jako jeden z prekursorów francuskich kreskówek: w 1936 roku wraz z André Sarrutem założył firmę rysunkową Les Gémeaux , która okazała się pierwszą na skalę krajową. Odchodząc od ram estetycznych narzuconych wówczas na całym świecie przez wpływ Walta Disneya , jest on źródłem nowej szkoły komiksu, która wypycha refleksję i alegorie, zwłaszcza filozoficzne, poza jedynie dziecinne widzowie. Epoka jest rzeczywiście epoką supremacji Disneya, której Grimault punktualnie przeciwstawił się swoją pierwszą współpracą z poetą Jacquesem Prévertem : ich krótkometrażowy film Le Petit Soldat (1947) otrzymał w 1948 roku na Festiwalu Filmowym w Wenecji Międzynarodową Nagrodę ex æquo z Melody Czas Disneya.
W 1973 roku René Laloux (1929-2004) wyprodukował na podstawie rysunków Rolanda Topora (1938-1997) La Planète sauvage , pierwszy francuski film animowany, który otrzymał nagrodę na Festiwalu Filmowym w Cannes z Nagrodą Specjalną dla jury, ten sam rok. Powtórzył to doświadczenie z projektantem Mœbiusem , z którym wyprodukował wydane w 1982 roku Les Maîtres du temps .
Ale już pojawiają się problemy ekonomiczne, z zawężeniem rynku krajowego i kosztami produkcji i wytwarzania we Francji . W tamtym czasie francuscy inwestorzy generalnie uważali, że filmy animowane są przeznaczone tylko dla młodego widza (co dodatkowo ogranicza rynek). Aby rozwiązać problemy z rentownością, większość francuskich produkcji jest produkowana jako koprodukcja lub jako podwykonawca części prac do innych krajów.
Sukces francuskiej animacji zawdzięcza wiele komiksom francusko-belgijskim; Tintin , od 1947 roku z animacją głośności, Krab o złotych szczypcach przez belgijskiego reżysera Claude'a Misonne więc kreskówki Tintin et le Temple du Soleil przez Raymond Leblanc , w 1969 roku), Asterix z 1967 roku z Astérix le Gaulois przez Ray Goossens , Lucky Luke z 1971 roku z Lucky Luke (przemianowany na Daisy Town) przez Raya Gossensa i Morrisa . Później Michel Ocelot, który zaadaptował już różne francuskie opowieści, a następnie z różnych krajów, wyprodukował Kirikou et la Sorcière , zainspirowany opowieściami afrykańskimi.
Sukces „ Kirikou and the Witch” przyniósł ogromne korzyści francuskiemu kinie animacji w następnych latach: pokazując, że francuski film animowany może być bardzo zyskowny, zachęcił inwestorów do poważniejszego traktowania bieżących projektów i przyciąga uwagę publiczności, podczas gdy dyrektorzy mieli wcześniej duże trudności z ich finansowaniem: to „efekt Kirikou”. W rozmowie z Le Monde w grudniu 2004 r. Stéphane Le Bars, delegat generalny Syndykatu Producentów Filmów Animowanych, mówi: „Od tego czasu jesteśmy świadkami prawdziwego ożywienia produkcji filmów fabularnych. (…) W 2003 roku pięć z siedmiu francuskich kreskówek znalazło się wśród pięćdziesięciu najczęściej oglądanych filmów roku ” . Sukces Kirikou et la sorciere jest a posteriori w serii Francuski animowane filmy takie jak Les Triplettes de Belleville przez Sylvain Chomet (2003), a następnie Persepolis przez Vincent Paronnaud i Marjane Satrapi (2007), które są skuteczne w obu krytyczny i handlowych we Francji i za granicą; filmy te zdobyły międzynarodowe uznanie francuskich animatorów i pomagają reprezentować francuską kulturę za granicą.
Francuskie filmy animowane zyskały międzynarodowe uznanie i plasują się w czołówce Europy. Nawet wraz z rozwojem IT francuska animacja pozostaje na najlepszym poziomie. Francja jest pierwszym producentem filmów animowanych w Europie i posiada 3 th miejsce w świecie po Japonii i Stanach Zjednoczonych.
Jednym z najbardziej znanych francuskich studiów animacji jest „ La Fabrique ” założone w 1979 roku przez Jean-François Laguionie (ucznia Paula Grimaulta ) w dawnej przędzalni w Sewennach . Michel Ocelot , przyszły autor Kirikou , przebywał tam przez jakiś czas. Aby walczyć z ucieczką przed pracą poza Europą, La Fabrique łączy siły z trzema studiami (niemiecką, angielską i belgijską). Dzięki koprodukcji między tymi trzema krajami widzimy narodziny drugiego filmu fabularnego Le Château des Singes , humanistycznej baśni przypominającej ducha Mistrza Paula Grimaulta .
Istnieją inne znane studia, takie jak „ Folimage ”, założone w 1984 roku przez Jacques-Rémy Girerd , reżysera filmu krótkometrażowego L'Enfant au grelot i filmu fabularnego La Prophétie des grenouilles .
Studio Armateurs znajduje się w Angoulême w „ Pôle Image ” (centrum badań, szkoleń i produkcji animacji). Wyprodukował Kirikou et la Sorcière , Les Triplettes de Belleville , a także film krótkometrażowy La Vieille Dame et les Pigeons .
Zestaw DVD „Animated Cinema in France” pod redakcją Doriane Films (280 minut) składający się z 3 filmów dokumentalnych (komiks według Paula Grimaulta (55 minut); Studia i szkoły (57 minut) oraz Kino wszystkich możliwych (59 minut)) oraz 17 filmów krótkometrażowych.