Henryka Forda II

Henry Ford II , urodzony dnia4 września 1917 r.w Detroit w Michigan i śmierci29 września 1987 r.w tym samym mieście jest biznesmenem i dyrektorem firmy na Stany Zjednoczone , prezesem Ford Motor Company od 1945 do 1960 , przewodniczącym rady dyrektorów i dyrektorem generalnym od 1960 do 1979 . Jest synem Edsela Forda i wnukiem Henry'ego Forda . Stworzył Forda GT 40 z Carroll Shelby .

Życie prywatne

Henry Ford II urodził się w Detroit Michigan dnia 4 września 1917 r. ; jest synem Edsela Forda i Eleanor Clay Ford. Chociaż on i jego bracia, Benson i William, dorastają w obfitości, ich ojciec Edsel uważał za ważne, aby wiedzieli, jak docenić prawdziwą wartość ciężkiej pracy i pieniędzy.

Henry Ford II miał troje dzieci: Charlotte, Annę i Edsela Forda II .

Zmarł w szpitalu Henry Ford w Detroit dniatro29 września 1987 r. w wieku 70 lat.

Kariera

Kiedy jego ojciec Edsel , prezes Forda, zmarł na raka wmaj 1943Henry Ford II nie mógł zastąpić go na stanowisku prezesa firmy, odkąd służył w marynarce wojennej . Henry Ford , założyciel firmy i patriarcha rodziny, postanawia zatem objąć przewodnictwo. Jego życie dobiegało końca, był niezrównoważony psychicznie, trochę paranoiczny, starczy, krótko mówiąc, nie był w stanie przyjąć tej pozycji. Większość kierownictwa firmy nie chciała go na prezesa, ale zarząd nigdy nie mówił o tym otwarcie. Przez ostatnie dwadzieścia lat, nawet bez oficjalnego stanowiska, firmą kierował Henry Ford. Został więc wybrany na prezydenta, które to stanowisko zachował do końca wojny. Za prezydentury Henry'ego Forda firma zaczyna podupadać, straty sięgają kilkunastu milionów dolarów miesięcznie. Administracja Roosevelta zasugerowała również nacjonalizację firmy w celu zapewnienia produkcji wojennej za wszelką cenę, ale nie doszło do skutku.

Henry Ford II otrzymuje specjalne upoważnienie i opuszcza marynarkę wojenną lipiec 1943do zarządu spółki kilka tygodni później. Dwa lata później został prezesem firmy,21 września 1945. Z powodu przedwczesnej śmierci ojca Henry Ford II był nieprzygotowany do roli prezesa firmy. Ponadto jest to niespokojny czas: fabryka w Europie nie została oszczędzona przez wojnę, a sprzedaż do Stanów Zjednoczonych spada.

Od samego początku Henry Ford II przyjął agresywny styl zarządzania. Jednym z jego pierwszych działań jako prezesa firmy jest wysłanie Harry'ego Bennetta  (w) , szefa Departamentu Serwisu Forda, który początkowo został zwerbowany przez Henry'ego Forda do tłumienia prób uzwiązkowienia . Następnie, aby zrekompensować sobie brak doświadczenia, zatrudnił kilku starszych menedżerów, aby go wspierali. W szczególności były dyrektor General Motors Ernest Breech  (w) i Lewis Crusoe z Bendix Corporation  (en) . Breech został mentorem Henry'ego Forda II, niektórzy posuną się nawet do stwierdzenia, że ​​uratował firmę. Zespół Breech-Crusoe był głównym filarem zarządzania Fordem.

Henry Ford II zatrudnił także dziesięciu młodych menedżerów, znanych jako „  świetne dzieciaki  ”. Tych dziesięciu dyrektorów, zatrudnionych w zespole statystycznym ( Urząd Kontroli Statystycznej ) Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, miało umożliwić modernizację firmy. Dwóch z nich, Arjay Miller i Robert McNamara , jeszcze później zostało prezesami Forda. Trzeci członek, J. Edward Lundy  (w) , przez kilkadziesiąt lat odgrywał kluczową rolę w finansach firmy i przyczynił się do powstania jednej z najbardziej renomowanych organizacji finansowych na świecie Ford Finance.

Szczególnie zapamiętamy zespół „  świetnych dzieciaków  ” za projekt Forda 49 . Przeprowadzili projekt od koncepcji do produkcji w ciągu dziewiętnastu miesięcy, a dzięki temu osiągnięciu Ford odzyskał status głównego producenta samochodów. W dniu wprowadzenia na rynek przyjmowanych jest 100 000 zamówień na ten samochód.

