Opryszczka

Opryszczka Opryszczka wargowa jest jedną z najczęstszych form opryszczki.
Strzałka wskazuje kępę pęcherzyków , tutaj na dolnej wardze. Kluczowe dane

Specjalność	Choroby zakaźne i dermatologia

Klasyfikacja i zasoby zewnętrzne

CISP - 2	S71
ICD - 10	A60 , B00 , G05.1 , P35.2
CIM - 9	054.0 , 054,1 , 054.2 , 054,3 , 771.2
ChorobyDB	5841 33021
eMedycyna	218580
eMedycyna	med / 1006
Siatka	D006561
Inkubacja min	4 dni
Maksymalna inkubacja	12 dni
Objawy	Wysypka , łagodna gorączka ( d ) , pęcherze i powiększenie węzłów chłonnych
Choroby przenoszone	Transmisja kontaktowa ( d ) , transmisja powietrzna ( d ) i transmisja łożyskowa ( d )
Przyczyny	Wirus opryszczki pospolitej ( en ) i ludzki wirus opryszczki 2 ( d )
Lek	Widarabina ( we ) , benzokaina , foskarnet , triflurydyna ( we ) , penciclovir ( we ) , walacyklowir , acyklowir , dokozanol , acedoben sodu ( d ) i famcyklowir

Ostrzeżenie medyczne

Opryszczki jest choroba wirusowa , zakaźne (jeśli przenoszone drogą płciową opryszczki HSV2 lub prosty styk doustna czy HSV1) i odpowiedzialny schorzenie skóry , błon śluzowych i czasami na układ nerwowy, znamienny tym, ataki pęcherzykowa wysypka ze zgrupowanych wyprysków. Te dwutygodniowe kryzysy są mniej lub bardziej rozłożone w czasie; wywoływane są przez wiele czynników, w tym obniżenie odporności, często stres , a czasem ekspozycja na słońce. Choroba jest uważana za łagodną u zdrowych osób, ale może być bardzo poważna u kobiet z obniżoną odpornością , noworodków lub kobiet w ciąży .

Opryszczka, czasami boleśnie doświadczana, nigdy nie jest całkowicie wyleczona. Dlatego wymaga od użytkownika podjęcia środków ostrożności, w tym poza okresami kryzysów, kiedy pozostaje potencjalnie zakaźny.

Etymologia

Nazwa pochodzi od greckiego słowa ἕρπειν ( opryszczka „pełzać”), odnoszącego się do rozprzestrzeniania się zmian skórnych, zwykle obejmujących pęcherze, obserwowanych w wybuchach opryszczki 1 i 2 oraz półpaśca .

Specyficzne słownictwo

• Pierwotnej infekcji opryszczki jest pierwszym zakażenie pacjenta (objawów skórnych lub śluzówkowych lub formy bezobjawowej ), HSV-1 i HSV-2, wirusem. Pojęcie to jest ważne, ponieważ infekcja pierwotna jest źródłem większego i dłuższego wydalania skażających wirionów dla otoczenia pacjenta i dla niego samego (np. import wirusa wytwarzanego na skórze w kierunku oka tej samej osoby, przez niego samego).
• Początkowemu zarażeniu niż podstawowe jest pierwszym „objawowe lub bezobjawowe zakaźne kontakt z wirusem HSV-1 lub HSV-2, u pacjenta zakażonego poprzednio innych typów wirusa” .
• W nawroty są wirusowymi reaktywacji, które występują sporadycznie w uprzednio zakażone samym typ wirusa pacjenta.
• Bezobjawowe wydzielanie wirusa odnosi się do sytuacji, w których organizm wytwarza HSV-1 wirionów i HSV-2, bez widocznych objawów lub zmian (przez pacjenta, jego bliskich lub jego lekarz).
• W reaktywacji są odcinki replikacji wirusa (przeplatane opóźnienia); nawroty mogą być bezobjawowe lub „kliniczne” (objawowe).
• Opryszczkowe kryzys zwykle oznacza czas widocznych objawów zakażenia.

Wirus

• Wirus opryszczki, Herpes simplex virus ( HSV ), należy do grupy alfaherpeswirusów, a dokładniej do rodziny Herpesviridae , która obejmuje również wirusy ospy wietrznej i półpaśca , cytomegalowirus HHV-5 i wirus Epsteina.-Barr .
• Jak wszystkie Herpesviridae jest dwuniciowym wirusem DNA sklasyfikowanym w grupie  I .
• Istnieją dwa rodzaje:
  • HSV-1 , odpowiedzialny za 95% opryszczki ustno-twarzowej i wiele neuromeningeal i okulistycznych opryszczki. Odpowiada również za 20 do 40% opryszczki narządów płciowych spowodowanej zanieczyszczeniem jamy ustnej i narządów płciowych;
  • HSV-2 przede wszystkim odpowiedzialny za opryszczki narządów płciowych , a 5% z opryszczką ustno-twarzową.
• HSV są dermoneurotropowe (to znaczy atakują skórę i tkankę nerwową), podobnie jak wirus związany z ospą wietrzną. Pomimo odpowiedzi immunologicznej generowanej przez pierwotną infekcję , będą one utrzymywać się przez całe życie, w zwoju Gassera (w przypadku objawów ustno-twarzowych) oraz w zwojach krzyżowych (w przypadku objawów odbytu, narządów płciowych i pośladków).

