| Narodziny |
21 listopada 1741 Strasburg |
|---|---|
| Śmierć |
16 marca 1795(w wieku 53 lat) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Bankier |
Guillaume Kornmann (urodzony Wilhelm Kornmann w Strasburgu dnia21 listopada 1741i zmarł w Paryżu dnia16 marca 1795) to francuski bankier, którego proces przeciwko żonie, wspierany przez Beaumarchais , był szczególnie skuteczny w latach osiemdziesiątych XVIII wieku .
W 1774 roku Kornmann poślubił Catherine Marie Faesch, zamożną młodą Szwajcarkę, która urodziła mu dwoje dzieci. Osiedlają się w Paryżu, gdzie mąż opiekuje się bankiem wuja. Para nie dogaduje się, a Guillaume Kornmann pozostawia żonie pełną swobodę wyboru kochanka, o ile pasuje to do jej biznesu. Kochanek to niejaki Daudet de Jossan, zaufany człowiek potężnego ministra wojny, pana de Montbareya i zastępcy syndyka Strasburga . Wkrótce jednak minister opuszcza swoje stanowisko, a młody człowiek nagle staje się znacznie rzadszy. Ponadto M me Kornmann, który nie waha się występować z nim skandalicznie, grożąc domaganiem się separacji majątkowej (rozwód jeszcze nie istnieje). W obawie przed utratą żony, a zwłaszcza posagu, Guillaume Kornmann, który w międzyczasie jest prawie zrujnowany, otrzymuje list od porucznika policji i zamyka cudzołożną żonę, a następnie jest w ciąży ze swoim kochankiem.
W nocy z 3 na 4 sierpnia 1781kobieta zostaje w ten sposób zabrana do domu dyscyplinarnego pań Douai przy rue de Bellefond, w którym mieszkają zagubione i szalone dziewczęta. Pod naciskiem wzajemnych przyjaciół, książę i księżna Nassau-Siegen , Beaumarchais leci na ratunek M me Kornmann, to nie jest jeszcze znana. Wtedy zaczyna się sprawa Kornmanna. Wkrótce zwolniona kobieta bezskutecznie próbuje uzyskać oddzielenie ciała od majątku, argumentując, że to zrobiła, co do jej skandalicznego aresztowania.
Oszukany mąż postanawia złożyć skargę na żonę i kochanka za cudzołóstwo, Beaumarchais i porucznika policji Lenoira za zniesławienie i współudział w cudzołóstwie. Wziął swojego przyjaciela Nicolasa Bergasse jako swojego prawnika , ucznia Mesmera , takiego jak on . To wielka moda na pamiętniki sądowe rozpala czytelników spragnionych sensacji: Bergasse rozpoczyna wspomnienie o „kwestii cudzołóstwa, uwodzenia i zniesławienia Sieura Kornmana” , publikując wiele oszczerstw, które trzymają opinię publiczną w napięciu, podczas gdy dla jego część Beaumarchais wkłada swój talent w pisanie swoich genialnych wspomnień.
Ostatecznie ta ostatnia jest zatwierdzana decyzją Parlamentu z dnia2 kwietnia 1789. Kormann i jego prawnik Bergasse mają zapłacić mu odszkodowanie, ale opinia publiczna pozostaje dla nich w dużej mierze przychylna. W 1793 roku Madame Kormann ostatecznie uzyskała rozwód , ustanowiony prawem20 września 1792.