Tragedia humanista to teatralny gatunek renesansowym teatrze . Polega na biernym lamentowaniu nad katastrofą . Postać jest ofiarą, ta tragedia jest zasadniczo statyczna i liniowa, a nawet żałosna. Tragedia przedstawia szlachetne i silne pasje w postaci wspaniałych postaci. Franck Lestringant widzi w nim raczej teatr obecności niż akcji , co niemal zdawałoby się zapowiadać „ teatr epicki ” Bertolta Brechta , w którym dramaturgia opierałaby się na „krytycznej nieciągłości, która trzyma fikcję na dystans i odsyła do niej widza . swoją własną rzeczywistość ”(choć w sposób niekontrowersyjny w okresie renesansu).
Zapożycza kilka zasad ze starożytnej tragedii , które staną się regułami tragedii klasycznej:
Pierwszy humanista tragedii niewątpliwie Kleopatra niewoli z Etienne Jodelle , lub zgodnie z krytycznych Abraham, poświęcając na Théodore'a de Bèze .
Zilustrowali go w szczególności Etienne Jodelle , Jean de La Péruse , Jacques Grévin , Robert Garnier .
Les Juives przez Roberta Garnier jest typowym przykładem humanistycznego tragedii.