Epidemiologia

Ludzie są jedynym znanym rezerwuarem wirusa opryszczki, którego przenoszenie wydaje się odbywać wyłącznie między ludźmi (dla dwóch znanych typów wirusów).

Opryszczka pozostaje niezdiagnozowana, ponieważ często przebiega bezobjawowo. Często mylona jest również z drożdżycą lub podrażnieniem , a kryzys czasami trwa tylko kilka dni, pacjenci nie zawsze mogą umówić się na wizytę u lekarza odpowiednio wcześnie.

Szacunki dotyczące częstości występowania różnią się znacznie w zależności od kraju lub od czasu do czasu. Więc :

• We Francji badanie Herpimax 2002 objęło 4412 osób (próbki zebrane w 1996 r. w ramach programu SU.VI.MAX). Stwierdzono, że średnia seroprewalencja w populacji wynosiła 67% dla HSV-1 i 17,2% dla HSV-2. Mówi się, że jedna trzecia dorosłej populacji mieszkającej we Francji ma objawy opryszczki, ale zaledwie u jednej czwartej z tych osób diagnoza została potwierdzona przez lekarza.

• W Australii badanie (2006) objęło 4000 osób (w latach 1999-2000 w ramach programu AusDiab), stwierdzając średnią seroprewalencję 75,7% dla HSV-1 i 12,1% dla HSV-2.

• W Stanach Zjednoczonych, badanie (2006) udział 11,508 osób (próbki pobrane od 1999 do 2004 w NHANES kohorty w National Center for Health Statistics . Stwierdza przy średniej seroprewalencji w populacji 57,7% dla HSV-1 i 17,0 % dla HSV-2
  W marcu 2010 , Centers for National Disease odnotowało, że częstość występowania HSV-2 pozostaje wysoka (16,2%), zwłaszcza wśród Afroamerykanów (39,2%) i czarnoskórych kobiet (48,0%).

Patofizjologia

Wirusy HSV-1 i -2 są znane od dawna. Są one niekiedy bezobjawowo przez całe życie, pozostając nieaktywnych w zwojach nerwowych . Mogą również nagle lub wielokrotnie manifestować się w postaci narządów płciowych i twarzy, które łatwo rozprzestrzeniają się między osobami w bliskim kontakcie.

Zjadliwość pierwotnej infekcji zależy również od rodzaju opryszczki i jej szczepu, ale także od wieku żywiciela i jego statusu odpornościowego. Tak więc infekcja pierwotna jest bardziej bezobjawowa u małych dzieci. Zwykle infekcja pierwotna przebiega bezobjawowo i jest kluczowym elementem w ograniczaniu replikacji wirusa, co generalnie pozwala na uniknięcie objawów. Jednak kilka osób może doświadczyć pierwotnej infekcji pęcherzykami opryszczki dziąsłowo-ostemicznej. Zazwyczaj infekcja opryszczki narządów płciowych , która również może przebiegać bezobjawowo, może objawiać się wrzodziejącymi zmianami narządów płciowych z objawami ogólnymi, takimi jak gorączka i ból głowy, lub bez nich . Infekcja opryszczki może prowadzić do opryszczki rogówki.

Infekcje opryszczki rzadko rozprzestrzeniają się na inne narządy. Zwykle tylko pacjenci z obniżoną odpornością lub kobiety w ciąży mogą mieć poważniejsze powikłania, takie jak np . zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych . W przypadku opryszczki 1 lub potocznie zwanej opryszczką wargową, objawy występują często na obwodzie ust lub wokół nozdrzy, ale także wewnątrz jamy ustnej, z tyłu gardła, na dziąsłach, na policzkach lub na czoło, nawet oczy. W przypadku opryszczki narządów płciowych (hsv-2), objawy zlokalizowane są głównie w pobliżu genitaliów . Można jednak zobaczyć infekcję HSV-1 na genitaliach i infekcję HSV-2 w obszarze twarzy. Ponadto przetrwanie wirusa jest ostateczne, pozostajemy nosicielem wirusa w zwojach wrażliwych aż do śmierci.

Przenikanie wirusa do organizmu następuje podczas kontaktu z zakażonym osobnikiem (nawet przy braku widocznych objawów skórnych): wirusy przenikają do gospodarza, gdy osadzają się na szczelinie skórno-śluzowej. Namnażają się w komórkach nabłonkowych , gdzie są odpowiedzialne za degenerację komórek z niespecyficznym balonowaniem. Mechanizmy te mogą być przyczyną pierwotnych objawów zakażenia wirusem opryszczki. Następnie łączą się one ze zwojem nerwowym odpowiadającym zakażonej strefie drogą dośrodkową, „  podnosząc się  ” wzdłuż nerwów czuciowych, zgodnie z mechanizmem zwanym „  aksoplazmatycznym transportem wstecznym” (przeznaczonym do transportu białek lub innych cząsteczek w neuronie). i czasami zaangażowany w degenerację nerwów, gdy neurotoksyny ( na przykład ołów ) obierają tę drogę). Wirus może szybko przemieszczać się (i tam iz powrotem) przez neurony i łatwo przechodzić z jednego neuronu do drugiego. Jednak wirus opryszczki pospolitej typu 1 i 2 nie przyłącza się do neuronu w ten sam sposób.

