Georges Groussard (odporny)
| Georges Groussard | ||
 Pułkownik Georges Groussard pod koniec lat trzydziestych. | ||
| Narodziny |
21 listopada 1891 Saint-Martin-lès-Melle ( Deux-Sèvres ) |
|
|---|---|---|
| Śmierć |
22 marca 1980 Opio ( Alpes-Maritimes ) |
|
| Pochodzenie | Francuski | |
| Wierność |
Republika Francuska Państwo Francuskie (1940-1941) |
|
| Stopień | Pułkownik | |
| Konflikty |
I wojna światowa II wojna światowa |
|
| Nagrody |
Croix de guerre 1914-1918 Dowódca Legii Honorowej |
|
Georges Groussard , urodzony dnia21 listopada 1891w Saint-Martin-lès-Melle ( Deux-Sèvres ) i zmarł dnia22 marca 1980w Opio ( Alpes-Maritimes ), lepiej znany pod imieniem pułkownika Groussarda, jest francuskim żołnierzem i bojownikiem ruchu oporu .
Czynny oficer w latach trzydziestych XX wieku
Saint-Cyrien z promocji "Marie-Louise" (1911-1913), oficera " Colonial ", Georges Groussard był bardzo aktywny przed II wojną światową w antykomunistycznych sieciach armii ( Corvignolles Networks ). do czegoś, co nazywa się Kominiarką Wojskową. Jest szefem sztabu regionu paryskiego wCzerwiec 1940.
Vichyssois odporny
Wstąpił do armii rozejmu w Vichy i marzył, wraz z Loustaunau-Lacau, o zbudowaniu tajnej armii z tych, których nazywał antyhitlerowskimi Vichyssois . W ramach służb Vichy stworzył Centrum Informacji i Studiów, zgrupowaną służbę wywiadowczą w ramach służby akcyjnej Grupy Ochronne. W tym właśnie charakterze jest on odpowiedzialny13 grudnia 1940, aby kontynuować aresztowanie Pierre'a Lavala , ale reżim nazistowski nie akceptuje tej interwencji, którą uważa za próbę przejęcia władzy, i wysyła swoje wojska, aby go uwolniły. Grupy ochronne zostały oficjalnie rozwiązane, Groussard zostaje odrzucony.
W Czerwiec 1941Groussard wyjeżdża do Londynu, aby spróbować przekonać Winstona Churchilla do podpisania tajnych umów z Vichy. Został aresztowany po powrocie15 lipca 1941, na polecenie Darlana . Zwolniony, ponownie aresztowany po powrocie z Laval, a następnie zwolniony, udał się do Szwajcarii, gdzie reaktywował wojskowe sieci wywiadowcze zwane z okazji „Gilbert Networks” i które zatrudniał dla wywiadu .
Po wojnie
Podczas wyzwolenia odmówił przyznania mu stopnia generała przez Charlesa de Gaulle'a . Opuścił armię i pozostał zagorzałym anty-gaullistą. W 1962 roku stanął po stronie generała Salana .
Zostanie przesłuchany przez Masters Maurice Boy i Chadirat, obrońców René Hardy'ego , w sprawie jego roli w policji w Vichy. Groussard wyzwie ich na pojedynek i wyśle dwa listy do prawników.
W 1964 roku opublikował swoje wspomnienia wojenne: Secret Service 1940-1945 , Éditions de la Table Ronde ( ( ISBN 2710316544 ) ). Poza relacją jego oporu, argumentem książki jest wykazanie, że Salan w 1962 roku był w takiej samej sytuacji jak De Gaulle w 1940 roku.
Życie prywatne
Ożenił się Styczeń 1914z Vérą Bernstein (1892-1971). Będą mieli pięcioro dzieci, ich syn Serge zostanie aresztowany przez gestapo i deportowany. Po śmierci Véry Bernstein the27 lipca 1971, Pułkownik Groussard się ożenił grudzień 1971w drugim małżeństwie Suzanne Kohn, siostra Antoinette Sasse , byłej towarzyszki i współpracownik Jeana Moulina . Suzanne była jego towarzyszką i sekretarką w ruchu oporu.
Publikacje
- Sekretne ścieżki , Bader-Dufour, 1948 (2 tomy).
- Secret service 1940-1945 , The Round Table, 1964. In-8, miękka oprawa, 606 stron.
- Wojsko i jego dramaty , La Table Ronde, 1968.
Uwagi i odniesienia
- Dominique Venner, Krytyczna historia ruchu oporu , Pigmalion / Gérard Watelet, 1995.
- Bernert 1975 , s. 17.
- Marc Ferro , Pétain , wyd. Fayard, Paryż, 1987, 789 s. ( ISBN 2213018332 i 978-2213018331 ) ; trzcina. Literatura Hachette, coll. „Pluriel”, Paryż, 2009, 789 s. ( ISBN 978-2-01-270518-0 ) , str. 319.
- Sieci Gilberta , Archiwa Państwowe w Genewie .
- Gelin 2013 , s. ?
- The Revue du Bas-Poitou and the Western Provinces , 1971, s. 311.
Zobacz też
Bibliografia
- Robert Belot, artykuł „Georges Groussard”, w historycznym słowniku ruchu oporu , Robert Laffont, 2006.
- Robert Belot , The Resistance without de Gaulle: Politics and Gaullism of War , Paryż, Fayard,2006, 668, s. ( ISBN 2-213-62954-4 , prezentacja online ).
- Philippe Bernert , Roger Wybot i bitwa o czas letni , Presses de la Cité,1975, 543 str.
- (en) Valerie Deacon , The Extreme Right in the French Resistance: Members of the Cagoule and Corvignolles in the Second World War , Baton Rouge, Louisiana State University Press ,2016, 240 pkt. ( ISBN 978-0-8071-6362-7 , prezentacja online ), [ prezentacja online ] .
- Simon Epstein , A French Paradox: Antiracists in Collaboration, Antisemites in Resistance , Paryż, Albin Michel,2008, 622, str. ( ISBN 978-2-226-17915-9 , LCCN 2008444505 ) , str. 395-399.
- Jacques Gelin , Sprawa Jeana Moulina: zdrada czy spisek? , Paryż, Gallimard,2013, 595 pkt. ( ISBN 978-2-07-013943-9 ).
- Paul Racine , służyłem Pétainowi , Le Cherche-midi, 2014.
- Bénédicte Vergez-Chaignon , The vichysto-resistants from 1940 to the present , Paris, Perrin ,2008, 775 pkt. ( ISBN 978-2-262-01993-8 ). Zmienione i rozszerzone wydanie: Bénédicte Vergez-Chaignon , Les vichysto-resistants , Paris, Perrin , coll. "Tempus" ( N O 655)2016, 910 s. kieszonkowe ( ISBN 978-2-262-06662-8 ).
- Georges Vidal ( pref. Olivier Forcade ), Armia francuska i wróg wewnętrzny: 1917-1939. Zagadnienia strategiczne i kultura polityczna , Rennes, Presses Universitaires de Rennes , coll. "Historia",2015, 264 str. ( ISBN 978-2-7535-3620-3 , prezentacja online ).