Giovanni Carnovali
Giovanni Carnovali
Autoportret
| Narodziny |
29 września 1804 Montegrino Valtravaglia |
|---|---|
| Śmierć |
5 lipca 1873(w wieku 68 lat) Coltaro ( d ) |
| Przezwisko | El Piccio |
| Narodowość | Włoski (17 marca 1861 -5 lipca 1873) |
| Czynność | Malarz |
| Miejsca pracy | Bergamo , Cremona , Mediolan |
Giovanni Carnovali dit Piccio ("Mały") ( Montegrino Valtravaglia (Varese),29 września 1804- Cremona ,5 lipca 1873) To włoski malarz , który był aktywny w XIX -tego wieku .
Biografia
Giovanni Carnovali wkrótce przeniósł się do Albino w prowincji Bergamo . W 1815 roku, w wieku jedenastu lat, został przyjęty do Akademii Carrara w Bergamo pod kierunkiem malarza Giuseppe Diottiego, który natychmiast rozpoznał naturalny talent swojego młodego ucznia.
Artysta nie potrwa długo, aby zerwać z neoklasycyzmu ścisłym jego trening akademicki do powrotu do graficznego tradycji XVI -tego wieku , którą interpretować z dużą swobodę ekspresji, zwłaszcza w portrecie.
Jego debiut na wystawie w Akademii Carrara i pierwsze duże zamówienie na prace o tematyce religijnej sięgają 1826 roku.
Po pierwszych krótkich wyjazdach studyjnych w drugiej połowie lat dwudziestych XIX wieku udał się do Rzymu w 1831 r., A wracając zatrzymał się w Parmie .
W 1838 r. Przeniósł się do Mediolanu i dwukrotnie brał udział w wystawach Brery (1839 i 1840).
W tych latach styl Giovanniego Carnovali ewoluuje pod wpływem Correggia , Andrei Appianiego oraz francuskiej sztuki paryskiej lat czterdziestych XIX wieku w kierunku malarstwa mniej opisowego, bardziej miękkiego, z rozmytymi konturami.
Istnieją dokumenty potwierdzające drugi pobyt w Rzymie w 1843 roku i długą podróż do Neapolu i Paryża w 1845 roku.
Ta zmiana stylu zakończyła się w 1863 r. Odrzuceniem dzieła przez kościelną komisję Alzano Lombardo, ze względu na bezprecedensową swobodę i śmiałe eksperymentalne użycie światła.
Giovanni Carnovali zmarł dalej 5 lipca 1873podczas pływania w Po .
Pracuje
Jego główne prace dotyczą scen biblijnych i mitologicznych z historii Rzymu, pejzaży i portretów postaci ówczesnej arystokracji.
Akademia Carrara, Bergamo- Autoportret ,
- Portret Anastasii Spini,
- Flora (1858-1859), olej na płótnie 65 × 50 cm ,
- Portret Benedetto Tasca (ok. 1850), kolekcja prywatna, Bergamo
- Lungo l'Adda (1859), olej na płótnie 72 × 109 cm , własność prywatna,
- Aminta baciato da Silvia (1838)
- Salmacis et Hermaphrodite (1856), kolekcja prywatna, Crema,
- Hagar in the Desert (1862), ołtarz, bazylika Alzano Lombardo,
- Krajobraz z dużymi drzewami (1844-1846), GAM, Mediolan,
- Portret Giny Caccii (1862), kolekcja prywatna, Mediolan,
- Portret lekarza weterynarii GAM, Rzym,
- Portret Pietro Ronzoniego (1825), Gallerie di Piazza Scala, Mediolan,
Bibliografia
- V. Bignami, La pittura lombarda del sec. XIX , 1900;
- AA.VV., Catalogo dell'esposizione postuma delle opere di G. Carnovali , 1909;
- C. Carrà, Pittori romantici lombardi , 1932;
- Ciro Caversazzi, G. Carnovali , 1933;
- P. D'Ancona, Le vie d'ltalia , 1948;
- M. Valsecchi, Kat. della Mostra di G. Carnovali, detto il Piccio , 1952;
- N. Zucchelli, A. Locatelli Milesi, Cat. della mostra del Piccio , 1954;
- M. Valsecchi, F. Rossi i B. Lorenzelli, Il Piccio , 1974;
- R. Barilli, Il secondo '800 italiano , 1988.
Linki zewnętrzne
- (it) Elena Lissoni , Giovanni Carnovali , internetowy katalog Artgate wydany przez Fondazione Cariplo , 2010, CC BY-SA.
- Obraz Giovanniego Carnovali na stronie Exibart.com
- Stała wystawa w Montegrino Valtravaglia
- Giovanni Carnovali na Youtube