Nawroty opryszczki występują, gdy w odpowiedzi na różne stresy fizyczne lub psychiczne wirusy powracają do skóry, aby ponownie się rozwinąć. Epizody te występują mniej lub bardziej często u poszczególnych osobników i mają zmienną intensywność, ale utrwalone w swojej topografii.

Podczas pierwotnej infekcji układ odpornościowy walczy z wirusem, częściowo hamując replikację HSV w organizmie człowieka. Ta pierwsza linia obrony jest niespecyficzna. Jest w dużej mierze zaaranżowana przez makrofagi w pierwszych godzinach infekcji. HSV indukuje produkcję INF-α/β i TNF w makrofagach. Cytokiny te działają jako aktywatory na same makrofagi i na wytwarzanie przez nie reaktywnych form tlenu (ROS), które spowalniają proliferację wirusa w sąsiednich komórkach. Jednak wirusy HSV (1 i 2) omijają obronę gospodarza poprzez hamowanie prezentacji antygenu powierzchniowego zakażonych komórek gospodarza. Wirus hamuje ekspozycję MHC1, a zatem wtórnie działanie cytotoksycznych T' . Wirusy HSV (1 i 2) ulegają szybkiej ekspresji po inwazji gospodarza przez białko ICP47, które hamuje transporter antygenu, tak że przeciwciało nie może wykonać swojego działania rozpoznawczego.

Objawy kliniczne

Pierwotna infekcja jest całkowicie bezobjawowa w jednym na dwa przypadki (a w większości pierwotnych infekcji opryszczki narządów płciowych w przypadku obu rodzajów opryszczki). W drugiej połowie przypadków objawy często składają się z pęczków przezroczystych pęcherzyków, które szybko stają się żółtawe i chrupiące z uczuciem mrowienia, pieczenia lub swędzenia. Infekcje skóry (twarz, palce, pośladki) mogą pojawić się bez uszkodzenia błony śluzowej. Niektóre zmiany są nietypowe i niedodiagnozowane, ponieważ są mylone z innymi dermatozami narządów płciowych.

Kiedyś uważano, że HSV-1 powoduje infekcję tylko w górnej części ciała (zwłaszcza twarzoczaszki), a HSV-2 atakuje tylko dolną część ciała. Ten pomysł został porzucony: „HSV-1 i HSV-2 mogą zainfekować każdy obszar skóry i błony śluzowej” .

Pacjenci objawowi i bezobjawowi mają identyczne wskaźniki wydalania wirusa. Nie jest jeszcze jasne, dlaczego reaktywacja wirusa u niektórych osób przebiega bezobjawowo, au innych objawowa.

W przypadku pacjentów z objawami liczba przypadków, to znaczy ataków, różni się u poszczególnych osób i zależy od trzech czynników:

1. siła układu odpornościowego, która zależy w szczególności od stresu ( miesiączki , narażenie na ekstremalne klimaty, choroby itp.);
2. wiek po pierwotnym zakażeniu: nasilenie i częstość nawrotów ma tendencję do zmniejszania się z czasem;
3. rodzaj infekcji: HSV-1 odpowiada głównie za opryszczkę, a HSV-2 za opryszczkę narządów płciowych . W zależności od umiejscowienia zmian, częstość występowania jest klasyfikowana w następującej kolejności:

• • Genitalia HSV-2: powtarzające się w pierwszym roku. Średnia liczba zdarzeń w ciągu roku po pierwotnym zakażeniu wynosi 4. 20% pacjentów ma więcej niż 10 zdarzeń rocznie. Niektórzy pacjenci nie mieli wystąpienia,
  • Wargowy HSV-1: od jednego do sześciu razy w roku w zależności od osobnika,
  • Genitalia HSV-1: Średnia liczba wystąpień w ciągu roku po pierwotnym zakażeniu jest niska. 40% pacjentów nie wystąpiło, 50% od jednego do dwóch i 10% tyle samo przypadków, co zakażenia narządów płciowych HSV-2,
  • Wargowe HSV-2: szczególnie rzadkie.

Opryszczka narządów płciowych

Jest to klasyczna „opryszczka”, przenoszona głównie przez kontakt oralny.

Najbardziej znaną formą jest forma wargowa ( opryszczka , w popularnym rejestrze ). Ewoluuje w kilku etapach:

1. Objawy wstępne  : swędzenie, uczucie obecności lekkiego obrzęku , zaczerwienienie...
2. Wygląd grudek  : warga nabrzmiewa mniej lub bardziej miejscowo, czasami przez kilka dni, po czym czerwienieje.
3. Dojrzewanie grudek  : grudki stają się pęcherzami, a następnie przezroczystymi pęcherzykami zawierającymi przezroczysty płyn. Pęcherzyki w końcu pękają, uwalniając płyn (bogaty w wirusy i dlatego bardzo zanieczyszczający).
4. Suchość  : po pęknięciu pęcherze ustępują często bolesnym ranom (oparzenia), a następnie wysychają wystarczająco szybko, aby utworzyć strupki, które znikają w ciągu kilku dni.

