| Narodziny | 8 sierpnia 1896 |
|---|---|
| Śmierć | 22 czerwca 1972 (w wieku 75 lat) |
| Narodowość | brytyjski |
| Trening | Uniwersytet Cambridge |
| Czynność | Fizyk |
| Pracował dla | Uniwersytet w Dundee |
|---|---|
| Różnica | Członek Royal Society of Edinburgh |
George Dawson Preston (8 sierpnia 1896, 22 czerwca 1972) to brytyjski fizyk znany z pracy nad utwardzaniem wiekowym stopów aluminium typu duraluminium odkrytych przez Alfreda Wilma . Zademonstrował, równocześnie i niezależnie z francuskim fizykiem André Guinierem , nanoskopowe związki międzymetaliczne utwardzające te stopy aluminium z kilkoma procentami miedzi, obecnie nazywane strefami Guiniera-Prestona .
George Preston, którego ojciec był także fizykiem i członkiem Royal Society of London, kształcił się w Oundle Private School w latach 1909-1914.
George Dawson Preston doznał poważnej kontuzji nogi na samym początku pierwszej wojny światowej . Następnie kontynuował studia w Cambridge, aw 1921 r. Został naukowcem w National Physical Laboratory w Teddington. W ramach wydziału metalurgii i chemii metalurgicznej NPL został specjalistą w zakresie dyfrakcji rentgenowskiej metali.
W 1943 roku został mianowany profesorem fizyki na Uniwersytecie w Dundee w Szkocji . Obowiązki administracyjne związane z tym mianowaniem odciągnęły go od badań. W 1944 roku został członkiem Royal Society of Edinburgh .
Dopiero w 1938 roku, analizując tak zwane „zorientowane ślady dyfrakcyjne” na obrazach dyfrakcyjnych, ustalił istnienie tych stref. Jednocześnie André Guinier podkreślił te same strefy poprzez dyfuzję dyfuzyjną pod małymi kątami.
Preston próbował ulepszyć transmisyjne mikroskopy elektronowe, aby bezpośrednio wizualizować to zjawisko, ale nie udało się. Dopiero w latach pięćdziesiątych Francuzowi Raimondowi Castaingowi udało się „zwizualizować” obszary Guinier-Preston.
Preston (ponownie) odkrył również dyfuzję dyfuzyjną pochodzenia termicznego. Jednak jego interpretacja tego zjawiska okazała się błędna. To właśnie Francuz Jean Laval, dzięki swojej pracy nad sylwinem , zaproponował wraz z Charlesem Mauguinem poprawną interpretację zjawiska w 1939 roku.