| Narodziny |
Maj 1780 Litwa |
|---|---|
| Śmierć |
1853 Belgia |
| Stopień wojskowy | Generał |
|---|
Georges Constantin Zenowicz (Zénovietz, Zenovitz) urodzony wKwiecień 1780w Zamoche ( Litwa ), zmarł w 1853 r. w Belgii , jest polskim żołnierzem w służbie Francji .
Z litewskiej szlacheckiej rodziny (Despot-Zenowicz), miał bardzo młodego ducha patriotycznego i w 1797 r. Spiskował przeciwko rosyjskiej okupacji. Wstąpił w szeregi polskich legionów Armii Dombrowskiego we Włoszech .
Został ranny w bitwie pod Novi (1799), wrócił do Paryża ze swoim krewnym Kościuszką, który namawiał go do naturalizacji Francuza i wstąpienia do politechniki .
Wolał jednak czynną służbę i podporządkował się generałowi Oudinotowi w pułku grenadierów.
W 1800 awansował na dowódcę eskadry. Brał udział w walkach w Austrii (1805) , a następnie w Prusach (1806) . Jest podpułkownikiem w dniu1 st April 1807.
Wyróżniał się w Eylau i Wagram .
Po upadku imperium Polacy są zapraszani do powrotu do swojej partii, ale Zenowicz zapewnia swoją dawną francuską naturalizację. W ciągu stu dni był związany z dystryktem cesarskim.
Z pola bitwy pod Waterloo rozkazał generałowi Grouchy'emu dołączyć do Napoleona, ale za późno, aby być zdecydowanie przychylnym. Armia Loary zostaje odwołana, a Zenowicz wraca do Paryża.
W Styczeń 1816, ukazuje się pierwszy numer Tricolor Dwarf , satyrycznego dziennika opozycyjnego. Sprawa trafia do sądu, gdzie oskarżony jest Zenowicz. Broniony przez swojego prawnika, Me Poultiera, a następnie przez niego samego, został jednak uznany za winnego pomocy Robertowi Babeufowi , a następnie aresztowany. Jest on skazany na karę wydalenia z jego wspólników Bouquot , Babeufa i Duféy .
Odtąd przebywał na wygnaniu po tym, jak jego wyrok deportacyjny został zamieniony na wygnanie z Francji. Był w Niemczech w 1820 roku, kiedy opublikował swoją pierwszą pracę na Waterloo. W 1823 r. Wyjechał do Hiszpanii , następnie w 1827 r. Przebywał w Belgii i wrócił do Francji dopiero po Trois Glorieuses . Chętny do ponownego ustalenia prawdy o faktach, o które jest oskarżany w pracach de Vaulabelle i Vaudoncourt , opublikował swoje Oświadczenie w ciągu czterech dni kampanii 1815 roku w 1848 roku.