Giancarlo Vitali
Giancarlo Vitali
Giancarlo Vitali , urodzony dnia29 listopada 1929w Bellano i zmarł dalej25 lipca 2018 rw tym samym mieście jest współczesnym włoskim malarzem i grafikiem .
Biografia
Urodził się Giancarlo Vitali 29 listopada 1929w Bellano nad jeziorem Como od rodziny rybaków.
Zaczął malować w wieku piętnastu lat, po pracy w Instytucie Grafiki w Bergamo .
W 1947 r. Swoje pierwsze prace wystawiał w Angelicum w Mediolanie , z okazji odbywającej się co dwa lata wystawy sztuki sakralnej. W 1949 roku przyjechał, aby pokazać dwa swoje prace na odbywającej się co dwa lata wystawie: Visitazione i Cena w Emaus , które zebrały entuzjastyczne recenzje Carlo Carra .
Vitali otrzymuje kartę członkowską Akademii Brera w Mediolanie, ale znajdując się w bardzo trudnej sytuacji ekonomicznej, jest zmuszony ją odrzucić.
W 1981 roku jego syn Velasco Vitali, również malarz, zachęcił Giancarlo do pracy jako grawer.
W 1983 roku reprodukcja jednego z jego obrazów została ukończona w rękach Giovanniego Testoriego (w) , który był pod takim wrażeniem, że chciał się z nim spotkać. Obraz przedstawia królika w ćwiartce.
Spotkanie rodzi głęboką i solidną relację, opartą na wzajemnym szacunku i podziwie, która z czasem przeradza się w długą i głęboko zakorzenioną przyjaźń. W 1984 roku Testori napisał artykuł o twórczości Vitai na trzeciej stronie Corriere della Sera i zorganizował swoją pierwszą indywidualną wystawę w Compagnia del Disegno w Mediolanie. Później Vitali ma kilka wystaw w instytucjach publicznych i prywatnych oraz publikuje serię katalogów i teczek druków.
Pod koniec lat 80. wyprodukował na zlecenie Fundacji Ca 'Granda liczne dzieła sztuki publicznej, w tym Portrety Dobroczyńców w Ospedale Maggiore w Mediolanie.
Giancarlo Vitali umiera dalej 25 lipca 2018 rw wieku osiemdziesięciu ośmiu lat, w swoim domu nad jeziorem Como, w Bellano, gdzie się urodził i gdzie zdecydował się mieszkać. Pogrzeb odbędzie się 27. w Bellano w kościele San Nazaro i Celso. Zostawia żonę Germanę i dzieci Velasco, Sarę i Paolę.
Tematy
Jego poddanymi są mężczyźni i kobiety z jego wioski: aptekarz, ksiądz, kobieta, która chce zerwać kurczaka. Potężne portrety pokornego człowieczeństwa, cichego, często zapomnianego, ale niezwykle żywego i przeniesionego w zawieszony czas dzięki obrazowi tak szlachetnemu, że Giovanni Testori określa „materialną świetność” .
Wystawy
- 2008 - „Giancarlo Vitali i Mario Botta ”, kurator: Carlo Bertelli, budynek ANCE, Lecco.
- 2007 - „Giancarlo Vitali: Works”, IIC, Madryt
- 2005 - „Cartella Clinica: Chronicle of an Unsought Sojourn”, Aula Magna z Ospedale di Lecco.
- 2003 - „L'Oltranza della pittura: Pamięci Giovanniego Testoriego”, Spazio Cinquesensi, Mediolan.
- 2002 - „La musica dipinta: Drawings and Oils”, Spazio Cinquesensi, Mediolan.
- 2001 - „After”, Arsmedia, Bergamo; w 2002 r. wystawa z kolejnymi rysunkami i olejami została zaprezentowana w Compagnia del Disegno w Mediolanie.
- 2000 - „Il Paese del Pittore”, Spazi industriali dell'ex Cotonificio Cantoni, Bellano.
- 2000 - „Lunario Minimo”, zorganizowane przez Comune di Cento we współpracy z Promoart, Chiesa sconsacrata di San Lorenzo, Ferrara .
- 1999 - „Giancarlo Vitali”, kurator: Giancarlo Consonni, Palazzo Sormani Milan.
- 1999 - „Le stagioni della Vita”, kurator: Domenico Montalto, Galeria Cantico w klasztorze San Damiano w Asyżu .
- 1997 - „La Memoria Sottile”, Scuderie of Villa Manzoni, Lecco.
- 1996 - „Giancarlo Vitali: Retrospective”, kurator: Marco Goldin, Palazzo Sarcinelli, Conegliano .
-
1994 - „Giancarlo Vitali”, zorganizowany przez Civica Raccolta Bertarelli w Sala Castellana , Castello Sforzesco, Mediolan.
- 1991 - „Le forme del tempo: hołd dla Antonio Stoppani”. Musei Civici, Villa Manzoni i Galleria Bellinzona, Lecco.
- 1987 - „La famiglia dei ritratti”, kurator: Giovanni Testori, Musei Civici, Lecco.
