Geisha to powieść Arthura Golden wydana w 1997 roku i dostosowana do kina w 2005 roku przez Roba Marshalla z Memoirs of a Geisha .
Ta książka, pierwsza napisana przez Arthura Golden, lirycznie opisuje wspomnienia słynnej gejszy z Japonii ; wywołał sensację i stał się bestsellerem. Mimo że praca jest opowiadana w pierwszej osobie i okazuje się być bardzo dobrze udokumentowana, książka Arthura Golden jest fikcyjna.
Historia zaczyna się w 1929 roku w Japonii, w małej wiosce rybackiej . Chiyo i jej siostra Satsu zostają sprzedane przez ojca i wysłane do Kioto w dystrykcie Gion . Jeden znajduje się w okiya (domu gejszy) należącym do Madame Nitty, która nazywa siebie „matką”, jak to jest w tradycji okiyas, a drugi w domu prostytucji. Chiyo ma dziewięć lat, a piękno jej oczu wzbudza zazdrość głównej gejszy w domu, Hatsumomo, która obawia się, że córka małego rybaka stanie się bardziej wpływowa niż ona. Chiyo zaprzyjaźnia się z młodą Dynią (autorka wyjaśnia to imię faktem, że jej głowa wyglądała jak dynia), służącą, która również pracuje w Okiya . Hatsumomo, którego zazdrość narasta z czasem, próbuje uczynić życie Chiyo tak nieszczęśliwym, jak to tylko możliwe. Z jej winy dług, który mała Chiyo jest winna Madame Nitta, rośnie coraz bardziej, osiągając kwotę tak wysoką, że jest pewna, że będzie skazana na spłatę go przez całe życie.
Chiyo znajduje swoją siostrę Satsu. Dwie małe dziewczynki opracowują plan ucieczki i ucieczki przed losem. Niestety podczas swojej eskapady Chiyo spada z dachu. Nigdy więcej nie zobaczy swojej siostry, ale usłyszy, że wróciła do ich wioski. Rachunki medyczne powiększają dług wiszący nad Chiyo. Nitta postanawia zrezygnować ze swoich kursów, aby zostać gejszą, skazując ją ostatecznie na życie w służbie. Zirytowana zostaje zaczepiona przez Iwamurę Kena, prezesa Iwamura Electric , dużej firmy produkującej sprzęt elektryczny. Ten podaje mu lody, chusteczkę i kilka monet. Niezwykle wzruszona tym aktem dobroci i zachwycona pięknem i wdziękiem dwóch gejsz, które jej towarzyszą, Chiyo przysięga, że również zostanie gejszą i pewnego dnia będzie chodzić na ramieniu tego mężczyzny, który właśnie osuszył łzy. mała dziewczynka. Trzymając chusteczkę przy sercu, obiecuje sobie, że pewnego dnia odnajdzie tego, którego wszyscy nazywają „Prezydentem”, którego nigdy nie przestanie kochać ani na chwilę. Jest to myśl, która poprowadzi ją na każdym kroku i da jej siłę i odwagę do przetrwania wszelkich prób, które napotkają na ich drodze.
Wkrótce po tym wydarzeniu Mameha, jedna z najlepszych gejsz w Kioto , przekonuje Madame Nitta do adopcji Chiyo, obiecując jej spłacenie długu tak szybko, jak to możliwe. Na szczęście i będąc przekonanym, że wyzwanie Mamehy dla siebie jest nie do pokonania, Nitta akceptuje. Obecnie „młodsza siostra” Mamehy, Chiyo kontynuuje naukę jako gejsza. To powoli staje się jednym z najbardziej znanych gejsz w XX th century pod nazwą Sayuri . Uczy się wszystkich technik artystycznych i społecznych, które musi opanować gejsza: sztuki tańca, muzyki , noszenia kimona , nakładania makijażu i włosów, przygotowywania i serwowania herbaty ; a także, a przede wszystkim, narzucić się w tym świecie rywalizacji i być docenionym przez ludzi. Ale zazdrość Hatsumomo płonie w niej i wykorzystuje swój wpływ, by zrujnować reputację Sayuri.
