Gioacchino Ventura

Biografia

Narodziny	8 grudnia 1792 Palermo
Śmierć	2 sierpnia 1861(w wieku 68 lat) Wersal
Narodowość	Włoski
Zajęcia	Kaznodzieja , filozof

Inne informacje

Pracował dla	Uniwersytet Rzymski „La Sapienza”
Religia	katolicyzm
Zakony religijne	Zakon Teatynów , towarzystwo Jezusa

Ojciec Gioacchino Ventura di Raulica (ur8 grudnia 1792w Palermo i zmarł dalej2 sierpnia 1861w Wersalu ) jest sycylijskim kaznodzieją i filozofem oraz włoskim patriotą.

Biografia

Urodzony w Palermo , wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w 1808 r. , Które opuścił, aby wstąpić do Zakonu Teatynów w 1817 r . Wyświęcony na księdza, wyróżnił się jako dziennikarz katolicki i apologeta (wygłosił pochwałę grobową Piusa VII w 1823 r.), Bliski ideom Lamennaisa , Maistre i Bonalda .

Mianowany przez Leona XIII profesorem prawa kanonicznego na „La Sapienza” w Rzymie , w 1830 roku został wybrany generałem teatynów. Opublikował De methodoosophandi w 1828 r. I Bellezze della Fede w 1839 r . Po ukończeniu generalatu (1830-33) poświęcił się głoszeniu i dzięki swym elokwentnym słowom zyskał wielką popularność w całych Włoszech , co przyrównało go do Lacordaire'a .

Ojciec Ventura próbował wykorzystać swoje wpływy u Piusa IX, aby popchnąć go do rządu doradczego i reprezentatywnego: wybrany przez Papieża do wygłoszenia przemówienia pogrzebowego Daniela O'Connell w 1847 roku, zelektryzował słuchaczy identyfikując religię i wolność.

Entuzjastyczny zwolennik sycylijskiej rewolucji 12 stycznia 1848, został mianowany przez nowego ministra pełnomocnego rządu i nadzwyczajnego w Rzymie. Zwolennik konfederacji włoskiej pod przewodnictwem papieża, poparł wojnę z Austrią i stanął po stronie przeciwko powołaniu Pellegrino Rossiego na szefa rządu w Rzymie. Po zabójstwie Rossiego sprzeciwił się ucieczce Papieża do Gaety . Pozostając w Rzymie, jego pozycja stała się delikatna: odmówił przyjęcia miejsca w rzymskim zgromadzeniu konstytucyjnym, niemniej jednak uznał republikę rzymską za przedstawiciela republiki sycylijskiej.

Udał się do Civitavecchia, aby odwieść Oudinota przed atakiem na Rzym, ale mu się nie udało. Po upadku republiki wyjechał na wygnanie do Montpellier , gdzie przez dwa lata praktykował głoszenie i pisanie po francusku, a następnie w 1851 r. Przyjechał do Paryża, gdzie z nowym sukcesem poświęcił się głoszeniu. Jego wykłady na Madeleine opublikowane zostały pod tytułem Filozoficznym Katolickiego rozsądku i rozumu (1852), jego Lent kazania , wydane w 1857 roku w Tuileries w przedniej Napoleona III, opublikowane zostały pod tytułem władzy politycznej Christian .

Opublikował także dzieła filozoficzne: La tradizione e semi-pelagiani dellaosophia , Saggio sull „origin dell” idee , Philosophie chretienne (Paryż, 1861) i zmarł w tym samym roku w Wersalu .

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :