| Inna nazwa | Niebieska walentynka |
|---|---|
| Ojczyźnie | Japonia |
| Gatunek muzyczny | Folk rock , psychedelic rocka |
| aktywne lata | 1969 - 1972 , 1973 , 1985 (spotkania) |
| Etykiety | URC Records, Bellwood Records |
| Byli członkowie |
Haruomi Hosono Takashi Matsumoto Eiichi Ohtaki Shigeru Suzuki |
|---|
Happy End (はっぴいえんど ) Czy grupa z folk rock japoński , od Chiyoda w Tokio . Był aktywny w latach 1969 i 1972 . Awangardowa muzyka tej pionierskiej grupy jest wysoko ceniona i uważana jest za jedną z grup, które wywarły największy wpływ na muzykę japońską. Grupę utworzyli Haruomi Hosono i Takashi Matsumoto. Po rozstaniu z Happy End Hosono bierze udział w grupie Yellow Magic Orchestra , a Matsumoto zostaje autorem tekstów.utalentowany; ze swojej strony Suzuki i Otaki kontynuują karierę gitarzystów. W 2003 roku ich tytuł Kaze Wo Atsumete pojawił się na ścieżce dźwiękowej do filmu Lost in Translation .
W październiku 1969 roku , Haruomi Hosono i Takashi Matsumoto utworzyli grupę o nazwie Niebieski Valentine (ヴァレンタイン·ブルー ) Zaraz po ich oddzieleniu od ich psychodeliczny zespół rockowy Apryl głupcem. W marcu 1970 roku Hosono, Matsumoto i Shigeru Suzuki przyczynili się do powstania albumu Kenji Endo, Niyago . Grupa zmienia nazwę na Happy End i staje się zespołem wspierającym Nobuyasu Okabayashi, grając na jego albumie Miru Mae ni Tobe (見 る ま え に 跳 べ ) . Zespół rozpoczyna nagrywanie własnego albumu wKwiecień 1970.
Ich debiutancki album (napisany po japońsku: は っ ぴ い え ん ど( ) ) Został wydany w sierpniu przez eksperymentalną wytwórnię URC (Underground Record Club). Album stanowi ważny punkt zwrotny w japońskiej muzyce, ponieważ zapoczątkuje to , co zostanie nazwane japońskojęzycznym kontrowersją rockową (日本語 ロ ッ ク 論争, Nihongo Rokku Ronsō ) . Odbywa się kilka debat między osobowościami rocka, w szczególności członkami Happy End i Yuya Uchida, na temat tego gatunku śpiewanego w całości po japońsku, a nie po angielsku. Po sukcesie ich pierwszego albumu, Happy End , rok później ukazał się ich drugi album, Kazemachi Roman , i nadal zawierał rock śpiewany po japońsku.
Na swój trzeci album, również zatytułowany Happy End (tym razem napisany alfabetem łacińskim), podpisali kontrakt z wytwórnią King Records i nagrywali w 1972 roku w Los Angeles z Van Dyke Parks w produkcji. Hosono pisze o swojej pracy z Parksem jako „produktywną”, ale sesje nagraniowe były napięte, a członkowie Happy Endu byli niezadowoleni z jego poglądu na Stany Zjednoczone przed jego wizytą w tym kraju. Bariera językowa i niechęć pracowników studia w Los Angeles dodatkowo frustrują grupę. To uczucie jest tematem piosenki Sayonara America, Sayonara Nippon (さ よ な ら ア メ リ カ さ よ な ら ニ ッ ポ ン , Farewell America, Farewell Japanese ) , w której występują gitarzysta Parks i Little Feat, Lowell George. Jak wyjaśnia Matsumoto: „Już zrezygnowaliśmy z Japonii i [tą piosenką] żegnamy się także z Ameryką - nie należymy do żadnej tożsamości. „ Grupa oddziela31 grudnia 1972, a album został wydany w lutym 1973 roku . Dają ostatni koncert21 września 1973zatytułowany City -Last Time Around , któremu towarzyszy album na żywo z koncertu pod tytułem Live Happy End w następnym roku.
Po separacji czterej członkowie nadal razem pracują i współtworzą każdy z ich projektów. Hosono i Suzuki tworzą Tin Pan Alley z Masataką Matsutoyą, po czym Hosono założył zespół muzyczny Yellow Magic Orchestra, a Suzuki kontynuuje działalność jako gitarzysta i solista.
Album zatytułowany Happy End Parade ~ Tribute to Happy End ~, na który składają się covery ich piosenek różnych artystów, został wydany w 2002 roku . Hosono zaangażował się w wybór tego, co się do tego przyczyni. W 2003 roku ich utwór Kaze wo Atsumete został wykorzystany w filmie Lost in Translation oraz w jego ścieżce dźwiękowej.
Zmarł Eiichi Ohtaki 23 grudnia 2013w wieku 65 lat. Na tribute album Kazemachi Aimashō , opublikowanej w 2015 roku, w hołdzie dla 45 XX rocznicy Matsumoto jako tekściarza, Hosono i Suzuki nagrany stare niepublikowane utwory z Shuu no machi (驟雨の街 ) . Dwudniowy uroczysty koncert z tej okazji odbędzie się w Tokyo International Forum w dniu 21 czerwca22 sierpnia 2015. Matsumoto, Hosono i Suzuki otwierają się każdego dnia grając Natsu Nandesu i Hana Ichi Monme , a zaraz po nich Haikara Hakuchi z Motoharu Sano. Oni zawrzeć z Shuu no Machi , a na końcu z Kaze wo Atsumete
Happy End jest uznawany za pierwszą grupę, która wystąpiła w języku japońskim . Ich styl jest cytowany jako źródło współczesnej „ J-pop ” , każdy członek że przyczynił się do jej rozwoju przed podziałem pasma. Grupa jest uważana za ojca „miejskiego popu” . Wpływ, jaki wywołali, pozwala im nazywać ich „ japońskimi Beatlesami ” .