Henry Ford II był prezesem Ford Motor Company w latach 1945-1960. Pod jego kierownictwem firma weszła na giełdę w 1956 roku. Po rezygnacji z funkcji prezesa wstąpił do zarządu firmy. 13 lipca 1960, został wybrany na przewodniczącego rady dyrektorów, z rady dyrektorów przeszedł na emeryturę w 1980 roku . Dopiero dziewiętnaście lat później inny członek rodziny Fordów ponownie objął stanowisko prezesa zarządu: jego siostrzeniec, William Clay Ford, Jr. został wybrany w 1979 roku. W międzyczasie zarząd sukcesywnie bronił interesów rodziny. młodszy brat Henry, William Clay Ford, Sr.  (as) , jego syn Edsel Ford II i jego siostrzeniec, William Clay Ford, Jr.

Kiedy silnik wyprowadza CVCC  (w) z Hondy , ówczesny prezes Forda, Lee Iacocca , chce zintegrować nowy silnik z małym samochodem Forda, być może Pinto lub Fiesta - rozważa nawet sprzedaż Hondy Civic jak Forda. Plan ten zostaje udaremniony przez Henry'ego Forda II, który wówczas oświadczyłby: „Moje nazwisko nigdy nie pojawi się na samochodzie z japońskim silnikiem” (ten cytat pochodzi z autobiografii pana Iacocca opublikowanej dziesięć lat po jego zwolnieniu z pracy). Firma). Można zrozumieć taki gniew człowieka, który służył w marynarce wojennej podczas II wojny światowej , ale faktem jest, że firma Ford uczestniczyła w ruchu globalizacji przemysłu motoryzacyjnego, który zjednoczył przemysł japoński i niemiecki. W ten sposób związek Forda z Mazdą został nawiązany na długo przed końcem okresu wpływów Henry'ego Forda II.

Styl zarządzania Henry'ego Forda II spowodował, że sytuacja finansowa firmy zmieniała się na więcej niż jeden sposób. Na przykład sprzedaż akcji firmy w 1956 r. przyniosła firmie 650 milionów dolarów, ale dzięki programowi „samochód eksperymentalny” firma straciła prawie połowę tej kwoty. Podobnie Henry Ford II zatrudnił twórcę Lee Iacocca , ojca chrzestnego Forda Mustanga , w 1964 roku , tylko po to, by go zwolnić z powodu osobistych sporów w 1978 roku (po rozpadzie ich związku zachowujemy cytat z Henry Forda II: „Czasami po prostu kogoś nie lubię”). Popiera ideę, że nowoczesne firmy nie muszą martwić się o prawa, zwyczaje i politykę swojego kraju.

Wpływ Henryka Forda II na firmę był znaczący. Kiedy w 1980 r. przeszedł na emeryturę ze stanowiska prezesa zarządu , Ford Motor Company była czwartą co do wielkości firmą przemysłową na świecie. Odchodzi na emeryturę jako oficer i pracownik Forda,1 st październik 1.982Cztery tygodnie po jego 65 th urodziny.

Ford został wprowadzony do Amerykańskiej Galerii Sław Biznesu Junior Achievement w 1996 roku .

Uwagi i referencje

1. Frank Browning i John Gerassi, Historia kryminalna Stanów Zjednoczonych , Nowy Świat,2015, s.  543

Zobacz również

Bibliografia

• (en) Charles E. Sorensen i Samuel T. Williamson , Moje czterdzieści lat w Ford , Detroit, Wayne State University Press,2006, 345  pkt. ( ISBN  978-0-8143-3279-5 , czytaj online ).

Powiązany artykuł

• Rodowód rodziny Forda  (pl)

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy .
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Narodowa Biblioteka Dietetyczna
  • Królewska Biblioteka Niderlandów
  • Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
  • Norweska Baza Biblioteczna
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot
• Uwagi w ogólnych słownikach lub encyklopediach  :
  • Amerykańska biografia narodowa
  • Brockhaus Enzyklopädie
  • Encyklopedia Britannica
  • Szwedzka encyklopedycja narodowa
  • Archiwum Münzingera
• Zasoby dotyczące sztuk pięknych  :
  • Indeks historycznych kolekcjonerów i dilerów kubizmu