| Narodziny |
13 grudnia 1770 Auxerre |
|---|---|
| Śmierć |
31 sierpnia 1854(83) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Redaktor , prawnik |
Pierre Joseph Spiridon Duféy de l'Yonne , urodzony dnia13 grudnia 1770w Auxerre i31 sierpnia 1854w Paryżu jest francuskim prawnikiem, historykiem i wydawcą.
Jest synem Pierre'a Dufeya, piekarza w Auxerre (1737-) i Marie Boivin.
Dufey jest żonaty z Claire Fraisse.
Wykonuje zawód prawnika w Bordeaux.
Rewolucja znalazła go w szpitalach wojskowych w Perpignan. W 1793 roku napisał list do Nicolasa Maure'a , swojego zastępcy z ramienia Yonne na Konwencie Narodowym, w sprawie rozłamu między Société de Perpignan i Jacobins de Paris. Jakobini z Yonne są uważani za szczególnie radykalnych. Z dokumentu wynika, że ściśle z nimi współpracuje.
Kompozytor Blangini, kochanek Pauline Bonaparte , siostry Napoleona I er , wspomina spotkanie w 1807 roku z p. Dufey, sekretarzem hrabiego Auguste Laurent de Remusat . Rémusat jest „pierwszym szambelanem Napoleona” i „superintendentem okularów”. Blangini z entuzjazmem opisuje wdzięk i ducha Dufeya: „Pan de Rémusat wyszedł, ale podczas jego nieobecności zostałem przyjęty przez jego sekretarza, pana Dufeya, niezwykle uprzejmie, z najbardziej pożądaną elegancją. szczęśliwy posiadacz jednej z tych figurek, dzięki którym pokochasz mężczyznę od pierwszego wejrzenia. Warto zauważyć, że w swojej powieści „Der Karthäuser” nawet József Eötvös opisuje bardzo przystojnego, czarującego i inteligentnego „hrabiego Dufey”: „Damy nazywają go Adonis, mężczyźni nazywają go geniuszem”.
"Wyznania Napoleona" (1816) stały się najbardziej kwestionowaną publikacją Dufeya: "Niezwykle rzadkie fałszywe zeznania z powodu prawnika z Yonne, praca została zajęta i starannie zniszczona przez policję po jej opublikowaniu. 3 rozdziały poświęca relacjom Napoleona z tajnymi stowarzyszeniami i opisuje między innymi 3 inicjacje Napoleona, ze szczególnym tytułem „Przyjęcie Napoleona na stopniu P: H: R przez Iluminatów” z komentarzem: „Ramentati di non mai cambiare il Capello della Libertà per una Corona. ", Ale także jego relacje z Pascalem Paolim , z Nicolasem de Bonneville , Zimmermannem, opis społeczeństwa Filadelfów itp."
W 1816 r. Duféy był jednym z redaktorów bonapartystycznego zniesławienia Le Nain tricolore (następcy satyrycznej gazety Le Nain jaune z 1815 r.). Brał udział w spektakularnym procesie i został postawiony przed paryskim sądem przysięgłym, procesem śledzonym przez wszystkie gazety w Europie. Dufey, Émile Babeuf , Bouquot , Zénovietz i Laurent-Beaupré zostali skazani na deportację do opactwa Mont-Saint-Michel . Po powrocie do Paryża w 1819 r. Został historykiem i redaktorem. W 1838 r. Dufey został wybrany na przewodniczącego „Pierwszej klasy Instytutu Historycznego (Historia ogólna i historia Francji)”. Zmarł w Paryżu w 1854 roku.