Giacomo Manzoni
Giacomo Manzoni
Giacomo Manzoni ( Mediolan ,26 września 1932) Jest kompozytorem , krytykiem muzycznym, tłumaczem i nauczycielem języka włoskiego . Jego utwory wykonywali tacy muzycy jak Claudio Abbado , Bruno Maderna , Maurizio Pollini , Ernest Bour , Giuseppe Sinopoli , Vladimir Fedoseev i Riccardo Muti . W latach 1958-1966 był krytykiem muzycznym w dzienniku Unità . Od 1959 r. Poprzez liczne tłumaczenia wprowadził do Włoch myśl Theodora W. Adorno i Arnolda Schönberga . Ponadto Manzoni napisał pierwszą włoskojęzyczną biografię poświęconą Schoenbergowi, a także Przewodnik po muzyce symfonicznej , który był wielokrotnie przedrukowywany. Od 1962 wykładał kompozycję w Konserwatorium w Mediolanie, Konserwatorium w Bolonii i Musical Scuola w Fiesole oraz prowadził kursy i seminaria za granicą. Od 1994 roku jest członkiem Académie nationale Sainte-Cécile .
Biografia
Urodził się Giacomo Manzoni 26 wrześniaw Mediolanie, ale w 1948 roku rozpoczął studia kompozycji w Mesynie pod kierunkiem Gino Contilli. Kontynuował studia muzyczne w Konserwatorium w Mediolanie, gdzie studiował kompozycję u Ettore Desderi i Orazio Fiume, fortepian u Allessandra Mozzatiego oraz literaturę włoską u Salvatore Quasimodo . W 1953 roku został wyrzucony z Konserwatorium na dwa tygodnie za zebranie podpisów pod petycją na rzecz Juliusa i Ethel Rosenbergów . W następnym roku studiował na stypendium na Uniwersytecie w Tybindze . W 1955 r. Uzyskał dyplom z języków obcych i literatur na Uniwersytecie Bocconi w Mediolanie, gdzie obronił pracę magisterską na temat roli muzyki w twórczości Thomasa Manna , którego poznał w tym samym roku.
Od lat pięćdziesiątych zaprzyjaźnił się z różnymi osobistościami, w tym Luigim Pestalozza , Luigi Nono, Bruno Maderną, Franco Donatoni, Niccolò Castiglioni i Aldo Clementi. W 1956 roku został redaktorem czasopisma Muzyki Współczesnej Nie Diapason i gra jako pianista w Opera za trzy grosze od Bertolta Brechta w reżyserii Giorgio Strehlera i pod kierunkiem Bruno Maderna . W następnym roku, Seconda Piccola Suita na skrzypce i fortepian, tworzony e letnie kursy w Darmstadt. W latach 1958-1966 pracował jako krytyk muzyczny w lewicowym dzienniku Unità . W tym samym czasie, w latach 1959–1963, był redaktorem słownika i encyklopedii Ricordi. W 1959 roku przetłumaczył Filozofia nowej muzyki przez Theodor Adorno i 1963 z Traktatem Harmonii przez Arnolda Schönberga . Od 1962 roku Manzoni był profesorem kompozycji w kilku włoskich konserwatoriach, w tym w Mediolanie i Bolonii, oraz prowadził kursy mistrzowskie we Włoszech i za granicą. Od lat 80. był członkiem rady redakcyjnej czasopisma Musica / Realtà, aw 1982 roku został zaproszony do Deutscher Akademischer Austauschdienst w Berlinie .
W latach 90. Manzoni został członkiem Académie nationale Sainte-Cécile i opublikował dwie antologie swoich pism, zatytułowane Scritti i Tradizione e utopia , które zostały częściowo przetłumaczone na język francuski. W 2007 roku wydał Parole per musica , w którym zebrał teksty, które umieścił w muzyce, wyjaśniając, co one dla niego reprezentują. W 2013 roku przekazał swoje osobiste archiwa Fundacji Giorgio Ciniego w Wenecji .
