Hala zbożowa Lectoure

Rynek zboża lub rynek pszenicy to budynek wzniesiony w latach 1842-1846 w Lectoure ( Gers ), aby pomieścić rynki.

Historia

W 1840 r. Pożar strawił ratusz, budynek zbudowany w 1591 r., W skład którego wchodziła hala targowa, część poświęcona sprawom miejskim, a poniżej, przy rue Matabiau (obecnie rue Montebello), rzeźnicy, w tym rzeźnie. Budynek zwieńczony był wieżyczką i połączonymi ze sobą filarami sali, zestawionymi po dwa, taurobolijnymi ołtarzami odkrytymi podczas pracy chóru katedralnego pięćdziesiąt lat wcześniej. Znajdowało się w strategicznym miejscu w samym sercu miasta, pomiędzy zamkiem a katedrą Saint-Gervais, obok senechaussee , świątyni protestanckiej, hotelu gubernatora, klasztoru Cordelierów .

Od dawna odczuwano potrzebę rynku pszenicy. W tym celu gmina kupiła w XII roku stary klasztor Cordeliers. Plan z 1818 roku wskazuje przestrzeń starego kościoła jako „miejsce aux grains”. Inny projekt przewidywał całkowitą przebudowę domu wspólnego. Pożar w 1840 roku stał się wówczas okazją.

Gmina burmistrza Jean-Baptiste Gaurana kupuje dwa sąsiadujące ze sobą domy, aby stworzyć nową ulicę, która wyodrębni działkę. Na zachód od tej ulicy znajduje się Targ Wina i dom, który zostanie zburzony w 1872 roku. Ku zadowoleniu mieszkańców, którzy narzekali na zapachy rzeźni, które zimą przyciągały nawet wilki od otwarcia murów obronnych i Bramy miejskie zdecydowaliśmy się na ich przebudowę przez architekta Candelona, ​​poza murami, po drugiej stronie Boulevard du Nord. Co do budowy rynku wciąż budzą zastrzeżenia: niektórzy zalecają budowanie go bliżej trasy drogi królewskiej, która wciąż pożycza „stare wzgórze” omijające miasto na poziomie promenady Bastionu . Tej wady można zaradzić, przechodząc przez miasto Drogą Królewską, prowadząc ją przed szpitalem, wzdłuż murów obronnych na południu iw dół w kierunku Saint-Gény, aby znaleźć starą trasę.

Projekt hali został stworzony przez Aurès, zwykłego inżyniera Condom , pod nadzorem inżyniera Ester. Pracę powierzono murarzowi Dostes z Castéra-Lectourois , a następnie Lagarde, murarzowi z Miradoux , powierzono nadzorowanie robotników i wydobywanie kamieni w kamieniołomach Bordeneuve.

Hala zostanie otwarta w piątek 8 października 1846przez burmistrza Josepha Broqua. Z tej okazji oficjalny dzień targowy, którym tradycyjnie była sobota, zmienia się na piątek, który nadal obowiązuje. Przybyła duża rzesza kupców, zaciekawionych i kupujących, a do końca dnia wszystkie oferowane towary zostały sprzedane.

Podczas II wojny światowej ,Wrzesień 1939 w Wrzesień 1940, sala służy jako stołówka dla mieszkańców Saint-Louis ( Haut-Rhin ), uchodźców w Lectoure.

Architektura

W przeciwieństwie do innych typów hal tradycyjnie używanych w miastach i wsiach w Gers, najczęściej szkieletowych na filarach, niezależnie od tego, czy towarzyszy im budynek, czy nie, mamy do czynienia z halą „architekta”, zbudowaną w celu praktycznym i estetycznym i monumentalne skupienie.

Po dużej otwartej przestrzeni tworzącej kwadrat, dziś Place Daniel-Seguin (bojownik ruchu oporu zabity w czasie II wojny światowej ), znajdujemy się naprzeciw dwóch pawilonów na planie kwadratu, ujętych w klasycznym portyku z trzema wysokimi łukami, zwieńczonymi naczółkiem trójkątnym łożyskiem. zegar. Każdy z pawilonów pełnił rolę: jeden przeznaczony był na wartownię, drugi na kancelarię przyznającą pomoc oraz kancelarię wagowo-miarową. Architekt zdecydował się pokryć te tarasowe pawilony hydroizolacją bitumiczną.

Centralna przestrzeń to duży, swobodny czworobok, otoczony dwoma niższymi nawami bocznymi, oddzielonymi kwadratowymi filarami przed dużymi przeszklonymi oknami zewnętrznymi: w ten sposób przestrzeń wewnętrzna jest chroniona przed deszczem, ale także przed wiatrem, a jednocześnie korzysta z `` dobrego oświetlenia '' . Zasięg jest niezwykły ze względu na gospodarstwa „palladiańskie”.

Nachylenie terenu umożliwiło zabudowę garaży miejskich w dolnej części, z tyłu, a dwie klatki schodowe po obu stronach zapewniają boczny dostęp w połowie długości. Tylna fasada odtwarza główną fasadę z dwoma bocznymi pawilonami, bez ich górnej kondygnacji ze względu na dużą wysokość ze względu na nachylenie terenu.

W 2017 roku na nowo zagospodarowano otoczenie hali, w tym Plac Daniel-Seguin pełniący funkcję placu. Z tej okazji wykopaliska archeologiczne ujawniły obecność pionowej studni o szczególnym kształcie „dziurki od klucza”, prawdopodobnie integralnej części dawnego domu wspólnego, co zostało podkreślone.

Jak większość tego typu obiektów, hala stopniowo traciła swoją aktywność rynkową na rzecz wielu innych wydarzeń: balów, wystaw, festiwali, targów specjalistycznych, pchlich targów itp., Co uzasadnia obecną nazwę „hala wielofunkcyjna”.

Uwagi i odniesienia

1. Historia Lectoure

Zobacz też

Bibliografia

• André Lagarde, „Historia rynku zbożowego w Lectoure”, Auch, Biuletyn Towarzystwa Archeologicznego w Gers , 1 kwartał 1953 r. Gallica
• Michel Polge, „Trois halles gersoises”, Auch, Biuletyn Towarzystwa Archeologicznego w Gers , 1 kwartał 1986, Gallica
• Histoire de Lectoure , pod redakcją Maurice Bordes i Georges Courtès , Lectoure, 1972.
• Two Centuries of History of Lectoure (1780-1980) , Syndicat d'Initiative, Lectoure, 1981.

Powiązane artykuły

• Lista zabytków w Gers

Linki zewnętrzne

• Wskazówka n o  IA00038770 , podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury