Galliffet Hotel

Hotelu Galliffet jest dwór znajduje się w Paryżu w 7 th  dzielnicy , przy 73 rue de Grenelle 50 rue de Varenne . Obecnie jest siedzibą Włoskiego Instytutu Kultury w Paryżu i włoskiej delegacji przy OECD .

Historia

Hotel został wybudowany w latach 1776 i 1792 przez Étienne-François Le Grand i rzeźbiarz Jean-Baptiste Boiston dla markiza Simon-Alexandre de Galliffet, przewodniczący z Parlamentu Prowansji , na miejscu Hotel President Talon jest, pochodzący z 1680 roku , jak a także stary cmentarz Sainte-Croix.

Przejęty jako majątek emigracyjny w 1792 r. , Został zmodyfikowany przez Renarda, a następnie przekazany w 1794 r . Ministerstwu Stosunków Zewnętrznych . Hôtel de Galliffet był najpierw domem ministra stosunków zewnętrznych Charles-François Delacroix ( tam urodził się malarz Eugène Delacroix ), a następnie Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord , który osiadł tam19 lipca 1797 i przebywał tam do lipca 1799, następnie od listopada 1799 do początku 1807 roku 3 stycznia 1798, Przedstawia Napoleon Bonaparte do pani de Stael .

Został zastąpiony przez księcia Cadore , aż do restauracji.

W 1821 roku spadkobiercom markiza de Galliffet udało się odzyskać posiadanie hotelu, który jest podzielony na mieszkania i częściowo wynajmowany, zwłaszcza Dzieciątku Hiszpanii Don Francisco de Paule w 1838 roku i nuncjuszowi Papieża w 1850 roku .

Ostatecznie państwo włoskie wydzierżawiło go w całości w 1894 roku, a następnie nabyło w 1909 roku . Ambasada została przeniesiona w 1938 roku do Hôtel de Boisgelin i Hôtel de Galliffet dzisiejszych domach Włoski Instytut Kultury i włoskiej delegacji do OECD .

Położony w samym sercu bloku, hotel jest podłączony do Rue de Grenelle przez przejście, które jest powrót XIX th  wieku zaprojektowany przez architekta Jean-Louis Provost i Rue de Varenne. Podobnie jak w hotelu, który go poprzedzał, ale również przekazywane z rue du Bac , na którym znajdowało się wejście do ogrodu, naznaczone monumentalnym ganku, w n o  84 (skreślony w 1837 roku ).

Fasady wychodzące na dziedziniec i ogród słyną z kolosalnego porządku na ziemi.

Niezwykły jest wystrój wnętrz w stylu antycznym, w szczególności duży salon z płaskorzeźbami Boistona. Klatka schodowa pochodzi z 1898 roku .

Uwagi i odniesienia

1. Panel Historia Paryża przed budynkiem.
2. Morgane Bertrand, „Saint-Germain: opuszczone przedmieście”, s. 19, w „Your neighbourhood under the Revolution”, Le Nouvel Obs - Paryż - Île-de-France, n ° 2213, tydzień od 5 do 11 kwietnia 2007, s. 12-21.
3. André Castelot , „Talleyrand, gdzie cynizm”, Librairie académie Perrin, Paryż, 1981, s. 132 ( ISBN  2-262-00184-7 )

Zobacz też

• Galliffet House
• Lista paryskich rezydencji

Źródła i bibliografia

• Jules-Félix Vacquier, Stare hotele Paryża. Le Faubourg Saint-Germain: Tom 1. Dekoracje zewnętrzne i wewnętrzne , Paryż, F. Contet, 1913
• Jacques Hillairet , Historical Dictionary of the Streets of Paris , 2 t., Paryż, Éditions de Minuit, 1960
• Paryżanka w domu w XIX wieku: 1814-1914, [wystawa], Archiwum Narodowe, Hôtel de Rohan, Listopad 1976-Luty 1977, Paryż: National Archives, 1976
• Marina Valensise, Hôtel de Galliffet , Mediolan, Skira, 2015
• Sara D'Abate i Giuliana Mosca, Architettura e restauri. La storia incompiuta dell'Hôtel de Galliffet, XVII-XX secolo , Paryż: Istituto Italiano di Cultura, 2016

Linki zewnętrzne

• Prezentacja hotelu na terenie Włoskiego Instytutu Kultury.