Nagrody
-
Leone d'oro na Venice Biennale Musica Quarry (2007)
- Dyplom honorowy w zakresie ochrony dóbr kultury na Uniwersytecie w Udine (2000)
- Price Omaggio a Massimo Mila za działalność pedagogiczną (1991)
- Medaglia d’oro ai benemeriti della scuola, della cultura e dell'arte (1990)
-
Premio Abbiati dla Doktor Faustus (1988-1989)
-
Premio Abbiati dla Dedica, najlepsza włoska kompozycja roku (1985-1986).
- Nagroda Unesco dla Parole da Beckett (1973).
Pisma
-
Parole per musica , Palermo, L'Epos, 2007
-
Pisma , teksty zebrane, przetłumaczone i opatrzone komentarzami Laurent Feneyrou, Paryż, Basalte, 2006
-
Tradizione e utopia , Mediolan, Feltrinelli, 1994
-
Scritti , Florencja, La Nuova Italia, 1991
-
Arnold Schönberg. L'uomo, opera, i testi musicati , Mediolan, Feltrinelli, 1975
-
Guida all'ascolto della musica sinfonica , Mediolan, Feltrinelli, 1967
Pracuje
Teatr Muzyczny
-
La legge (1955), akcja sceniczna w jednym kroku, libretto Giacomo Manzoniego
-
La sentenza (1960), akt w dwóch obrazach, libretto Emilio Jona
-
Atomtod (1964), w dwóch etapach, libretto Emilio Jona
-
Per Massimiliano Robespierre (1974), sceny muzyczne w dwóch etapach, teksty Robespierre'a i innych autorów, zamówione przez Giacomo Manzoniego i Virginio Puechera, przy współpracy Luigiego Pestalozzy
-
Doktor Faustus, scene dal romanzo di Thomas Mann (1988), trzy akty (11 tabel, interludium i epilog), tekst Thomasa Manna na zamówienie Giacomo Manzoniego
Muzyka instrumentalna
Solo
-
Klavieralbum (1956) na fortepian
-
Percorso F (1976) na kontrabas
-
Echi (1981) na gitarę
-
Incipit (1983) na fortepian
-
Percorso H (1987) na flet
-
Motto: AMM (1999), na flet w G lub flecie basowym
-
None (2002) na fortepian
-
Entrata (2002) na puzon
-
Percorso i (2005) na saksofon altowy (lub tenor)
-
708 (2009) na flet
-
Bagatelle (2012), fortepian
-
Dedica 2015 (2015), gitara
Zespoły do dziesięciu instrumentalistów
-
Suita Piccola (1952-1955) na skrzypce i fortepian
-
Seconda piccola suita (1956) na skrzypce i fortepian
-
Improvvisazione (1958) na altówkę i fortepian
-
Frase (1988) na klarnet i fortepian
-
Duplum (1991) na fagot i puzon
-
Frase 2 (1993) na flet i skrzypce
-
Furioso (1995) na skrzypce i fortepian
-
Frase 3 (2003), na flet w G i harfę
-
Fantasia w duecie sull'op. 46 di Schumann (2005), na dwa fortepiany
-
Esej (1991) na flet, klarnet basowy i fortepian
-
MTRC 1998 (1998) na klarnet B-dur , wiolonczelę i fortepian
-
Entrata a tre (2012) na klarnet, altówkę i perkusję
-
Entrata na narodziny. 2 (2013) na puzon, wiolonczelę i kontrabas
-
Quadruplum (1968) na dwie trąbki i dwa puzony
-
Quartetto per archi (1971), na kwartet smyczkowy
-
Sigla (1976), na dwa trąbki i dwa puzony
-
To Planets and to Flowers (1989) na kwartet saksofonowy
-
Musica per Pontormo (2 ° quartetto) (1995), na kwartet smyczkowy
-
Voci (IV Quartetto) (2005) na kwartet smyczkowy
-
Saluto (2005), na kwartet saksofonowy
