Grand Chancellor ( szwedzki : rikskansler , dosłownie „Kanclerz Królestwa”) to tytuł i urząd obowiązujących w Królestwie Szwecji od 1560 do 1680. Posiadacz tego urzędu był członkiem Rady Królestwa Szwecji ( sv) . Od 1634 r. Wielki Kanclerz był jednym z pięciu Wielkich Oficerów Królestwa (sv) , którzy byli głównymi członkami Tajnej Rady i każdy z nich przewodniczył rządowi. Wielki Kanclerz przewodniczył Kancelarii Tajnej Rady. W 1792 r., Ponad sto lat po zniesieniu opłaty w 1680 r., Został przywrócony. Siedem lat później, w 1799 roku, został ponownie zniesiony.
W średniowieczu , z XIII -tego wieku , kanclerz króla był powiernikiem blisko władcy, zazwyczaj człowiekiem Kościoła , i był odpowiedzialny za pomoc królowi w negocjacjach z obcych mocarstw.
Pierwszym , któremu nadano godność wielkiego kanclerza, został Conrad von Pyhy w 1538 r., Za panowania Gustawa Wazy . Ale wypadł z łask w 1543 roku i nie został zastąpiony. Następuje siedmioletnia przerwa.
W 1560 r. Za króla Eryka XIV funkcja rikskanslera pojawiła się ponownie w osobie Nilsa Gyllenstierny i utrwaliła się na następne sto lat.
Wielki Kanclerz, powoływany przez Króla Szwecji , odpowiada za wykonanie rozkazów koronnych, aw szczególności kieruje polityką zagraniczną. Z biegiem czasu jej prerogatywy wzrosły do tego stopnia, że trzeba było utworzyć Kancelarię Tajnej Rady. W 1634 r. Pięciu Wielkich Oficerów Królestwa ( De de fem höga riksämbetsmännen ) stało się pięcioma najpotężniejszymi i najbardziej wpływowymi członkami Tajnej Rady. Kanclerz zajmuje czwarte miejsce. Mimo to Wielki Kanclerz staje się najważniejszym członkiem Tajnej Rady.
Najbardziej znanym i wpływowym z Wielkich Kanclerzy Szwecji był Axel Oxenstierna, sprawujący urząd przez 42 lata (1612-1654), często porównywany do swego współczesnego i sojusznika Richelieu .
W 1680 roku król Karol XI zniósł tytuł Wielkiego Kanclerza i zastąpił go „Prezydentem Kancelarii” ( szwedzki : kanslipresident ), mającym mniej więcej takie same uprawnienia. W 1792 r. Książę Karol (późniejszy Karol XIII ) przywrócił urząd rikskanslera , ale został on definitywnie zniesiony w 1799 r. Przywrócono urząd Prezydenta Kancelarii, który z kolei został zniesiony w 1809 r. Minister Stanu ds. Zagranicznych ( utrikesstatsminister ).
Nazwisko | Obrazek | Narodziny | Przejmuję urząd | Koniec funkcji | Śmierć | Źródło |
---|---|---|---|---|---|---|
Conrad von Pyhy | Nieznany | 1538 | 1543 | 1553 | ||
Nils Göransson Gyllenstierna | 1526 | 1560 | 1590 | Październik 1601 | ||
Erik Larsson Sparre | 13 lipca 1550 | 1593 | 1600 | 20 marca 1600 | ||
Svante Turesson Bielke | 1567 | 1602 | 2 czerwca 1609 | |||
Axel Oxenstierna | 16 czerwca 1583 | 6 stycznia 1612 | 28 sierpnia 1654 | |||
Erik Axelsson Oxenstierna | 13 lutego 1624 | 28 sierpnia 1654 | 23 października 1656 | |||
Magnus Gabriel De la Gardie | 15 października 1622 | 13 lutego 1660 | 1680 | 26 kwietnia 1686 | ||
Fredrik sparre | 2 lutego 1731 | 1792 | 1797 | 30 stycznia 1803 |