Hanamichi (花道, dosłownie „droga kwiatów”) jest elementem kabuki scenie teatralnej , która wystaje na zaplecze. Zwykle jest używany do wchodzenia lub wychodzenia postaci, czasami także do scen nienależących do głównej akcji gry.
Pierwsza hanamichi pojawiła się w 1668 roku w teatrze Kawarazaki-za w Edo (obecnie Tokio ), w postaci prostej deski wystającej ze sceny na środek widowni. Nie był używany do przedstawień, ale pozwalał aktorom na otrzymywanie po nich kwiatów. Nowoczesny hanamichi , czasami nazywane honhanamichi (本花道„główny droga kwiatów”) został zaprojektowany i ujednolicone w 1740 roku . Jego długość waha się od 16,38 m do 18,20 m, a szerokość od 1,50 do 1,80 m . Znajduje się zawsze po lewej stronie. Niedawno niektóre teatry wykorzystywały również wtórną hanamichi , znajdującą się po prawej stronie i zwaną karihanamichi (仮 花道, „kopia ścieżki kwiatowej”). Jego szerokość waha się od jednej trzeciej do połowy głównego hanamichi .
Hanamichi jest rzadko używany w głównym działaniem gry, ale pozwala na bardziej dramatyczne działania i najważniejszych bohaterów, którzy używają go, aby wejść lub wyjść. Wiele szczególnie dramatycznych akcji ma miejsce na siedmiu dziesiątych części hanamichi (trzy dziesiąte ze sceny), czyli pozycji zwanej po japońsku „ shichisan ” (七 三, siedem-trzy). To tutaj wychodzące postacie mogą wypowiedzieć swoje ostatnie słowa, a wchodzące postacie mogą zwrócić się do publiczności lub tych, którzy są już na scenie.
Przechodząc przez publiczność, hanamichi pozwala im też na bliższy kontakt z aktorami.