Gros-Guillaume
Gros-Guillaume
| Narodziny |
1554 Flers |
|---|---|
| Śmierć |
1634 Paryż |
| Czynność | Aktor |
Robert Guerin , powiedział La Fleur , najbardziej znany jako Gros-Guillaume , jest jednym z aktorów francuskich najbardziej znanych w XVII th wieku . Urodził się w Paryżu około 1554 roku, zmarł w Paryżu w 1634 roku .
Biografia
Pagliacci XVII th wieku, jest to liczba aktorów, że król Henryk IV często Mande Luwr. Był częścią wesołego zespołu Enfants-sans-Souci około 1598 roku , a następnie oddziału Hôtel d'Argent , przed wejściem do Hostel de Bourgongne ( Hôtel de Bourgogne ) w 1610 w trupie Valleran . Dwa lata później objął tam kierownictwo oddziału, aw 1612 roku utworzył tam własny oddział . Stworzył trio z dwoma chłopcami-piekarzami, takimi jak on, Gaultier-Garguille (zm. 1633) i Turlupine (zm. 1637) i obojętnie grał role mężczyzn i kobiet, ale kiedy był posypany mąką, jego przyjaciele nosili maskę. O swojej grze Tallemant napisał: „Mówił rzeczy naiwnie i miał tak miłą twarz, że nie można było powstrzymać się od śmiechu na jego widok”. Od 1622 roku jest niekwestionowanym liderem z „ aktorów na króla ” i pozostał aż do śmierci. Guillot-Gorju zastąpił go w 1635 roku , a także utworzył trio z Gorguelu i Gringalet .
Według Maupointa ( Biblioteka teatrów , 1733), zanim został „dżokerem”, był piekarzem. Był, jak mówił, " szczerym, grubym, grubym i brzusznym mężczyzną, który pojawił się w teatrze tylko z dwoma pasami, jednym poniżej pępka, a drugim przy sutkach, które go w takim stanie wprowadzały. że zostałby wzięty za beczkę. Nie nosił maski; ale pokrył twarz mąką, tak że poruszając trochę ustami, nagle wybielił tych, którzy do niego mówili ”.
Cierpi na żwir , jego grymasy bólu są częścią jego gry i nie przeszkadzają mu żyć 80 lat. Został pochowany w parafii Saint-Sauveur.
Pracuje
Gros-Guillaume pisał dowcipy, w tym:
- The Railleries z Gros-Guillaume w sprawach tego czasu (1623);
- Les Bignets de Gros-Guillaumes w Turlupin i Gautier-Garguille za mardy-gras, na Sieur Tripotin, posypany mąką dżentelmen z gospody Bourgongne ;
- Senne i radosne wizje Gros-Guillaume'a ;
- Testament Gros-Guillaume (1634);
- Myśl przydarzyła się ważnemu człowiekowi (1634).
Uwagi i referencje
- François Rémond, Postać farsy i jego tłumacz: Praktyki zawodowych paryskich żartownisiów (1610-1686) , rozprawa doktorska, University Paris III, 2014 s.486.
- ( Mongredian 1966 , s. 55).
- ( Mongredian 1966 , str. 56).
Zobacz również
Bibliografia
- Alfred Canel, „Dwóch normańskich żartownisiów: Gros-Guillaume i Gaultier Garguille”, Revue de la Normandie , Rouen, Imprimerie E. Cagniard, 1862 ( artykuł online ).
- Georges Mongrédien , Życie codzienne aktorów w czasach Moliera , Paryż, Librairie Hachette,1966, 284 s. ( ISBN 2-01-007302-9 ).