Henry Baxter | ||
Generał brygady Henry Baxter | ||
Narodziny |
8 września 1821 Sidney , stan Nowy Jork |
|
---|---|---|
Śmierć |
30 grudnia 1873 Jonesville , Michigan |
|
Wierność | Unia | |
Uzbrojony | Piechota | |
Stopień | Generał dywizji | |
Lata służby | 1861 - 1865 | |
Konflikty | Wojna domowa | |
Henry Baxter (8 września 1821 - 30 grudnia 1873) był generałem armii Unii podczas wojny domowej . Podczas bitwy pod Gettysburgiem jego brygada oparła się atakowi konfederatów części dywizji generała majora Roberta E. Rodesa , zabijając setki ludzi w niespodziewanym ataku na brygadę pułkownika Alfreda Iversona i przez większość czasu utrzymywała północną flankę Unii. dzień przed wycofaniem się z powodu braku amunicji. W czasie wojny był czterokrotnie ranny. Później służył jako ambasador w Hondurasie (nie) prezydent Grant .
Baxter urodziła się w Sidney Plains , Delaware County, Nowy Jork . Jego dwaj dziadkowie służyli w amerykańskiej wojnie o niepodległość . W 1831 r. Wraz z ojcem przeprowadził się do Jonesville w stanie Michigan . W 1849 r. Udał się do Kalifornii z grupą trzydziestu mężczyzn w poszukiwaniu złota, a w 1852 r. Wrócił do Jonesville, aby zostać młynarzem . Dowodzi jednostką wojskową, którą zorganizował, znaną jako Jonesville Light Guards .
Ze względu na swoje doświadczenie wojskowe, Baxter został wybrany kapitanem lokalnej kompanii, która stała się kompanią C 7. pułku piechoty Michigan . Podczas Bitwy Siedmiu Dni został ciężko ranny w brzuch . Podczas bitwy pod Antietam , jako podpułkownik swojego pułku, został ponownie ranny w prawą nogę, gdy jego pułk został zdziesiątkowany wraz z resztą dywizji generała majora Johna Sedgwicka w zasadzce. Wyjechał do Michigan, aby wyzdrowieć, i został awansowany na dowódcę pułku przed bitwą pod Fredericksburgiem . Jego pułk zostaje wybrany do desantu desantowego, który ma wypchnąć konfederackich snajperów z miasta. Udaje mu się to, chociaż Baxter jest znowu ranny, tym razem w lewe ramię. Kiedy wraca na służbę, zostaje mianowany generałem brygady na12 marca 1863.
GettysburgW bitwie pod Gettysburgiem, brygada z I st ciała Baxter przybywa około południa, a 8000 mężczyzn z podziałem major Konfederacji Generalnej Robert Rodes zaczną się pojawiać na Oak Hill. Brygada Baxtera posuwa się naprzód od najbliższej Brygady Federalnej na prawym skrzydle linii i rozlokowana w kształcie litery V wzdłuż drogi do Mummasburga. Dywizja Rodes atakuje fragmentarycznie, a szeregi ludzi pułkownika Edwarda A. O'Neala kurczą się. Wkrótce potem brygada konfederatów pod dowództwem pułkownika Alfreda Iversona naciera bez harcowników i umieszcza się za ludźmi Baxtera, którzy są ukryci za kamienną ścianą. Nagle ludzie z brygady Baxtera powstają i sieją śmiercionośny ogień na mężczyzn w Północnej Karolinie . Podczas jednej z najbardziej jednostronnych wymian w tej wojnie, niespodziewany atak Baxtera zabija, rani i bierze do niewoli 758 z 1300 żołnierzy Brygady Konfederacji Iversona i eliminuje go jako skuteczną siłę bojową w mniej niż dziesięć minut. Brakuje amunicji, mężczyźni Baxter emeryturę na północnym krańcu Cemetery Ridge , utraciwszy wszelkie oficerów Sztabu Generalnego Baxter i prawie połowa straży w obronie I st ciała na prawej flance. Otrzymał entuzjastyczne pochwały od dowódcy dywizji, generała dywizji Johna C. Robinsona , a jego podwładny napisał: „Chcę powiedzieć wam poza moim pułkiem słowo dotyczące generałów Baxtera i Robinsona. Byli we wszystkich częściach pola bitwy, zachęcając i stymulując mężczyzn swoją obecnością i odwagą ” .
1864-1865Baxter zachował dowództwo swojej brygady podczas reorganizacji Armii Potomaku w rMarzec 1864to znak, że ma zaufanie przełożonych. Jego zespół jest przypisany do 2 e podziału V e ciała , pod dowództwem generała majora Robinson. Podczas bitwy na pustyni został ranny w lewą nogę, kula również zabiła jego konia. Po rekonwalescencji dowodził brygadą 3 Dywizji V Korpusu w kolejnych etapach oblężenia Richmond i Petersburga . Odszedł z aktywnego wolontariatu24 sierpnia 1865. Plik31 maja 1866Prezydent Andrew Johnson powołuje Baxter udzielania Spośród generał za świadectwo z datą rankingowej1 st April 1865, a Senat USA potwierdza przyznanie nagrody w dniu 23 lipca 1866.
Baxter był kustoszem Michigan State Records, a następnie został mianowany przez prezydenta Granta ambasadorem w Hondurasie w 1869 r. Wrócił do domu w 1872 r. I zaczął działać w przemyśle drzewnym, zanim umarł na zapalenie płuc w 1873 r. Zmarł w Jonesville i jest pochowany na cmentarzu Jonesville .