H.263

H.263 to zalecenie dotyczące standardu kodowania wideo opracowanego przez ITU-T Q.6 / SG16.

Pierwotnie H.263 został opracowany do transmisji wideo po liniach z bardzo niską prędkością, do zastosowań wideotelefonicznych za pośrednictwem komutowanej sieci telefonicznej typu H.324. Następnie został zintegrowany z wideokonferencjami typu H.323 za pośrednictwem protokołów IP oraz SIP . Ten sam kodek został przyjęty w standardzie H.324m, który umożliwia połączenia wideo w trybie obwodowym w sieciach komórkowych trzeciej generacji.

Na początku komunikacji wideo między dwoma terminalami wyposażonymi w ten kodek wymieniają swoje charakterystyki za pomocą protokołu H.245 i wybierają tryby H.263, których będą używać podczas komunikacji. W przypadku SIP używana jest część SDP.

Technologia

Wersja 1 z H.263, znormalizowana w 1996 roku , definiuje podstawową architekturę ( bazowego ) określenia innych wspólnych standardów technicznych ( H.261 , MPEG-1 , MPEG-2 ). Dlatego obejmuje techniki kompensacji ruchu międzyobrazowego, transformacji blokowej ( DCT ), kwantyzacji i kodowania entropijnego w oparciu o kody o zmiennej długości ( VLC ). Bazowa część tego kodeka służył również jako podstawa do MPEG-4 kodek wideo .

Wersja 1 zawiera również pięć opcjonalnych trybów zdefiniowanych w dodatkach:

Dodatek D: nieograniczone wektory ruchu (rozmiar wektora rozszerzony i zdolny do wyjścia z obrazu)
Dodatek E: arytmetyczne kodowanie entropii
Dodatek F: zaawansowane przewidywanie (4 wektory ruchu na makroblok, kompensacja przez nakładanie się sąsiednich bloków)
Dodatek G: obrazy PB
Dodatek H: korekcja błędów

Tylko pięć formatów ( SQCIF , QCIF , CIF , 4CIF i 16CIF ) obrazów oraz pojedyncza częstotliwość obrazu (29,97 Hz ) zostały ujednolicone dla tej pierwszej wersji.

Wersja 2 H.263 (nazywany H.263 + ) ratyfikowanaLuty 1998 umożliwia poszerzenie obszarów zastosowań poprzez większą elastyczność i poprawę wydajności kodowania, przy jednoczesnym zachowaniu zgodności z wersją 1. W tym celu dodano nowe opcjonalne tryby zawarte w załącznikach:

Zmieniono załącznik D: wektory można kodować odwracalnymi kodami VLC
Dodatek I: predykcja intra współczynników DCT (z dodatkowymi tabelami VLC)
Dodatek J: filtr odblokowujący zintegrowany w pętli kodowania
Załącznik K: podział obrazu na plasterki
Dodatek L: dodatkowe informacje (do wyświetlenia)
Dodatek M: Ulepszone obrazy PB
Dodatek N: Wybór obrazu referencyjnego (wykorzystuje kanał zwrotny)
Załącznik O: skalowalność (czasowa, przestrzenna, jakość)
Dodatek P: Przewidywany globalnie obraz odniesienia
Dodatek Q: dynamiczna zmiana rozdzielczości
Dodatek R: przewidywanie ograniczone do wycinka
Dodatek S: zmiana tablic VLC dla autoryzowanego trybu pośredniego
Załącznik T: rozszerzenie kwantyfikacji na poziomie makrobloków i chrominancji

H.263 + nie jest już ograniczony pod względem rozmiaru klatki i liczby klatek na sekundę.

Wersja 3 H.263 (nazywany H.263 ++ ) pochodzi z 2000 roku i określa czterema dodatkowymi załącznikami:

Załącznik U: wybór kilku obrazów referencyjnych na poziomie makrobloków.
Dodatek V: ulepszony tryb wycinka i wsparcie dla partycjonowania danych (separacja wektorów ruchu od współczynników DCT).
Dodatek W: Dodatkowe informacje dotyczące ulepszeń
Załącznik X: definicja profili i poziomów

Różne metody pakowania

W kontekście wideotelefonii przez IP z wykorzystaniem protokołów SIP i RTP, kodek H.263 jest przesyłany w postaci pakietów z wykorzystaniem protokołu RTP.

Wersja 1 korzysta z pakietu zdefiniowanego w RFC 2190. Jest to wersja podstawowa, która jest powszechnie obsługiwana przez większość urządzeń.
Wersje 2 (1998) i 3 (2000) wykorzystują opakowanie zdefiniowane w RFC 2429 (przestarzałe) lub RFC4629, które je zastępuje.

Chociaż RFC 4629 zdecydowanie zachęca do porzucenia starego pakietu, nadal jest on domyślnie szeroko obsługiwany.

Zauważ, że istnieje powszechne zamieszanie między trybem pakietu a używaną wersją H.263. Rzeczywiście, można doskonale wyobrazić sobie pakietowanie H.263 w wersji 1 w pakietach typu RFC4629.

Aplikacje

Wideokonferencje (systemy ITU-T H.32x):
- H.320: transmisja po protokole ISDN
- H.323 : transmisja z komutacją pakietów.
- H.324: transmisja w trybie komutacji łączy

Wideo na telefonach komórkowych 3G
- 3GPP mobile: streaming, MMS, aplikacje typu Camcorder.
- H.324 / M: rozszerzenie zalecenia H.324 dla sieci komórkowych.

Powiązane artykuły

H.323 : Rodzina dwukierunkowych protokołów komunikacyjnych w sieci z komutacją pakietów IP przy użyciu H.263.
H.261 : Poprzedni standard kodowania wideo ITU-T dla usług p × 64 kbit / s
H.262 : standard kodowania wideo ITU-T technicznie identyczny z MPEG-2 .
H.264 : najnowszy standard ITU-T zapewniający znaczny zysk (większy niż 2) w porównaniu do H.263.
MPEG-4 : standard ISO / IEC, który został zbudowany z H.263 bazowej

Linki zewnętrzne

(fr) H.263: Kodowanie wideo dla komunikacji o niskiej przepływności , International Communications Union
(en) Grupa analityczna ITU-T 16 - pytanie 6
(en) RFC 2429, format ładunku RTP dla wersji ITU-T Rec. z 1998 r. Wideo H.263 (H.263 +),Październik 1998