W marynarce wojennej „ wojna minowa ” odnosi się do wszystkich operacji i taktyk związanych z minami podwodnymi : układanie min, akcja minowa (pogłębianie i polowanie na miny) oraz zapobiegawcze środki zaradcze.
Miny stanowią bardzo poważne zagrożenie dla sił morskich i morskiego ruchu handlowego. Intensywnie używane podczas ostatnich dwóch wojen światowych, odegrały dużą rolę w działaniach wojennych na morzu . Od tego czasu były również używane podczas wojny koreańskiej i wojny wietnamskiej oraz podczas konfliktów na Bliskim Wschodzie .
Rozstawianie min na ogół nie wymaga specjalistycznego statku i może być prowadzone przez dowolny statek nawodny wyposażony w urządzenia podnoszące, okręt podwodny lub samolot.
Wyróżniamy :
Oprócz środków ochrony indywidualnej lub organicznej ( środki samoochrony ), których celem jest zmniejszenie różnych sygnatur statków (akustycznych, magnetycznych itp.), testowane są aktywne środki ingerencji w miny. Bardziej znane jako „zagłuszanie min” mają na celu zapobieganie reagowaniu min na wpływy zewnętrzne poprzez wytwarzanie zakłóceń lub sygnału nasycenia czujnika.
Działania prewencyjne polegają na uniemożliwieniu wrogim samolotom, okrętom podwodnym lub statkom podkładania min we wrażliwych przyjaznych obszarach.
Uodpornienie polega na zmniejszeniu wrażliwości okrętów bojowych na uruchamianie min uderzeniowych.
Jeśli chodzi o miny magnetyczne, budynki wyposażone są w obwód immunologiczny składający się z różnych pętli elektrycznych, które przebiegają przez statek i w których przepływa prąd stały, którego intensywność niweluje pole magnetyczne budynku. Regulacja prądów w każdej pętli jest regularnie sprawdzana poprzez przepuszczanie naczynia przez magnetyczną stację pomiarową.
W przypadku sygnatur akustycznych i fali ciśnienia najlepszym środkiem zapobiegawczym jest zmniejszenie prędkości. Jeszcze kilka lat temu przedmiotem zaawansowanych badań nad redukcją hałasu były tylko okręty podwodne i okręty minowe. Dziś, w obliczu niebezpieczeństwa „inteligentnych” min, wszystkie okręty bojowe podlegają tym samym środkom samoobrony akustycznej, gdy tylko zostaną zbudowane.
Akcja minowa obejmuje „oczyszczanie” zaminowanego lub potencjalnie nadającego się do kopania obszaru. Operacje te są wykonywane przez okręty minowe . Coraz częściej, w celu zmniejszenia ryzyka dla załóg, do poszukiwania min wzywane są autonomiczne lub półautonomiczne urządzenia podwodne, takie jak REMUS.
To jest rola trałowca . Wykonuje 2 rodzaje pogłębiania: pogłębianie mechaniczne i pogłębianie wpływowe.
Dlatego pogłębianie mechaniczne jest praktykowane w ciągu dnia.
Pogłębiarki magnetyczne i akustyczne są często holowane, aby wpływać na kopalnie magnetoakustyczne. (pogłębianie magnetoakustyczne).
Wpływ pogłębiania można wykonać w dzień lub w nocy.
Pogłębianie mechaniczne napotyka na przeszkody podczas pogłębiania (odcinek łańcucha na linie, koło skalne, kopalnie kępowe itp.), podobnie jak w przypadku pogłębiania wpływowego, komplikuje je ciągły postęp w ustawianiu kopalń podziemnych. wpływ: dobór częstotliwości akustycznej pasma odpowiadające określonemu typowi statku, kontrmina (odpalanie uruchamiane tylko po określonej liczbie przejść), zegar (aktywacja miny tylko w określonych okresach), kombinacja wpływów itp.
Właśnie dlatego pogłębianie, które może dać tylko pewne prawdopodobieństwo oczyszczenia pogłębianego kanału, nie jest już praktykowane we współczesnej marynarce wojennej. Została ona stopniowo zastąpiona przez systemy do wykrywania min, które wykorzystują sonar i łączą mechaniczne środki pogłębiania z wykorzystaniem małych okrętów podwodnych typu „samobieżna ryba” (PAP), będących w służbie we francuskiej marynarce wojennej od 1977 r. oraz rozminowywania nurków w celu unieszkodliwienia min uderzeniowych. .
