Georges Schéhade

Georges Schéhade Biografia

Narodziny	2 listopada 1905 Aleksandria
Śmierć	17 stycznia 1989(w wieku 83 lat) Paryż
Pogrzeb	Cmentarz Montparnasse
Narodowość	libański
Zajęcia	Poeta , pisarz , scenarzysta

Inne informacje

Różnica	Wielka Nagroda Frankofonii (1986)

Georges Schéhadé , urodzony dnia2 listopada 1905w Aleksandrii i zmarł dnia17 stycznia 1989w Paryżu jest francuskojęzycznym libańskim poetą i dramatopisarzem .

Biografia

Pochodził z arystokratycznej rodziny z Hawran , jego rodzice chcieli , aby studiował biznes, ale wolał zwrócić się do prawa. Po uzyskaniu licencji został redaktorem w Ministerstwie Sprawiedliwości, a następnie asystentem Gabriela Bounoure'a .

Schéhadé jest autorem ważnego dzieła teatralnego bliskiego koncepcjom nowego teatru, którego jest jednym z liderów, zwłaszcza z Beckettem , Ionesco i Arthurem Adamowem . Większość jego sztuk prawykonał Jean-Louis Barrault, a najsłynniejsza z nich, Histoire de Vasco (1956), została przetłumaczona na 25 języków, grana na całym świecie w latach 50. i 60. XX wieku – była nawet przedmiotem adaptacji operowej : The Story of Vasco (1974) angielskiego kompozytora Gordona Crosse na libretto Teda Hughesa . To samo dotyczy innego dzieła Schéhade'a L'Emigré de Brisbane (wpisanego do repertuaru Comédie-Française w 1967 roku).

Schéhadé jest także autorem kilku zbiorów poetyckich ( Rodogune Sinne , L'Écolier Sultan , Poésies I à VI , Poésies VII (pośmiertne).

Wcześnie rozpoznany, jego dzieło było chwalone i bronione przez największych ( Paul Éluard , André Breton , Saint-John Perse , René Char , Jean-Louis Barrault , Octavio Paz , Philippe Jaccottet , Salah Stétié …).

W 1986 roku został uhonorowany przez Francuskiej Akademii Grand Prix de Frankofonii , utworzony w tym samym roku.

Uciekając wojny domowej ( 1975 - 1990 ), który groził Liban , Bejrut Georges Schéhadé opuścił w 1978 i osiadł w Paryżu, gdzie zmarł w 1989 roku . Jego grób znajduje się na cmentarzu Montparnasse .

Pracuje

Dzieła poetyckie

• Sparks , Latin Thought Editions, 1928
• Poezja , Guy Lévis Mano , 1938
• Rodogune Sinne , GLM, 1947
• Wiersze II , GLM, 1948
• Wiersze III , GLM, 1949
• Uczeń sułtana , GLM, 1950
• Jeśli spotkasz gołębia leśnego , L'Arche, 1951
• Les Poésies , Gallimard , 1952
• Les Poésies , Poésie / Gallimard , Paryż, 1969
• Pływak jednej miłości , Gallimard, 1985
• Wiersze VII , Dar An-Nahar, 1998
• Les Poésies , rozszerzone wydanie Le Nageur d'un sole amour , Poésie / Gallimard, 2001 , 2009

Utwory dramatyczne

• Monsieur Bob'le , Gallimard, 1951
• Wieczór Przysłów , Gallimard, 1954
• Historia Vasco , Gallimard, 1956
• Goha , scenariusz, 1958
• Les Violettes , Gallimard, 1960 (z pieśniami Josepha Kosmy )
• Podróż , Gallimard, 1961
• Emigrant z Brisbane , Gallimard, 1965
• Habit czyni księcia , Gallimard, 1973
• Chagrin d'amour , Dar An-Nahar, 1999 (podnoszący zasłonę napisany w 1938 )

Inny

• Anthologie du vers unique , Paryż, Ramsay , 1977 (reedycja Bartillat , 2011 )
• Prace kompletne , wyd. Dar An-Nahar, 1998

Zobacz również

Bibliografia

• Jean-Pierre Richard , Jedenaście studiów nad poezją współczesną , Le Seuil , 1964 .
• Salah Stétié , Wozy strażackie , Gallimard , 1972 .
• Jacqueline Michel, „The Nameless Country”, Dhôtel, Supervielle, Schehadé , Lettres Modernes Minard, 1989 .
• Anne Debeaux, L'Ange de Schehadé , La Nouvelle Revue Francuskiej , N O  435 Gallimard, 1989
• Philippe Jaccottet , Grace podane do łaski (Georges Schehadé) , La Nouvelle Revue Française, n o  456, Gallimard, 1991 .
• Gabriel Bounoure, Marelles sur le parvis , Plon, 1958; reedycja częściowa, Editions Fata Morgana , 1995 .
• Danielle Baglione, Albert Dichy, Georges Schehade. Poeta dwóch brzegów. 1905-1989 , Editions de l'IMEC , 1999 .
• Jad Hatem, Fenomenologia twórczości poetyckiej , Paryż, L'Harmattan, 2008
• Markus Hediger , Popołudnia Georgesa Schehade , w: Rencontre II , Éditions de l'Aire , 2009 .
• Maha Badr, Georges Schehadé czyli poezja rzeczywistości , L'Harmattan, 2010 .
• Emmanuel Rubio, Les Poésies de Georges Schehadé , Bienne-Gollion / Paryż, edycje ACEL-Infolio, kolekcja Le cippe, 2010 .
• Abdallah Naaman, Les Orientaux de France od I do XXI wieku , Ellipses, 2003. Drugie wydanie poprawione i rozszerzone, 2019.

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Biblioteka Narodowa Hiszpanii
  • Królewska Biblioteka Niderlandów
  • Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
  • Biblioteka Narodowa Szwecji
  • Czeska Biblioteka Narodowa
  • Biblioteka Narodowa Portugalii
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot
• Uwagi w ogólnych słownikach lub encyklopediach  : Deutsche Biography  • Enciclopedia De Agostini  • Encyclopædia Universalis  • Gran Enciclopèdia Catalana  • Store norske leksikon

• Georges Schehadé czyli Teatr Tysiąca i Jednej Nocy
• Poeta wciąż żyje
• Zdjęcie fińskiego fotografa Irmeli Jung

Uwagi i referencje

1. Georges Schehadé, poeta dwóch brzegów, 1905-1989 - s. 19 Czehada opuścił kolebkę rodziny, wioskę Izra na syryjskiej równinie Hauran, około 1650 roku. Są rozproszeni po całym Lewantze. Gałąź Bejrut poświadczana jest z końca XVII wieku. https://books.google.com/books/about/Georges_Schehad%C3%A9_po%C3%A8te_des_deux_rives.html?id=rAZdAAAAMAAJ