-
Ex novo (2011-2013) na flet lub piccolo, klarnet, skrzypce i wiolonczelę
-
Epodo (1976), na kwintet dęty
-
Incontro (1983) na skrzypce i kwartet smyczkowy
-
Transitori d'estinzione (1998), na pięć instrumentów (flet G , klarnet basowy, perkusja, altówka, wiolonczela)
-
Il sorriso svanito (1999), na pięć instrumentów (flet, klarnet basowy, perkusja, skrzypce, altówka)
-
Stomp (1999), na kwintet dęty
-
Cygnusquintet (2013) na flet, obój, mandolinę, skrzypce i wiolonczelę
-
D'improvviso (1981), na sześciu lub dwunastu perkusistów
-
Videomusic (1999), na sześciu wykonawców: klarnet basowy, instrumenty perkusyjne (dwóch wykonawców), harfa, altówka, wiolonczela
-
Quarto rivolto (2011), na sekstet smyczkowy
-
Largo (Inverno RV 247) (2001) na flet / piccolo, klawesyn i kwartet smyczkowy
-
Francesco (2004) na flet lub piccolo, klarnet basowy, fagot, perkusję, altówkę i wiolonczelę
-
Musica notturna (1966) na pięć instrumentów dętych, fortepian i perkusję
-
Frase 2b (1993) na troje skrzypiec, talerz podwieszany i trzy grzechotniki
-
Opus 75 (1993) na siedem instrumentów perkusyjnych
-
Percorso a otto (1975), na podwójny kwartet dęty drewniany
-
„Die Strahlen der Sonne…” (1985), na dziewięć instrumentów (flet, fortepian, harfę, dzwonki, perkusję, dwoje skrzypiec, altówkę, wiolonczelę)
-
Parafrasi con finale (1969) na dziesięć instrumentów
-
Hölderlin: epilogo (1980) na róg angielski, róg, trąbkę, puzon, perkusję, dwoje skrzypiec, altówkę, wiolonczelę i kontrabas
-
Opus 50 (Daunium) (1984) na dziesięć instrumentów perkusyjnych
Zespoły kilkunastu instrumentalistów
-
Spiel (1969) na jedenaście instrumentów smyczkowych
-
Percorso C2 (1976) na fagot i jedenaście instrumentów smyczkowych
-
Nuovo incontro (1984) na skrzypce i instrumenty smyczkowe (minimalna liczba: sześć pierwszych skrzypiec, sześć drugich skrzypiec, cztery altówki, trzy wiolonczele, jeden kontrabas; maksymalna liczba: dwanaście pierwszych skrzypiec, dziesięć drugich skrzypiec, osiem altówek, sześć wiolonczel, trzy kontrabasy)
-
Studio da concerto (2005) na skrzypce, dwadzieścia cztery instrumenty dęte i perkusję
-
Percorso C3 (2012), na jeden lub więcej instrumentów ad libitum i dwanaście strun
Orkiestra
-
Fantasia, recitativo e finale (1954-1955)
-
Studio per 24 (1962), na orkiestrę kameralną
-
Studio nr. 2 (1962-1963)
-
„Insiemi” (1967)
-
Multipli (1973) na orkiestrę kameralną
-
Variabili (1973)
-
Lessico (1978) na podwójną orkiestrę złożoną z dwudziestu czterech lub pięćdziesięciu dwóch instrumentów smyczkowych
-
Modulor (1979), na cztery orkiestry
-
Oda (1982)
-
Adagio e solenne (Omaggio alla repubblica di San Marino) (1990)
-
Malinamusik (1990)
-
Il clamoroso non cominciar neppure (2000)
-
Sembianti (2003)
-
Mercurio Transita Davanti Al Sole (2006)
-
Studio 2012 (2012), na orkiestrę kameralną
Fortepian i orkiestra
-
Msza św .: Omaggio a Edgar Varèse (1977).