To jest rola łowcy min . Obecnie polowanie na miny powierza się tego typu bardzo wyspecjalizowanemu obiektowi. Są to małe jednostki o wyporności od 400 do 500 ton, o długości około pięćdziesięciu metrów i często wyposażone w 2 tryby napędu: Diesel do bieżącej nawigacji i elektryczny, a więc bardzo cichy, do polowań na miny. Ich zanurzenie jest płytkie (około 3,50 m) do pływania w płytkiej wodzie. Bardzo zwrotny również po to, aby móc podejść jak najbliżej wybrzeża, w trudnych kanałach, dokładnie tam, gdzie warunki sprzyjają zaminowaniu.
Operacje polegają na wykrywaniu min (lub innych materiałów wybuchowych) umieszczonych na dnie, identyfikowaniu ich po kolei, a następnie niszczeniu ich na miejscu. Jest to zatem proces wolniejszy niż pogłębianie, ale bezpieczniejszy.
W myśliwych trójstronne min mają muszli szybą zespoloną żywicy (TRC) i nadwozia ze stopu aluminium. Są wyposażone w obwód szczepień. Hałaśliwy i wibrujący sprzęt (maszyny i urządzenia pomocnicze) są zamontowane na kołkach, aby zapobiec hałasowi i wibracjom, które mogłyby wywołać odpalenie miny uderzeniowej. Budynki te są wyposażone w sonar o wysokiej rozdzielczości, kadłub lub holowane, które dają obraz dna morskiego. Trójstronni łowcy min zaopatrują się w sterowane drutowo roboty podwodne , PAP dla „Self-Propelled Fish”.
Na wzburzonych wodach konieczne jest uciekanie się do nurków rozminujących, którzy identyfikują miny i układają materiały wybuchowe niezbędne do ich odpalenia.
Zbudowany w latach 1981-1989, 35 myśliwców min klasy Tripartite zostało zbudowanych dla francuskiej marynarki wojennej, holenderskiej królewskiej marynarki wojennej i komponentu morskiego armii belgijskiej.
Podczas wojny secesyjnej miny morskie stały się strategiczną bronią Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, która miała ograniczyć ruchy przeważającej liczebnie floty Unii .
Doprowadziło to do opracowania systemów i taktyk, które miały im przeciwdziałać, ale prawie wszystkie z nich były innowacjami doraźnymi stworzonymi przez dowódców okrętów, ponieważ żadna infrastruktura w Unii Marynarki Wojennej nie skupiała się na projektowaniu i działaniu min. W przeciwieństwie do tego, Marynarka Konfederacji miała infrastrukturę mocno zaangażowaną w badania i rozwój tej broni, w tym „korpus saperów” i sieć szpiegowską mającą na celu zwiększenie skuteczności min na Południu. Pod koniec wojny 48 statków Unii zostało poważnie uszkodzonych lub zatopionych przez miny Konfederacji; Południowe kopalnie zatopiły również 11 statków Konfederacji.
Wojna minowa polegała na kopaniu tunelu pod okopami wroga w celu zdetonowania (Leintrey, Vauquois , ...).
Zobacz także: Operacja Royal Marine (fr)
Przerywacz zagród minowych , używane zwłaszcza przez Niemców w czasie II wojny światowej .
Podczas wojny iracko-irańskiej dwie walczące strony próbowały zablokować eksport ropy od przeciwnika. Iran potajemnie zakładał miny za pomocą statków handlowych w Zatoce Perskiej i Morzu Czerwonym. Wywołało to reakcję zachodnich marynarek wojennych w celu zaprzestania tych operacji i oczyszczenia wód międzynarodowych.
W ramach działań przeciwko rządowi Sandinistów w Nikaragui, który przejął władzę w latach 80., administracja Reagana potajemnie eksploatowała porty tego kraju za pomocą specjalnie zaprojektowanych przez CIA urządzeń o niskim ładunku wybuchowym, aby nie zatapiać statków, ale utrudniać ruch morski .