Gustave Émile Boissonade

Gustave Émile Boissonade Obraz w Infobox. Funkcjonować
Doradca zagraniczny
Biografia
Narodziny 7 czerwca 1825
Vincennes
Śmierć 27 czerwca 1910(w wieku 85 lat)
Antibes
Narodowość Francuski
Trening Uniwersytet Paryski
Czynność Doradca Jural
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet Paryski , Uniwersytet Grenoble-Alpes
Różnica Kawaler Legii Honorowej

Gustave Émile Boissonade de Fontarabie (ur7 czerwca 1825w Vincennes - zmarł dnia27 czerwca 1910w Antibes ( Alpes-Maritimes ) jest francuskim prawnikiem, który w latach 1873–1895 był radcą prawnym w japońskim Ministerstwie Sprawiedliwości . Wniósł istotny wkład w nową kodyfikację współczesnych praw i nauczanie prawa.

Biografia

Syn Jean François Boissonade z Hondarribii i Marie Rose Angélique Bontry, Gustave Émile Boissonade urodził się w Vincennes dnia7 czerwca 1825. Tytuł doktora nauk prawnych uzyskał na Wydziale Paryskim w 1852 r. Agrégé w 1864 r. Był adiunktem na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Grenoble do 1867 r.

W 1873 r., Kiedy Boissonade prowadził kilka kursów na Wydziale Prawa w Paryżu , Hisanobu Samejima, japoński minister w Paryżu , zaproponował mu wyjazd do Japonii w celu modernizacji i ulepszenia systemu prawnego. Rzeczywiście, w tamtym czasie Japonia przeżyła głęboki przewrót: przeciwko krajom zachodnim i ich kolonializmowi nowy rząd Meiji musiał przyspieszyć swój wielki projekt modernizacji kraju.

Działania w Japonii

Odłączając się od żony i dzieci, Boissonade wyjechał do Japonii i mieszkał tam przez ponad dwadzieścia lat: najpierw przyjął trzyletnią wizytę. Zobowiązanie to będzie kilkakrotnie odnawiane, aż do 1895 r. Od 1875 do 1879 r. Pisał po francusku kodeks karny i kodeks postępowania karnego, które zostaną ogłoszone po przetłumaczeniu na język japoński i dyskusji w Senacie.

Reforma instytucji sądowniczych rozpoczęła się w 1870 roku w Japonii pod rządami cesarza Meiji. Powstaje szkoła prawnicza, w której pierwsza, George Bousquet, francuski prawnik, będzie uczyć od 1871 do 1876 roku. Kiedy w 1873 roku rząd Japonii chce zatrudnić radcę prawnego odpowiedzialnego za przygotowanie nowych kodeksów, Boissonade zostaje wybrany spośród wielu kandydatów. Poświęcając się opracowaniu kodeksu cywilnego, ogłoszonego w 1880 r., Kodeksu karnego i kodeksu postępowania karnego, ukończonych w 1877 r., Oba te kodeksy zostały ogłoszone w 1882 r., W kraju, w którym istniało tylko jedno prawo zwyczajowe, Boissonade zademonstrował wzorowy dar obserwacji.

Boissonade od 1879 r. Zajmował się przygotowaniem projektu kodeksu cywilnego, który zostanie ukończony w 1890 r., Składający się z dwóch części: Boissonade decyduje się zająć kwestią dóbr, natomiast japońscy koledzy zajmują się kwestią osób i podatku spadkowego. Dziesięcioletnia działalność spotkała się z silnym sprzeciwem nacjonalistów i planowanym wejściem w życieStyczeń 1893został odroczony. Kodeks cywilny „Boissonade” został zmieniony wMarzec 1893przez komisję pozaparlamentarną i przerobiony przez japońskich prawników na wzór pruskiego kodeksu cywilnego . Ale pomimo tej pruskiej inspiracji, pozostaje faktem, że wiele prac Boissonade zostało zachowanych.

Równocześnie ze swoją pracą Boissonade poświęca swoje wysiłki nauczaniu współczesnego prawa. Jego kursy są prowadzone w Specjalnej Szkole Prawa Francuskiego Ministerstwa Sprawiedliwości (zintegrowanej z Wydziałem Prawa Cesarskiego Uniwersytetu w Tokio, przyszłego Uniwersytetu w Tokio ), a także w dwóch szkołach prywatnych, które staną się odpowiednio Meiji uniwersytet i uniwersytet w wężu . Ten ostatni powitał Boissonade jako zastępcę dyrektora. Boissonade Wieża stoi teraz w swoim kampusie Ichigaya.

Gustave Émile Boissonnade, były doradca prawny rządu japońskiego, jest honorowym prezesem Towarzystwa Francusko-Japońskiego w Paryżu, którego prezesem jest Louis Émile Bertin, a wiceprezydentem Émile Guimet .

Po powrocie do Francji (1895) przeszedł na emeryturę do Antibes i tam zmarł w 1910 roku.

Dekoracje

Uwagi i odniesienia

  1. Artykuł „Japonia (kultura prawna)” w Słowniku kultury prawnej , ss reż. Denis Alland i Stéphane Rials, wyd. PUF, 1 st ed., 2003.
  2. Sieffert René, Japonia i Francja. Obrazy z odkrycia . Paryż, Publications orientalistes de France (POF), 1974, 160 s.

Załączniki

Linki wewnętrzne

Linki zewnętrzne