Atak opryszczki trwa od 8 do 15 dni. Stan jest zaraźliwy przez cały czas, ale jeszcze bardziej, gdy zmiany są nadal obecne (w tym w postaci strupów, których nie należy dotykać i które mogą lekko krwawić, ale nie są widoczne).

Opryszczka narządów płciowych

Opryszczkowe zapalenie mózgu

Wraz z opryszczką noworodków jest to najpoważniejsza forma opryszczki. To ogniskowe ostre martwicze zapalenie mózgu, prawie zawsze wywołane przez HSV-1 (z wyjątkiem infekcji noworodków ), może wystąpić w każdym wieku. Bez natychmiastowego leczenia śmiertelność przekracza 70% przypadków, a ryzyko następstw jest wysokie u osób, które przeżyły. Rzadko (20 przypadków opisanych we Francji od 1966 do 1998) jest to powikłanie opryszczki u kobiet w ciąży.
Dlatego wymaga pilnej diagnozy i leczenia.

Opryszczkowe zapalenie wątroby

Jest to jedno z możliwych (lecz rzadkich) powikłań opryszczki u kobiet w ciąży .
Jest na ogół żółtkowy (bez żółtaczki ), ale charakteryzuje się znaczną niewydolnością komórek wątrobowych .
Należy ją wywołać w obliczu jakiejkolwiek choroby wątroby u kobiet w ciąży (po diagnostyce różnicowej po wyeliminowaniu - zwłaszcza w trzecim trymestrze ciąży - ostrego stłuszczenia wątroby w czasie ciąży i/lub cholestazy w czasie ciąży.

Szczególny przypadek opryszczki noworodkowej

Wraz z opryszczkowym zapaleniem mózgu jest to najpoważniejsza forma opryszczki. Bez natychmiastowego leczenia śmiertelność jest wysoka, a poważne następstwa są nieuniknione u osób, które przeżyły;
Wymaga pilnej diagnozy i leczenia.

U dzieci do roku

Według pediatrów i publikacji Cross German Green  (de) (DGK), zakażenie wirusem opryszczki jest szczególnie niebezpieczne dla dzieci poniżej szóstego tygodnia życia. Noworodki, których matki są już zakażone wirusem opryszczki pospolitej, już w 34. tygodniu ciąży otrzymują przez łożysko swoiste przeciwciała matczyne klasy immunoglobuliny G (IgG). Ta naturalna ochrona może chronić przed infekcją opryszczką lub przynajmniej zmniejszać jej nasilenie.

Ogólnie rzecz biorąc, zaleca się zachowanie czujności przed infekcjami opryszczki przez cały pierwszy rok życia.

Środki diagnostyczne

Stosowane są głównie w przypadku opryszczki narządów płciowych, opryszczki u kobiet w ciąży lub opryszczki u noworodków .
Badania laboratoryjne opierają się na dwóch rodzajach próbek: próbka zmiany (pęcherzyki opryszczkowe) lub badanie krwi.
W przypadku opryszczki ustno-twarzowej zwykle wystarcza wizualne badanie kliniczne.

Pobieranie próbek zmian

Zmiany pobrane wymazówką można analizować różnymi technikami:

• Kultura wirusowa

Jest to metoda referencyjna, ale musi być wykonana przez wyspecjalizowane laboratorium, co czasami wymaga transportu próbki, który musi być wykonany jak najszybciej i musi być przechowywany w lodówce lub zamrożonym, jeśli czas transportu przekracza 36 godzin.
Czułość wynosi od 60 do 100%, zmniejsza się w zależności od badanego obszaru i czasu, jaki upłynął od pojawienia się pęcherzyków do próbki.
Dobra próbka musi zostać pobrana w świeżym pęcherzyku o nienaruszonej zawartości, mniej niż 48 godzin po jej pojawieniu się.

• Wyszukując antygeny metodą ELISA

Jest to szybka technika, jej czułość wynosi 80 do 90%, a swoistość 85 do 95%

• Przez immunofluorescencję

Jest to technika bardzo szybka, ale wymaga odczytu pod mikroskopem fluorescencyjnym przez wyspecjalizowany i poinformowany personel. Czułość wynosi 75-100%, a swoistość 95%.

• Przez PCR

Czasy są dłuższe (24 do 48 godzin) i wymagają transportu do specjalistycznego laboratorium.
Jest to bardzo czuła i specyficzna technika, którą można zastosować nawet na próbce o słabej jakości lub słabo zachowanej.
Jednak jego wysoki koszt uniemożliwia jego rutynowe stosowanie.

• Cytodiagnostyka Tzancka

Zainteresowanie tą starą techniką ogranicza się do sytuacji, w których nie można zastosować innej techniki. Jest mało wrażliwy (60%) i mało specyficzny, ponieważ nie pozwala odróżnić opryszczki od ospy wietrznej i półpaśca .

Serologie

Serologia herpetyczna jest wskazana głównie w przypadku negatywnego wyniku bezpośredniego badania i braku zmian lub w celu ustalenia rozpoznania HSV-1 lub HSV-2.