- 1985 - „Giancarlo Vitali”, kurator: Giovanni Testori, La Compagnia del Disegno, Mediolan.
Publikacje
- „Giancarlo Vitali: Obrazy, ryciny i rysunki”. Tekst Leonardo Castellucci. Florencja, 2007.
- „Cartella Clinica”. Przedmowa Marco Vallora. Teksty Giancarlo Vitali i Andrea Vitali (pisarz i laureat nagrody Bancarelli w 2007 r.), Wydawnictwo Cattaneo, 2005.
- „Dono di luoghi. Wiersze Giancarlo Consonniego”. Stowarzyszenie budowniczych prowincji Lecco i wydawnictwo Itaca, 2004.
- „L'Oltranza della pittura”, autor: Giancarlo Testori. Wydanie Itaca, 2003.
- "Według". Przedmowa Giuliano Collina, wydawnictwo Itaca, 2001.
- „Il paese del pittore”. Przedmowa Marco Fragonary, wiersz Tonino Guerry wraz z tekstem Andrei Vitali. DeAgostini Rizzoli , 2000.
- „Lunario Minimo”. Przedmowa Ludovico Pratesi, DeAgostini Rizzoli, 2000.
- „Stagioni della vita”. Tekst: Domenico Montalto. Wydanie Itaca, 1999.
- „La Memoria Sottile”. Teksty Tiziany Roty i Marco Carminatiego oraz wiersze Valerio Magrelli . Publikacja Itaca, 1997.
- „Giancarlo Vitali”. Teksty Marco Goldina i Marco Vallory. Electa Mondadori, 1996.
- „Catalogo generale dell'opera incisa”. Pod redakcją Paolo Belliniego. Wydawnictwo Bellinzona - Linati - Stefanoni, 1994.
- „Le forme del tempo”. Wprowadzenie przez Alberto Longatti. Wydawnictwo Bellinzona, 1991.
- „La famiglia dei ritratti”. Tekst Giovanniego Testori. Electa, 1987.
- „Giancarlo Vitali”. Pod redakcją Giovanniego Testori, La Compagnia del Disegno, 1985.
Wydania
Portfolio grawerowane
- „Suovetaurilia”, licząca 6 rycin. Tekst Carlo Bertelli, wydawnictwo Itaca - Mediolan 2008.
- „Abitare”, 6 rycin. Tekst Mario Botta, Stowarzyszenie Budowniczych Prowincji Lecco, 2006.
- „Omaggio al cantiere”, 5 rycin. Tekst Mario Sangiorgio, Stowarzyszenie Budowniczych Prowincji Lecco, 2004.
- "Koncert", 8 rycin z 8 wierszami Giancarlo Consonniego, przedmowa Marco Vallora, 2002.
- "Bestiario", 8 wierszy Giancarlo Consonniego i 8 rycin Giancarlo Vitali, wstęp Gina Lagorio, wydawnictwo Itaca - Mediolan, 1999.
- „Le forme del tempo”, przedmowa Alberto Longatti. Wydawnictwo Bellinzona, 1991.
- „Tommaso Grossi”, 2 ryciny wraz z 2 wierszami. Przedmowa Gianfranco Scotti. Lions Club, 1991.
- „Il mio museo daily”, przedstawiony przez Testori i wydrukowany przez Bandini. Wydawnictwo Bellinzona, 1985.
- „Poesie per il Trittico del toro”, 3 wiersze Giovanniego Testoriego z ryciną Giancarlo Vitali. Publikacja La Compagnia del Disegno, 1985.
- "Il mio paese del lago", przedstawione przez Gianniego Brera i wydrukowane przez Giorgio Upiglio. Wydanie Bellinzona, 1982.
Książki artystów
- „Maschere”, autorstwa Henri de Régnier z 2 oryginalnymi rycinami.
- „Attorno al tavolo”, 11 rycin i 9 wierszy Franco Loi. Tavolo Rosso - Stamperia Albicocco, Udine, 2003.
- „Guardare i Tramonti”, wiersz Tonino Guerry wraz z 9 rycinami. Wydawnictwo Gibralfaro, Werona 2000.
Uwagi i odniesienia
-
(in) „ Giancarlo Vitali ” , zaczerpnięte z zapisu w słowniku Bénézit na Oxford Art Online ,2011( ISBN 9780199773787 )
-
(it) " Lutto nel mondo dell'arte, è morto il pittore bellanese Giancarlo Vitali " , na lecconotizie.com ,25 lipca 2018 r(dostęp 26 lipca 2018 )
-
(it) Gianluigi Colin, „ Morto l'artista Giancarlo Vitali Il talento di un genio involontario ” , na corriere.it ,25 lipca 2018 r(dostęp 27 lipca 2018 )
-
(it) Giovanni Gazzaneo, „ Arte. Addio do Giancarlo Vitali. Fu "scoperto" da Giovanni Testori " , na avvenire.it ,26 lipca 2018 r(dostęp 27 lipca 2018 )
Załączniki
Powiązany artykuł
Linki zewnętrzne