Lądowisko to strefa docelowa helikopterów w sporadycznych przypadkach, nie może być większe niż 200 roczne ruchów lub 20 dziennych zmian (lądowania i startu = 2 ruchy). Nie może również znajdować się na terenie zabudowanym. Jeśli strefa odbioru nie przestrzega jednej z tych zasad, jest uważana za heliport .
Platforma taka nie świadczy usług lotniska dla śmigłowców , takich jak zaopatrzenie w paliwo czy usługi meteorologiczne , ani nie posiada kontroli ruchu lotniczego .
Te lądowiska dla helikopterów są częste w szpitalach i niektórych dużych budynkach biurowych, a najczęściej znajdują się na dachach budynków: helikoptery mogą następnie lądować, aby zaokrętować lub wysiąść pasażerów.
Podobnie, takie platformy śmigłowcowe istnieją, gdy warunki dostępu są trudne lub gdy istnieje ryzyko niebezpieczeństwa:
Mogą być instalowane na stałe lub tymczasowo, podczas wydarzenia lub katastrofy (na przykład trzęsienia ziemi) lub w sytuacji wojennej.
Wymiary lądowiska są określone w zależności od typu śmigłowca, który ma być odbierany, oraz przez oznakowanie namalowane na ziemi.
Od 30 września 2004 r., FAA zaleca szerokość i wysokość co najmniej równą 2,0 RD, gdzie RD jest średnicą głównego wirnika.
Dla lotów nocnych, mamy do czynienia również dynamicznie popularyzacji elektroluminescencyjnej oznakowania na podstawie testu ELISA ( E Lectro L uminescentfield I ntuitive S ignals dla A eronautics). Ten protokół konwersji oferuje świecącą powierzchnię sygnalizacyjną równą całkowitemu wymiarowi lądowiska dla helikopterów, ale także system wspomagania nawigacji.
Ruch heliportu jest ograniczony do maksymalnie dwudziestu ruchów dziennie.