Hippolyte (Garnier)
Hippolyte to humanistyczna tragedia francuskiego dramaturga Roberta Garniera , opublikowana po raz pierwszy w 1573 roku . Jego pełny tytuł to Hippolyte, Tragedia Roba. Garnier Conseiller du Roy, w Prezydium i Senechaussee w stanie Maine .
streszczenie
-
Akt 1 : cień Morza Egejskiego zapowiada nieszczęścia, których doświadczą jego potomkowie. Hippolyte opowiada o śnie, w którym zostaje pokonany przez lwa. Chór myśliwski modli się do Diane i potępia namiętności.
-
Akt 2 : Fèdre zostaje pochłonięta miłością do Hippolyte'a. Niania stara się odciągnąć swoją kochankę od tej pasji. Ponieważ Fedra potwierdziła swoje pragnienie śmierci, pielęgniarka pójdzie i zmiękczy Hippolyte. Mieszkańcy Aten potępiają spustoszenia miłości.
-
Akt 3 : w monologu Fedra wyraża swój ból. Zwraca się do nieobecnego młodzieńca. W następnym monologu niania opłakuje los swojej kochanki. Fèdre modli się do Diany, aby Hippolyte spełnił jej życzenia. Pielęgniarce, która chwali miłość, Hippolyte chwali samotne życie i okazuje pogardę kobietom. Fèdre wyznaje swoje uczucia Hippolyte'owi, który rezygnuje z bicia jej i rzuca mieczem na ziemię. Pielęgniarka wzywa służących, aby uwierzyli w atak Hipolyte'a. Chór chciałby, aby cnota zwyciężyła nad występkiem.
-
Akt 4 : z powrotem, Tezeuszowi nie udaje się skłonić Niani do powiedzenia tego, co ją poważnie martwi. Grożąc torturowaniem Pielęgniarki, uzyskuje wyjaśnienie od Fedry: Hippolyte chciał ją zgwałcić. Tezeusz prosi Neptuna o ukaranie syna. Samotna na scenie, ogarnięta wyrzutami sumienia, Niania kładzie kres swojemu życiu. Chór błaga Neptuna, aby nie odpowiadał na życzenie Tezeusza.
-
Akt 5 : posłaniec informuje Tezeusza o śmierci jego syna. Fèdre wyznaje Tezeuszowi swoją winę i zabija się. Chór żeński w Atenach opłakuje Hippolyte'a. W ostatnim monologu Tezeusz wyrzeka się umierania.
Bibliografia