Istnieją dwa rodzaje serologii:

• niespecyficzne typu serologiczne wykrywający HSV-1, przeciwciała wspólnych i HSV-2.
  Posiada doskonałą specyficzność i czułość. Ujawnia obecność przeciwciał IgG lub IgM skierowanych przeciwko jednemu lub drugiemu z dwóch wirusów, ale nie umożliwia określenia typu zaangażowanego wirusa;
• typ specyficzne serologiczne odróżnia anty-HSV-1 i HSV-2. Sprzedawane zestawy mają, w zależności od badanej populacji, czułość i specyficzność około 90 do 100%. Nie jest wymieniony w nomenklaturze aktów biologii medycznej.

Serologia specyficzna dla HSV-1 nie pozwala na postawienie diagnozy starego zakażenia narządów płciowych HSV-1. Z drugiej strony, bycie seropozytywnym względem HSV-2 może zwykle pomóc w rozpoznaniu opryszczki narządów płciowych wywołanej przez HSV-2.

Reakcja serologiczna może być ujemna w przypadku opryszczki, ponieważ serokonwersja trwa od 1 do 3 miesięcy .

Leczenie

Do tej pory istnieją dwie formy leczenia, oparte na nakładanych kremach lub lekach przeciwwirusowych. Zabiegi są tym bardziej skuteczne, gdy są podawane bardzo wcześnie, gdy tylko pojawią się pierwsze objawy. Im wcześniej zostanie podjęte leczenie przeciwwirusowe, tym bardziej objawy kliniczne będą ograniczone pod względem intensywności i czasu trwania. Środki przeciwwirusowe zapobiegają samoreprodukowaniu się wirusa i działają tylko w komórkach zakażonych wirusem.

Podstawowe środki ostrożności

Środki ostrożności w zakresie higieny są niezbędne, aby ograniczyć ryzyko skażenia i muszą być przestrzegane zarówno przez pacjentów, jak i ich otoczenie, nawet przy braku widocznego kryzysu. Te środki ostrożności pomagają również ograniczyć ryzyko samoinokulacji, która może doprowadzić wirusa do bardzo wrażliwych obszarów (opryszczka narządów płciowych lub oczu, z poważnymi konsekwencjami).

Środki te mogą wydawać się uciążliwe na co dzień, ale pozostają jedynym sposobem na uniknięcie choroby, która w niektórych przypadkach może mieć dramatyczne konsekwencje (brak szczepionki lub leku zwalczającego wirusa). Rzeczywiście, zwykła opryszczka może przejść do bardziej poważnych postaci, przez zwykłą progresję wirusa lub samozakażenie innych obszarów ciała. Wiele osób ignoruje te środki ostrożności lub nie chce ich stosować, dlatego wirus jest tak rozpowszechniony.
Niektórzy ludzie są bardziej narażeni niż inni z obniżoną odpornością , noworodki , kobiety w ciąży , osoby z atopowym zapaleniem skóry . Każdy dotknięty chorobą, nawet jeśli choroba ogranicza się obecnie do prostych opryszczki, jest zarażony i musi podjąć następujące środki ostrożności, aby chronić osoby wokół siebie:

• dokładnie i regularnie myj ręce, szczególnie po kontakcie ze zmianą (nawet bez drapania); rób to z jeszcze większą ostrożnością, jeśli zamierzasz dotykać jedzenia lub naczyń, innej osoby lub jej rzeczy osobistych (zwłaszcza higienicznych), chociaż wirus zachowuje swoją moc zakaźną tylko przez 2 godziny na suchym podłożu;
• unikać używania przedmiotów, które miały bezpośredni kontakt ze śliną lub ustami osoby zakażonej (zwłaszcza szczoteczki do zębów);
• unikać kontaktów seksualnych ustno-genitalnych, aby nie przenosić opryszczki na genitalia;
• zindywidualizować bieliznę łazienkową;
• nie dotykaj oczu (do transmisji wystarczy szybki, mechaniczny gest) i oczywiście nie moczyć soczewek śliną (bardzo bezpośrednie ryzyko zanieczyszczenia);
• nie drap zmian, a bardziej ogólnie nigdy nie dotykaj zainfekowanego obszaru;
• jeśli gest jest mechaniczny, wyrób sobie nawyk nie dotykania zmian i za każdym razem myj ręce (w tym paznokcie);
• Utrzymuj dotknięte części tak czyste i suche, jak to możliwe i nie zaciskaj ich pod ubraniem, które jest zbyt blisko ciała;
• unikaj kontaktu z noworodkiem (jego układ odpornościowy jest nadal delikatny);
• w przypadku opryszczki (nawet początku lub prawie skończonej) należy unikać całowania, także w policzki, aż zmiany całkowicie wyschną.

Specyficzne zabiegi

Obecne metody leczenia nie leczą choroby, ale zmniejszają miano wirusa w sytuacjach kryzysowych. Stosowanymi lekami są leki przeciwwirusowe , których przykładami są acyklowir i jego prolek walacyklowir, famcyklowir i cydofowir .

Mechanizm działania: Leki przeciwwirusowe to podstawowe analogi, które są wbudowywane przez komórki zakażone wirusami. Kinazy tymidynowej z wirusa jest mniej specyficzny niż kinaza tymidyny z komórek ludzkich i dlatego umożliwia fosforyluje analogi zasad. Następnie te analogi zasad konkurują z zasadami fosforanowymi komórki i po włączeniu analogi zasad hamują polimerazę DNA. Przykład przy braku infekcji, acyklowir nie jest przekształcany w monofosforan acyklowiru, ponieważ nie ma wirusowej TK, a zatem dalsze etapy nie są możliwe. Jednak niektóre HSV są oporne na leczenie przeciwwirusowe. Jedną z przyczyn oporności jest mutacja genu kinazy tymidynowej w HSV.