-
Più mosso (2014), na dwa fortepiany i orkiestrę smyczkową.
Muzyka wokalna
Głos a cappella
-
Estremità (1983) na głos solowy
-
Vergers (2006) na dwanaście głosów
-
Nel tuo silenzio (2009) na głos solowy
Głos i instrument solo
-
Spass (1965) na sopran i fortepian
-
An die Musik (1989) na sopran i flet
-
4 versi di Marina Cvetaeva (1990) na sopran i skrzypce
-
Hermano aterrado (1992) na sopran i talerz podwieszany
-
Du Dunkelheit (1998) na głos żeński i fortepian
-
Per questo (2012), na głos żeński i trąbkę
Głosy i kilka instrumentów
-
Preludio - „Grave” W. Cuneya - Finale (1956), na głos żeński, klarnet, skrzypce, altówkę i wiolonczelę
-
Tre liriche di Éluard (1958) na sopran, flet, trąbkę, skrzypce i wiolonczelę
-
4 poezja hiszpańska (1962) na baryton, klarnet altowy i gitarę
-
Dieci versi di Emily Dickinson (1988) na lekki sopran, kwartet smyczkowy, dwie harfy (jedna ad libitum ) i dziesięć instrumentów smyczkowych
-
4 epigrammi (1993) na baryton, klarnet basowy i zespół instrumentalny (flet / piccolo, obój, perkusja, harfa, dwoje skrzypiec, altówka)
-
Ed io non priso posa (1994), na bas i osiem instrumentów (klarnet basowy, dwa rogi, harfa, cztery wiolonczele)
-
Canzonetta „Se mi fusse” (1996), na dziesięć głosów żeńskich, grzechotniki, cymbały podwieszane i bęben
-
Aria della gioia (1998) na sopran, trąbkę i dwa talerze podwieszane
-
Trame d'ombre (1998) na sopran, tenor, chór i zespół instrumentalny
-
Oltre la soglia (2001), kwartet smyczkowy z głosem żeńskim
-
Alla terra (2003) na mezzosopran i instrumenty
-
Die Scheiße (2008), na głos żeński, flet G , klarnet basowy, altówkę i wiolonczelę
-
Kokin b (2008), na dwa głosy żeńskie, cztery klarnety, dwie perkusje, smyczki
-
… In diesem Meer…: 3 canti per CA (2009), na bas-baryton, flet, klarnet, klarnet basowy, róg, perkusję, harfę, skrzypce, altówkę, wiolonczelę, kontrabas
-
Il rumore del tempo (2011) na sopran, fortepian, klarnet, altówkę i perkusję
-
Cascando: musica per il radio play di Samuel Beckett (2012), na głos żeński, klarnet, róg, perkusję, fortepian i skrzypce
-
Thanatopsis (W.Cullent Briant) (2015) na baryton, trzy klarnety basowe, fagot, róg i kontrabas
-
Le arance non cadono dal cielo (2015), na chór męski unisono i dwóch perkusistów
-
Grave (alla memoria di Luigi Pestalozza) (2017) na sopran i siedem instrumentów
-
Il mare azzurro ... ritraendosi (2018), na głos żeński i cztery instrumenty
Głos i orkiestra
-
Don Chisciotte (1961) na sopran, mały chór i orkiestrę kameralną
-
Robespierre Suite (1976) na głosy solowe, głosy recytujące, chór i orkiestrę
-
Dedica (1985-1986) na flet, głos basowy i orkiestrę symfoniczną (z zespołem instrumentalnym i chórem poza sceną ad libitum )
-
Poesie dell'assenza (1990) na głos męski i orkiestrę
-
Finale e aria (1991) na sopran i orkiestrę z kwartetem smyczkowym
-
On deserto cresce. Tre metafore da Friedrich Nietzsche (1992) na głos, chór i orkiestrę
