Narodziny |
4 marca 1936 Saint-Gilles |
---|---|
Narodowość | belgijski |
Czynność | Malarz |
Miejsce pracy | Chiny |
Guy Ducaté (urodzony dnia4 marca 1936w Saint-Gilles w Brukseli ) jest malarzem belgijskim
Instalowany w Izel (Chiny) w Gaume od początku lat 60. XX wieku Guy Ducaté opisuje siebie jako malarza z belgijskiej Lotaryngii . Malarz pejzaży, od figuratywnych do niefiguratywnych, i portretów, akwarelista i mistrz szklarstwa .
Zaczął kształcenia artystycznego w pracowni malarza Michel Delveaux w Brukseli, od 1950 do 1954 roku . Brał udział w licznych wystawach zbiorowych: Akademii Luksemburskiej ( 1964 i 1965 ), Salon des Artistes Français (1965), członek grupy artystycznej Phoïbos (Bruksela), wystawach osobistych zarówno w Belgii i Francji , we Włoszech, jak iw Wielkim Księstwie. Luksemburg .
Był profesorem w International Summer Academy, kierując misjami w Japonii i Indonezji w 1970 roku oraz w Stanach Zjednoczonych w 1974 roku , z ramienia Ministerstwa Kultury, wykładowcą na Wydziale Sztuk Pięknych University of Iowa w 1974 roku. , członek Krajowej Rady Sztuk Plastycznych, członek Akademii Luksemburskiej, członek Sabam .
Guy Ducaté, wyszkolony w technikach i duchu akademickim, ewoluował przez bardzo długi czas w malarstwie figuratywnym, energicznym, gestykulującym i oddającym się kolorom, które często są zimne, ale zawsze trzeźwe. Powoli potwierdził swój osobisty charakter, odkrywając na nowo geometryczne struktury przypominające kubizm i oszczędnie wykonane jasne kolory.
Od dwudziestu lat jego badania koncentrują się na ewolucji form, sprowadzając je do prostej gry pionów i poziomów. Jego technika również ewoluowała, pracując na bardzo rozrzedzonych tłach, zawsze w kontrastowych kolorach, przeplata glazury z grubym materiałem i podkreśla całość wyraźną grafiką o dużej grubości.
Od 2006 roku jego badania doprowadziły go do pracy na placu pośrodku kwadratowych płócien. Plac często znajduje się na skrzyżowaniu przekątnych, które tworzą coś w rodzaju lejka dla oka. Daje efekt jeszcze większego rysowania w kierunku środka obrazu. Wyraża w nich chęć skierowania wzroku widza w centrum, tło dzieła i całą niewidzialną część, którą skrywa.