Opracowywane są inne cząsteczki o działaniu przeciwwirusowym, takie jak pritelivir .

Opryszczkowe zapalenie mózgu

Szczepionka

Obecnie nie istnieje żadna szczepionka przeciwko opryszczce, pomimo wielu prób.

Badania

• gliceryny , kwas lukrecjowy, składnik aktywny lukrecja, to działanie przeciwko wirusowi opryszczki u myszy;
• Uważa się, że emodyna ma działanie anty-HSV u myszy. Emodin można pozyskiwać z różnych roślin, w tym rabarbaru ozdobnego ( Rheum palmatum ) lub rdestowca japońskiego ( Fallopia japonica lub Polygonum cuspidatum ).
• xylomannan , siarczanowany polisacharyd pochodzi z czerwonych glonów jak Nothogenia fastigiata , to wpływ na replikację HSV-1 i HSV-2. Ponadto ta cząsteczka jest w stanie zmniejszyć adsorpcję wirusa na komórkach gospodarza. Jej działanie również wydaje się być skuteczniejsze niż heparyna .
• Siarczany galaktofukan, wyekstrahowany z dużej liczby alg brunatnych (w szczególności obecnych w Undaria pinnatifida , „wakame” powszechnie spożywanym w Azji), potencjalnie wykazywałby działanie przeciwopryszczkowe. Rzeczywiście, badanie epidemiologiczne przeprowadzone w różnych społecznościach na całym świecie ujawniło istotną różnicę w seroprewalencji wirusa HSV-2, w szczególności między kobietami pochodzenia afroamerykańskiego i japońskiego, u których wynosiła ona odpowiednio 50% i 7%. Pomimo braku dotychczasowych wyników klinicznych, istnieje silne podejrzenie, że istnieje związek między regularnym spożywaniem morskich makroglonów zawierających te siarczanowane polisacharydy a niską częstością występowania tego wirusa w populacjach japońskich. Wyniki uzyskane podczas poprzednich badań wykazały, że wodne frakcje Undaria pinnatifida oraz ekstrakty siarczanowanych galaktofukanów, częściowo oczyszczonych, wykazywały aktywność przeciwopryszczkową in vitro na wszystkie badane szczepy wirusa, a ponadto silniejszą aktywność wobec tych szczepów. Szczepy HSV-1. Mechanizm działania tych ekstraktów został zidentyfikowany jako hamowanie adsorpcji wirusa na błonie komórki gospodarza. Dla porównania, szczepy traktowane acyklowirem, cząsteczką obecnie powszechnie stosowaną jako środek przeciwopryszczkowy, okazały się oporne na wiele z nich.
• Niedawne badanie przeprowadzone przez mikrobiolog Ruth Itzhaki z Uniwersytetu w Manchesterze ustala związek między niektórymi wirusami opryszczki a chorobą Alzheimera .

