Zielona Księga opisuje specyfikacje dla Philips CD-I , lub interaktywny CD formacie , wprowadzony w 1987 roku . Ta technologia tworzenia interaktywnych prezentacji nie osiągnęła oczekiwanego sukcesu komercyjnego. Specyfikacje innych płyt ( CD audio , itd. ) Są opisane w szeregu standardów znanych jako Rainbow Books ( „książki nieba na dziobie ” ).
Jest to standard CD opracowany w 1986 roku przez firmy Philips i Sony, który definiuje format interaktywnych multimedialnych płyt kompaktowych przeznaczonych dla odtwarzaczy CD-i . Standard nie był pierwotnie dostępny za darmo i musiał zostać zakupiony w firmie Philips. Jednak wersja z 1994 roku została ostatecznie udostępniona bezpłatnie przez firmę Philips.
Płyty CD-i są zgodne ze standardami Czerwonej Księgi , która standaryzuje płyty audio CD (CD-DA). Ścieżki na płycie CD-i mogą być ścieżkami formatu CD-DA lub CD-i. Ale pierwszy utwór musi być zawsze w formacie CD-i, a wszystkie utwory CD-i muszą być zgrupowane na początku płyty. Ścieżki CD-i mają różne klasy w zależności od ich zawartości („ dane ”, „ wideo ”, „ audio ”, „puste” i „wiadomość”). Sektory „Wiadomości” zawierają dane dźwiękowe, aby ostrzec użytkowników odtwarzaczy audio CD, że płyta, której próbują słuchać, jest i-CD, a nie Audio-CD. Specyfikacja CD-i zawiera również system plików podobny (ale niekompatybilny) do standardu ISO 9660 , a także niektóre specyficzne pliki, które są potrzebne na CD-i kompatybilnym z płytą.
CD-i Ready to format pośredni, również opracowany przez firmę Philips, który definiuje płyty kompatybilne z cyfrowymi odtwarzaczami audio CD i odtwarzaczami CD-i. W tym formacie oprogramowanie i dane CD-i są umieszczane na ścieżce 1.
Format CD-i Bridge zdefiniowany w Białej Księdze (in) firmy Philips jest formatem przejściowym, który umożliwia odtwarzanie płyt zarówno w odtwarzaczach CD-ROM, jak i CD-i.