-
Allen (1996) na gracza i orkiestrę kameralną
-
Moi, Antonin A. (1997) na lekki sopran, muzyk i orkiestrę
-
O Europo! (1999) na sopran i orkiestrę
-
Pensiero XX di Giacomo Leopardi (2001) na pianistę, kwartet smyczkowy i fortepian
-
Sul passaggio del tempo (2001) na głos żeński (lub lektor i głos żeński) i orkiestrę
-
Al di qua dell'improvvisa barricata (2004) na mezzosopran, baryton, gracza i orkiestrę
-
Oscar, Oscar… (2005), dla jednego lub więcej czytelników (mężczyzn i / lub kobiet) oraz instrumenty perkusyjne
-
Progetto Eliogabalo (2007-2009) na pianistę i orkiestrę
-
Schuld (2016) na tenor i orkiestrę
Chór a cappella
-
Due sonetti italiani (1961) na chór mieszany
Chór i instrumenty
-
Uéi preà la biele stele (1987) na chór męski unison i dwie (lub jedną) perkusję basową
Chór i orkiestra
-
Cinque vicariote (1958) na chór mieszany i orkiestrę
-
Ombre (alla memoria di Che Guevara) (1968) na orkiestrę i głosy chóralne
-
Hölderlin (fremmento) (1972) na chór i orkiestrę
-
Scene sinfoniche per il Doktor Faustus (1984), z chórem offowym
-
Studio per il finale del Doktor Faustus per coro e orchestra (1985)
- Weheklag Doctor Fausti (Interludio dal Doktor Faustus)
Muzyka elektroniczna i mieszana
Muzyka elektroniczna
-
Studio Tre (1965) na taśmę magnetyczną
-
Musiche per l'Oreste di Vittorio Alfieri (1993) na taśmę magnetofonową
Instrument i nośnik elektroniczny
-
Percorso C (1975) na fagot i taśmę magnetofonową
-
Percorso GG (1979) na klarnet i płytę CD
-
Freedom (Omaggio a Jimi Hendrix) (2001) na wiolonczelę i nagrane dźwięki
Głos i media elektroniczne
-
6 canti dal Kokin shū (2006) na głos żeński, procesory elektroniczne i klawiaturę midi
Instrument, głos (głos solowy lub chór) i medium elektroniczne
-
Parole da Beckett (1970-1971), na dwa chóry, trzy zespoły instrumentalne i taśmę magnetofonową
-
Una… voce… chiama… (1994), na głos żeński, altówkę, procesory elektroniczne i taśmę magnetyczną
-
The men, the earth, the stones (1995), na sześciu wykonawców (flet / piccolo, obój / róg angielski, klarnet / klarnet basowy, skrzypce, wiolonczela, sopran) i taśma magnetyczna
-
Musica per Inferno di Dante (1995) na puzon, live electronics i chór na taśmie magnetycznej
-
Quanta oscura selva trovai (1995) na puzon, chór kameralny, taśmę / CD i procesory elektroniczne
Transkrypcje
-
Il ballo delle ingrate di Claudio Monteverdi (1968) na współczesną orkiestrę
-
Omaggio a Josquin: trascrizione di „Nymphes des bois…” (Lamentation of Ockeghem) (1985), na sopran, róg, skrzypce, dwie altówki i wiolonczelę
Ścieżka dźwiękowa filmu
Dyskografia
-
Triplum , CD, 2014, LIM 07C008 CDE: Frase 2 . Anna Maria Morini (flet), Enzo Porta (skrzypce)
-
The Art of Giuseppe Sinopoli: Concerto Recordings , CD, 2012, DGG 4806265: Mass: Omaggio a Edgar Varèse per pianoforte e orchestra . Giuseppe Sinopoli (dyrygent), Maurizio Pollini (fortepian)