Uwagi i referencje

1. Balasubramaniam, R; Kuperstein, AS; Stoopler, ET (kwiecień 2014). „ Aktualizacja dotycząca infekcji wirusem opryszczki jamy ustnej ”. Kliniki stomatologiczne Ameryki Północnej. 58 (2): 265–80. doi: 10.1016 / j.cden.2013.12.001. PMID 24655522 .
2. Elad S, Zadik Y, Hewson I, et al. (sierpień 2010). „ Systematyczny przegląd infekcji wirusowych związanych z zaangażowaniem jamy ustnej u pacjentów z rakiem: reflektor na Herpesviridea ”. Wsparcie opieki nad rakiem. 18 (8): 993–1006. doi: 10.1007 / s00520-010-0900-3. PMID 20544224 .
3. Prescrire, „  Arkusze informacyjne dla pacjentów przepisywania opryszczki na zimno  ” , na stronie www.prescrire.org ,listopad 2019(dostęp 21 stycznia 2020 r . ) .
4. TSL Beswick , „  Pochodzenie i użycie słowa opryszczka  ”, Med Hist , tom.  6, n O  3,1962, s.  214–232 ( PMID  13868599 , PMCID  1034725 , DOI  10.1017 / S002572730002737X )
5. Haute Autorité de santé HAS (2016) Argument HAS dotyczący diagnozowania zakażeń związanych z wirusami opryszczki i ospy wietrznej , zatwierdzony przez Kolegium Wysokiej Władzy ds. Zdrowia w maju 2016
6. Konferencja konsensusowa: Postępowanie w opryszczce skórnej i śluzowej u osób immunokompetentnych (z wyłączeniem objawów ocznych) Środa, 7 listopada 2001 r. Espace Landowski - Boulogne ANAES
7. (w) Malkin JE Morand P, Malvy D Ly TD Chanzy B Labareyre C, El hasnaoui A Hercberg S "  seroepidemiologiczne HSV-1 i HSV-2, zakażenia w populacji francuskiej  " , Płeć przekładni Infect , tom.  78, n o  3,2002, s.  201-3. ( PMID  12238654 , PMCID  PMC1744464 , czytaj online [html] )
8. Ankieta przeprowadzona telefonicznie w 2005 roku z udziałem ponad 10 000 Francuzów przez Instytut IPSOS dla Stowarzyszenia Opryszczki
9. (w) Cunningham G, R Taylor, Taylor J, Marks C, J Shaw, A. Mindel „Częstość zakażenia wirusem opryszczki pospolitej typu 1 i 2 w Australii: ogólnokrajowa ankieta populacyjna” Zakażenie płcią. 2006; 82 (2): 164-8. PMID 16581748
10. (w) Trendy w seroprewalencji wirusa opryszczki pospolitej typu 1 i typu 2 w Stanach Zjednoczonych
11. (w) Analiza CDC dotycząca krajowego występowania opryszczki
12. (en) Cesario TC, Polska JD, Wulff H, Chin TD, Wenner HA. „Sześć lat doświadczenia z wirusem opryszczki pospolitej w domu dziecka” Am J Epidemiol. 1969; 90 (5): 416-22. PMID 4311429
13. (en) McMillan JA, Weiner LB, Higgins AM, Lamparella VJ. „Zapalenie gardła związane z wirusem opryszczki pospolitej u studentów” Pediatr Infect Dis J. 1993; 12: 280-4. PMID 8387178
14. (w) Wirus Corey L. Herpes simplex . W: Mandell GL, Bennett JE i Dolin R, redaktorzy Zasady i praktyka chorób zakaźnych. Piąty. Obj . 125. Churchill Livingstone; 2000. s.  1564-1580 .
15. (w) Prober CG, PA Hensleigh, Boucher FD, Yasukawa LL, DS, AM Arvin. „Stosowanie rutynowych kultur wirusowych przy porodzie w celu identyfikacji noworodków narażonych na wirusa opryszczki pospolitej” N Engl J Med. 1988; 318: 887–91. PMID 2832756
16. (en) Flewett TH, Parker RG, Philip WM. „Ostre zapalenie wątroby wywołane wirusem Herpes simplex u osoby dorosłej” J Clin Pathol. 1969; 22: 60–6. PMID 4306578
17. (w) Hillard P Seeds J Cefalo R. „Rozsiana opryszczka pospolita w ciąży: dwa przypadki i przegląd” Obstet Gynecol Surv. 1982; 37: 449–53. PMID 6752785
18. Kristensson K, Lycke E, Röyttä M, Svennerholm B & Vahlne A (1986) Transport nerwowy wirusa opryszczki pospolitej w szczurzych neuronach czuciowych in vitro . Wpływ substancji oddziałujących na funkcję mikrotubul i przepływ aksonów [nokodazol, taksol i erytro-9-3-(2-hydroksynonylo)adenina]. Journal of General Virology, 67 (9), 2023-2028.
19. Kristensson K i Olsson Y (1971) Wsteczny transport aksonów białka . Badania mózgu, 29 (2), 363-365.
20. Yamamoto T, Iwasaki Y i Konno H (1984) Wsteczny transport aksoplazmatyczny Adriamycyny Eksperymentalna postać choroby neuronu ruchowego? . Neurologia, 34 (10), 1299-1299.
21. Smith GA, Gross SP i Enquist LW (2001) Herpeswirusy wykorzystują dwukierunkowy szybki transport aksonalny do rozprzestrzeniania się w neuronach czuciowych . Materiały Narodowej Akademii Nauk, 98 (6), 3466-3470.
22. Martin, X. i Dolivo, M. (1983). Śledzenie neuronalne i transneuronalne w układzie trójdzielnym szczura przy użyciu wirusa opryszczki suis. Badania mózgu, 273 (2), 253-276.
23. Vahlne A., Svennerholm B., Sandberg M., Hamberger A. i Lycke E. (1980). Różnice w przyłączeniu wirusów Herpes simplex typu 1 i typu 2 do neuronów i komórek glejowych . Infekcja i odporność, 28 (3), 675-680.
24. (w) Svend Ellermann-Eriksen „Makrofagi i cytokiny we wczesnej obronie wirusa opryszczki pospolitej Contres simplex” Virol J. 2005 Aug 3; 2: 59 PMID 16076403