Mameha postanawia stworzyć plan sprzedaży po cenie, która nigdy nie osiągnęła mizuage Sayuri (jej dziewictwa). Jego celem jest, aby Sayuriemu udało się przyciągnąć wystarczającą liczbę Nobu Toshikazu, który jest współdyrektorem firmy prezydenta, aby zechcieli kupić jego mizuage . Ale ten plan stanowi problem dla Sayuriego, ponieważ blokuje jakiekolwiek szanse na zakończenie jego dni z prezydentem. Innym irytującym faktem jest to, że Prezydent wydaje się w ogóle jej nie rozpoznawać od czasu ich pierwszego spotkania. Mimo wszystko jej mizuage zostaje sprzedana po rekordowej cenie: Sayuri spłaca wszystkie swoje długi, ale kosztem Pumpkin, którego miejsca tak bardzo pragnęła w okyia . Jednak jego chwała była krótkotrwała. Do drugiej wojny światowej zmusza ją do opuszczenia miasta do schronienia, dzięki Nobu, w wiosce, gdzie będzie ona Stay 4 lat, co sprawia, kimona. Pod koniec wojny jest poszukiwana przez Nobu, który błaga ją o powrót do Gion , aby zabawiać ministra i zastępcę Sato , jedyną osobę, która może ożywić biznes prezydenta, który został częściowo zniszczony w czasie wojny. Mówi jej również, że Sato chce zostać jego danna (mężczyzną, który całkowicie utrzymuje gejszę: nie musi już chodzić na imprezy, ale musi być bardzo obecna u jego boku). Sayuri niechętnie się zgadza, ponieważ czuje się wdzięczna Nobu.
Po powrocie do Gion znajduje Mamehę i Dynię. Podróżując na Wyspy Amami , Sayuri wymyśla plan dobrowolnego upokorzenia się w oczach Nobu, który widzi ją w towarzystwie ministra. W ten sposób zachowywałaby wszystkie swoje szanse u Prezydenta. Dlatego prosi o pomoc Dynia, która musi zwabić Nobu do opuszczonego teatru w z góry ustalonym czasie. Ale ta ostatnia, wciąż wściekła na Sayuri po zajęciu głównego miejsca w okiya, postanawia oszukać jej zaufanie, sprowadzając prezydenta. Sayuri, upokorzona, traci wszelką nadzieję na zdobycie miłości prezydenta.
Trzy dni po powrocie z wysp Amami , zasmucona i skazana na pozostanie przez całe życie u Nobu, z którym ma spotkanie w herbaciarni, nie bez zdziwienia wstaje i widzi, że zamiast Nobu to Sam prezydent, który przybywa. Następnie wyjawia jej całą swoją historię: od razu rozpoznał w Sayuri młodą Chiyo, którą pewnego dnia pocieszył, i to on wiele lat wcześniej poprosił Mamehę o wyprowadzenie jej z okiya . Dowiaduje się również, jakie były intencje Sayuri, kiedy była z ministrem.
Sayuri w końcu wyznaje mu swoją miłość, ukrytą od ponad 15 lat. Historia kończy się refleksją nad jego życiem w Nowym Jorku i ważnymi dla niego osobami.
Historia ujawnia miłość, której gejsze nie mogą poznać. Przez całe życie są ulegli, a ich jedynym celem jest zabawianie mężczyzn. Prawdziwa praca antropologiczna , książka szczegółowo opisuje, czym jest gejsza i potępia pewne uprzedzenia dotyczące tego zawodu. Rzeczywiście, często w porównaniu do prostytucji zawód gejszy przypomina bardziej sztukę. (zobacz szczegółowy artykuł: Geisha )
Autor Arthur Golden był mocno zainspirowany rozmowami z Mineko Iwasaki , gejszą z Kioto, która przeszła na emeryturę w wieku 29 lat i szczegółowo opowiedziała mu o swoim doświadczeniu. Niezadowolony ze swobód, jakie autor pozwolił sobie na skorzystanie w swojej powieści (w szczególności rzekomo rytualnej aukcji dziewictwa bohaterki), Mineko Iwasaki postanowił następnie napisać swoją autobiografię Ma vie de geisha. , Aby przywrócić prawdę o tradycyjny sposób życia gejsz.
On także korzystanie z utworów na gejsze, zwłaszcza Lisa Dalby za książki , gejszy , która relacjonuje swoje doświadczenia jako praktykant gejsz.
Postanowił jak najwierniej odtworzyć świat, w którym żyły gejsze, a także obyczaje ówczesnego społeczeństwa japońskiego. Dlatego między innymi zachował pewne japońskie terminy, których nie można przetłumaczyć, ponieważ tak naprawdę nie mają francuskich odpowiedników, takich jak pełne szacunku sufiksy umieszczone po nazwiskach postaci. Na przykład, kiedy Sayuri zwraca się do Mamehy mówiąc „ Mameha-San ”, san jest przyrostkiem wyrażającym szacunek, jaki można odczuwać w stosunku do swojego starszego.