Gerard Bauër

Gerard Bauër Obraz w Infobox. Funkcjonować
Prezes
Society of Letters
1947-1948
Camille Marbo Maurice Bedel
Biografia
Narodziny 7 października 1888
Le Vésinet
Śmierć 4 września 1967(wiek 78)
7. dzielnica Paryża
Pogrzeb Cmentarz Charonne
Narodowość Francuski
Dom Avenue Émile-Deschanel
Zajęcia Pisarz , dziennikarz
Tata Henry Bauer
Inne informacje
Nagrody Cena Montyon (1920)
Nagroda im. Alfreda-Née (1931)
Archiwa prowadzone przez Archiwa departamentalne Yvelines (166J, Ms 8815)
Tomb Gérard Bauër, Cmentarz Charonne, Paris.jpg Widok na grób.

Gérard Bauër , urodzony dnia7 października 1888w Vésinet (wówczas w Seine-et-Oise ) i zmarł dnia4 września 1967w Paryżu 7 th , to francuski eseista i krytyk. Jest naturalnym wnukiem ojca Aleksandra Dumasa .

Biografia

Syn Henry'ego Bauëra - naturalnego syna Aleksandra Dumasa i Anny Herzer-Bauër - oraz Pauline Lemariée, poślubił23 maja 1932 z Heleną Margareta Van der Zee, z którą rozwodzi się 29 marca 1950 r.

Będąc asystentem Georgesa Clemenceau w L'Aurore , został krytykiem literackim i dramatycznym w L'Écho de Paris w latach 1907-1935, następnie felietonistą i publicystą w Le Figaro , gdzie od 1935 roku pisał Billet de Guermantes pod pseudonimem Guermantes oprócz pięciu tomów kronik publikuje także powieść, kilka krótkich komedii, a także kilka prac o Paryżu. Wraz z Yvonne Sarcey reżyserował od 1934 do 1940 Les Annales politiques et littéraires .

Dyrektor Paris-Presse w 1945 roku jest członkiem Académie Goncourtów ( 5 th kryte) w 1948 roku i honorowym prezesem towarzystwo literatów francuskich . W 1959 roku zdobył główną nagrodę literacką miasta Paryża za Rendez-vous z Paryżem .

Gerard Bauer jest pochowany na cmentarzu Charonne w 20 th dzielnicy z Paryża . Jego rysy utrwalił malarz Raymonde Heudebert .

Główne publikacje

Nagrody

Uwagi i odniesienia

  1. Marcel Cerf, Muszkieter Pióra. Życie wielkiego krytyka dramatycznego: Henry Bauër, naturalny syn Alexandre Dumasa , 1851-1915, Paryż, Académie d'Histoire, 1975, s.  94 i następne.
  2. Jean d'Ormesson, mimo wszystko powiem, że to życie było piękne , s. 99 :

    „... uroczy Gérard Bauër, wnuk Aleksandra Dumasa, który pisał pod imieniem Guermantes, po prawej stronie pierwszej strony uroczej kroniki Figara o życiu paryskim i kaczkach z Lasku Bulońskiego”

Linki zewnętrzne