25. Ryszard-A. Goldsby, Thomas-J. Kindt, Barbara-A. Osborne Immunology: Kurs Janis Kuby za przeglądarki pytania p.  428
26. William AD B. Lebrun-Vignes, „  Opryszczka  ” , na http://www.therapeutique-dermatologique.org/ ,Luty 2005(dostęp 20 lipca 2012 )
27. Francuskie Towarzystwo Mikrobiologiczne (2015) Referencje w mikrobiologii medycznej . Paryż: SFM
28. Narodowa Agencja Akredytacji i Oceny Zdrowia, Francuskie Towarzystwo Dermatologiczne (2001) Leczenie opryszczki skórno-śluzowej u osób z prawidłową odpornością (z wyłączeniem objawów ocznych) . Konferencja konsensusu. Paryż: ANAES | URL: http: //www.has - sante.fr/p ortail / upload / docs / application / pdf / herpes_long. pdf
29. Towarzystwo Położników i Ginekologów Kanady (2008). Wytyczne kliniczne dotyczące postępowania z wirusem opryszczki pospolitej w ciąży. Puszka ginekolowa J Obstet; 30 (6): 520 - 6
30. Patel R, Alderson S, Geretti A, Nilsen A, Foley E, Lautenschlager S, et al. (2011) Europejskie wytyczne dotyczące leczenia opryszczki narządów płciowych, 2010. Int J STD AIDS; 22 (1): 1 - 10
31. ANAES , 2001
32. (w) Wald A, Zeh J, Selke S, Ashley RL, Corey L. „Charakterystyka wirusologiczna subklinicznych i objawowych infekcji opryszczki narządów płciowych”, N Engl J Med. 1995; 333 (12): 770-5. PMID 7643884
33. Lecat M. (2002) Opryszczka skórno-śluzowa w immunokompetentnej i ciąży . Ann Dermatol Venereol; 129 (4 Pt 2): 523-32
34. (de-CH) „  Opryszczka: Wie gefährlich ist er für Babys und Kinder?  » , Na www.windeln.ch (dostęp 14.10.2019 )
35. (de) "  Wie gefährlich ist Herpes fürs niemowląt?  » , On Zava - DrEd (dostęp 14 października 2019 )
36. "  Schwer kranker Säugling: Hirnentzündung nach Herpes-Infektion  ", Spiegel Online ,23 maja 2016( przeczytaj online , skonsultowano 14 października 2019 r. )
37. Jean-Elie Malkin „Jakie miejsce na serologię opryszczkową w opryszczce narządów płciowych?” „ The Medical Press” , 2008; 37 (9): 1251-1260.
38. Dieta a opryszczka - opryszczka una buena alimentación
39. (w) Kening Wang, Gowtham Mahalingam, Susan E. Hoover, Erik K. Mount, Steven M. Holland, Jeffrey I. Cohen i Stephen E. Straus ' Diverse Herpes simplex Virus typ 1 mutanty kinazy tymidynowej w pojedynczych neuronach i u człowieka Ganglia » J Virol. 2007; 81 (13): 6817-26. PMID 17459924
40. (en) Sekizawa T, Yanagi K, Itoyama Y „Glycyrrhizin zwiększa przeżywalność myszy z opryszczkowym zapaleniem mózgu” Acta Virol. 2001 luty; 45 (1): 51-4. PMID 11394578
41. (pl) Xiong HR, Luo J, Hu W, Xiao H, Yang ZQ. „Efekt Emodin; pochodna antrachinonu wyekstrahowana z korzeni Rheum tanguticum; przeciwko wirusowi Herpes Simplex in vitro i in vivo » J Ethnopharmacol. 27 stycznia 2011; 133 (2): 718-23. Epub 2010 Listopad 2. PMID 21050882
42. (en) Damonte E, Neyts J, Pujol CA, Snoeck R, Andrei G, Ikeda S, Witvrouw M, Reymen D, H Haines, Matulewicz MC. i in. , „  Aktywność przeciwwirusowa siarczanowanego polisacharydu z czerwonych wodorostów Nothogenia fastigiata  ” , Biochem Pharmacol , tom.  47 N O  12,1994, s.  2187-92. ( PMID  8031312 )
43. (w) Ghosh T Pujol CA, Damonte EB, Sinha S, B Ray, "  Siarczane ksylomannany z czerwonych wodorostów Sebdenia polydactyla : cechy strukturalne, modyfikacja chemiczna i działanie przeciwwirusowe  " , Antivir Chem Chemother , tom.  19 N O  6,2009, s.  235-42. ( PMID  19641232 )
44. (en) Cooper R, Dragar C, Elliot K, Fitton JH, Godwin J, Thompson K, „  GFS, preparat z tasmańskiej Undarii pinnatifida jest związany z leczeniem i hamowaniem reaktywacji opryszczki  ” , BMC Complement Altern Med , n o  2,2002, s.  11 ( PMID  12443533 , PMCID  PMC139995 , DOI  10.1186/1472-6882-2-11 , przeczytaj online [html] )
45. (w) Nahmias AJ, „  Wzory sero-epidemiologiczne i socjologiczne infekcji wirusem opryszczki pospolitej na świecie  ” , Scandinavian Journal of Infectious Diseases ,1990
46. (w) Thompson KD, „  Aktywność przeciwwirusowa ekstraktów z wodorostów tasmańskich w stosunku do klinicznych szczepów wirusa opryszczki pospolitej (HSV)  ” , streszczenie. XVIII Doroczne Sympozjum Wirusologii Klinicznej ,2002
47. (w) Thompson KD, „  Metoda pracy dwóch ekstraktów z wodorostów tasmańskich contre Herpes simplex virus (HSV)  ” , Streszczenie. 27. Międzynarodowa konferencja warsztatowa na temat wirusa opryszczki ,2002
48. (w) Ruth Itzhaki i Richard Lathe, "  Wirusy opryszczki i demencja starcza  " , Journal of Alzheimer's Disease , tom.  64 N O  219 czerwca 2018 r.( DOI  10.3233 )

Załączniki

• Zasoby związane ze zdrowiem  :
  • (pl)  Międzynarodowa Klasyfikacja Podstawowej Opieki Zdrowotnej
  • (pl)  Ontologia chorób
  • (en)  ChorobyDB
  • (en)  Nagłówki tematów medycznych