-
Maurizio Pollini 20th Century , CD, 2011, DGG 4779918: Msza: Omaggio a Edgar Varèse per pianoforte e orchestra . Giuseppe Sinopoli (dyrygent), Maurizio Pollini (fortepian)
-
Festiwal Milano Musica - Stefano Gervasoni, Giacomo Manzoni, Anton Webern , CD, 2010, STR 33872: Ode , Sembianti . Orchestra sinfonica nazionale della Rai, Koenigs Lothar (dyrygent)
-
Flet w XXI wieku , CD, 2010, TAC 950601: 708 . Roberto Fabbriciani (flet)
-
Schumannesque , CD, 2010, RTE 025 RTC: Fantasia in duo sull'op. 46 di Schumann . Antonio De Letto Sardi (fortepian), Orietta Caianiello (fortepian)
-
Giacomo Manzoni - Autoportret , CD, 2008, STR 57009: Musica notturna , Dieci versi Emily Dickinson , Scene sinfoniche per il Doktor Faustus , Preludio - "Grave" W. Cuneya - Finale , Percorso GG , Omaggio a Josquin . Mołdawska Filharmonia Narodowa, Mołdawska Orkiestra Kameralna; Daniel Pacitti, Emilio Pomarico (dyrygenci); Lilia Shalomei (sopran)
-
La voce contemporanea in Italia , CD, 2007, STR 33769: Du Dunkelheit . Piacentini Riccardo (fortepian), Scandaletti Tiziana (fortepian)
-
Campi sonori , CD, 1999, WE 11326: Du Dunkelheit . Piacentini Riccardo (fortepian), Scandaletti Tiziana (fortepian)
-
Teatro alla Scala - Musica / Realtà presentano Musica per la Resistenza , CD 3, 1995, LIM 01C005 CDS: Men, Earth, Stones , nagrane w La Scala w Mediolanie
-
Giacomo Manzoni, Scene sinfoniche per il Doktor Faustus , CD, 1995, CRMCD 331442: Dieci versi di Emily Dickinson , Ode , Scene sinfoniche per il Doktor Faustus . Orkiestra i chór Filharmonii Narodowej Mołdawii; Daniel Pacitti (dyrygent), Veronica Garstea (dyrygent)
-
Giacomo Manzoni - Musica da camera , CD, 1989, CRMCD 1008: Klavieralbum 1956, Incipit , Preludio - "Grave" W. Cuneya - Finale , Opus 50 (Daunium) , Percorso GG , Omaggio a Josquin , Musica notturna . Echo Ensemble della Civica Scuola di Musica di Milano, Emilio Pomarico (dyrygent)
-
Musica nuova a Siena , winyl, 1987, FDM 0010: Due sonetti italiani . Coro Polifonico della toscana, R. Gabbiani (dyrektor chóru)
-
Mahler - Symphony No. 5 / Giacomo Manzoni - Dedica, winyl, 1986, FDM 0008: Dedica . Roberto Fabbriciani (flet), Giancarlo Luccardi (bas), Orchestra sinfonica dell'Emilia-Romagna (A.Toscanini)
-
Giacomo Manzoni - Parole Da Beckett / Ode, winyl, 1983, ITL 70098: Parole Da Beckett , Ode . Coro da camera della Rai, Orchestra sinfonica e coro di Roma della Rai, Bruno Maderna (dyrygent); Orchestra sinfonica di Milano della Rai, Ernest Bour (dyrygent)
-
Giacomo Manzoni, Arnold Schoenberg , winyl, 1982, 2532023: Msza: Omaggio a Edgar Varèse per pianoforte e orchestra . Giuseppe Sinopoli (dyrygent), Berliner Philharmoniker, Maurizio Pollini (fortepian)
-
Luigi Nono / Giacomo Manzoni , winyl, 1969, MM-1100: Musica Notturna , Quadruplum . Complesso del Circolo musical „A. Toscanini ”di Torino, American Brass Quintet
Linki zewnętrzne